Μόλις λίγα χρόνια πριν, το να εργάζεται ένας υπάλληλος γραφείου από το σπίτι αποτελούσε όνειρο, δεν έφτανε καν στο σημείο να γίνει αίτημα προς τον προϊστάμενο. Ύστερα όμως ήρθε η πανδημία. Ένας αστάθμητος παράγοντας που άλλαξε πολλά και κλόνισε τον πυρήνα όλων όσων γνωρίζαμε μέχρι τότε. Και κάπως έτσι, η απομακρυσμένη εργασία από όνειρο έγινε απαίτηση και μάλιστα όχι των εργαζομένων, αλλά των επιχειρήσεων.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, το να δουλεύει κάποιος από το σπίτι αποτελεί καθημερινότητα για εκατομμύρια εργαζόμενους και επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο. Η απομακρυσμένη εργασία έγινε πραγματικότητα και μέρος της συνείδησης ολοένα και περισσότερων εργαζομένων.
Το επίδικο ωστόσο παραμένει ίδιο και σχετίζεται με την παραγωγικότητα, την ευελιξία και τη συνδεσιμότητα των εργαζομένων. Πώς θα μπορούν οι επιχειρήσεις να διασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι κάνουν την εργασία τους αποτελεσματικά και είναι το ίδιο παραγωγικοί; Και επιπλέον, με ποιον τρόπο πλέον θα ενθαρρύνονται οι συνεργασίες που υποστηρίζουν την ομαδική εργασία και οργανωτική κουλτούρα;
Από μακριά και αγαπημένοι;
Ο τρόπος εργασίας ωστόσο φαίνεται να έχει αλλάξει οριστικά, με τους εργαζόμενους να υποστηρίζουν ότι η απομακρυσμένη εργασία τους κάνει πιο παραγωγικούς, γεγονός που τους οδηγεί να αναζητούν θέσεις που παρέχουν τη δυνατότητα ευέλικτης εργασίας -υβριδικής ή πλήρως απομακρυσμένης.
Όπως είναι φυσικό, εταιρείες ερευνών και πανεπιστήμια ξεκίνησαν να μελετούν το νέο αυτό φαινόμενο για να μετρήσουν πόσο αποτελεσματικός είναι ο νέος τρόπος εργασίας. Πρόσφατη έρευνα μάλιστα εξέτασε το κατά πόσο σχετίζεται η απομακρυσμένη εργασία με την αύξηση των εσόδων μιας επιχείρησης, με τα αποτελέσματά της να συνηγορούν στα επιχειρήματα των εργαζομένων.
Η Boston Consulting Group (BCG) σε συνεργασία με τη Scoop, μια υβριδική startup που ασχολείται με θέματα διαχείρισης εργασίας, μελέτησε και ανέλυσε τις πολιτικές απομακρυσμένης εργασίας 554 δημοσίων οργανισμών αναφορικά με την αύξηση των εσόδων τους.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι οργανισμοί που εφάρμοσαν το μοντέλο πλήρους απομακρυσμένης εργασίας (remote) είχαν αύξηση εσόδων 16% περισσότερο, σε σύγκριση με εκείνους που εφάρμοζαν υβριδικά μοντέλα.
Η διαφορά αυτή, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «χάσμα» από τους επικεφαλής της BCG και της Scoop, ήταν μη αναμενόμενη. Μέχρι σήμερα, οι έρευνες σχετικά με το θέμα αυτό αφορούσαν την εμπειρία των εργαζομένων και όχι τις ίδιες τις εταιρικές πολιτικές. Ο καθηγητής του Stanford, Nicholas Bloom, σημειώνει ότι ακόμα κι αν είναι λίγες οι μελέτες που έχουν συγκρίνει τη σχέση μεταξύ της αύξησης των εσόδων και της απομακρυσμένης εργασίας, συλλογικά μας δίνουν μια αρκετά αντιπροσωπευτική εικόνα.
Έτσι, ενώ οι επιχειρήσεις επικαλούνται θέματα παραγωγικότητας και ζητούν από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν καθολικά ή μερικώς στο γραφείο, τα αποτελέσματα της έρευνας ενισχύουν ακόμη περισσότερο το debate σε αυτή τη συζήτηση. Εκπρόσωπος της BCG σημειώνει πως τα πραγματικά δεδομένα και οι αναλύσεις δεν είναι ακόμα αρκετά και πως υπερισχύει περισσότερο η αίσθηση που έχουμε -οι αντιλήψεις και οι απόψεις- και όχι οι πραγματικοί συσχετισμοί και η μέτρηση των αποτελεσμάτων.
Η έρευνα δείχνει ότι ο τριετής ρυθμός αύξησης εσόδων των εταιρειών που έχουν πολιτική πλήρους απομακρυσμένης εργασίας -οι εργαζόμενοι επιλέγουν οι ίδιοι αν και πότε θα πάνε στο γραφείο- είναι 21% και μόλις 5% για τις επιχειρήσεις που διατηρούν υβριδικό μοντέλο ή εργασία εξ’ ολοκλήρου από το γραφείο.
Εμπιστοσύνη. Είναι τόσο δύσκολο;
Επικεφαλής των επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα πηγαίνουν τη συζήτηση ένα βήμα παρακάτω. Υποστηρίζουν ότι δεν είναι οι ευέλικτες μορφές εργασίας που κάνουν τη διαφορά, αλλά η κουλτούρα εμπιστοσύνης που έχουν αναπτύξει εντός των οργανισμών και τα οφέλη που οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν.
Ένας εργαζόμενος που δούλευε απομακρυσμένα και του ζητείται να επιστρέψει στο γραφείο, πιθανότατα αισθάνεται ότι δεν τον εμπιστεύονται. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι δεν αποδίδουν περισσότερο επειδή εργάζονται απομακρυσμένα και δεν υποχρεώνονται να πάνε στο γραφείο. Είναι περισσότερο αποτελεσματικοί και παραγωγικοί γιατί νιώθουν ότι εργάζονται σε ένα περιβάλλον που τους εμπιστεύεται, είναι καινοτόμο και φιλικό προς αυτούς.
Από τους οργανισμούς που συμμετείχαν στην έρευνα, το 27% είχε πολιτική πλήρους ευέλικτης εργασίας (remote), το 55% υβριδικής (hybrid) και το 17% πλήρους απασχόλησης στο γραφείο (on site).
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Scoop ξεκαθαρίζει ότι ακόμη κι αν τα αποτελέσματα δεν δείχνουν αποκλειστικά αιτιώδη σχέση μεταξύ πλήρους απομακρυσμένης εργασίας και αύξησης εσόδων, σε κάθε περίπτωση καταρρίπτουν το επιχείρημα των διοικητικών συμβουλίων που υποστηρίζουν ότι οι επιχειρήσεις που προσφέρουν ευελιξία στους εργαζόμενους υποαποδίδουν γιατί οι εργαζόμενοι δεν βρίσκονται μαζί, στον ίδιο χώρο. Δεν κουβεντιάζουν στο διάλειμμά τους και δεν συσφίγγουν τις σχέσεις τους όταν συναντιούνται στο φωτοτυπικό μηχάνημα ή στον ψύκτη του νερού. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι όχι μόνο αυτό δεν ισχύει, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο.
Σε κάθε περίπτωση, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: η πανδημία μας άλλαξε. Ο εργαζόμενος πληθυσμός αναθεώρησε πολλά πράγματα και μέσα στη δίνη ενός αβέβαιου μέλλοντος δεν διστάζει πλέον να διεκδικήσει μια πιο ισορροπημένη ζωή, στην οποία θα μπορεί να εργάζεται από το σπίτι του χωρίς να σπαταλά χρόνο σε μετακινήσεις. Aν μη τί άλλο, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν παρά να ακολουθήσουν και προσαρμοστούν σε αυτές τις αλλαγές.
Άλλωστε η εμπιστοσύνη χτίζεται αμοιβαία και είναι απαραίτητη σε κάθε σχέση. Αν δεν δείξεις εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο σου, πώς περιμένεις να σε εμπιστευτεί εκείνος με τη σειρά του;
Με πληροφορίες από Forbes
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
