Πώς διαμορφώνονται οι τάσεις στο χώρο εργασίας μετά την πανδημία
Πρόσφατα στοιχεία από το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας (BLS) των ΗΠΑ υποδεικνύουν μια σημαντική διαφορά στα ποσοστά επιστροφής στο γραφείο (RTO) μεταξύ ανδρών και γυναικών καθώς επιστρέφουμε στα προ-πανδημικά πρότυπα εργασίας. Το 2022, το 41% των γυναικών επέλεξε να εργαστεί εν μέρει ή εξ ολοκλήρου από το σπίτι, σε σύγκριση με το 28% των ανδρών.
Αυτή η νέα εξέλιξη, εάν συνεχιστεί, θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στην ισότητα των φύλων στον εργασιακό χώρο. Η μείωση της φυσικής παρουσίας των γυναικών στο γραφείο μπορεί ακούσια να διευρύνει το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων και να ενισχύσει το φαινομένο του “γυάλινου γκρεμού” στην ηγεσία, παρά την αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Διαβάστε ακόμα: Τι κινδυνεύουν να χάσουν οι γυναίκες της Gen Z;
Ο “γυάλινος γκρεμός” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά στο εξωτερικό, γνωστός ως “glass cliff” και αναφέρεται σε ένα αόρατο κοινωνικό εμπόδιο που τοποθετεί τις γυναίκες σε ηγετικές θέσεις όπου η πιθανότητα αποτυχίας είναι σημαντικά υψηλότερη.
Ισορροπία μεταξύ γονεϊκών και επαγγελματικών υποχρεώσεων
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση της ζήτησης για απομακρυσμένες θέσεις εργασίας, ιδίως από άτομα με γονικές ευθύνες. Η τάση αυτή απέκτησε δυναμική κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν η εξ αποστάσεως εργασία έγινε κανόνας, παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία στους εν λόγω γονείς να διαχειρίζονται αρμονικά τα οικιακά καθήκοντα και τις ευθύνες φροντίδας των παιδιών παράλληλα με τους επαγγελματικούς τους ρόλους.
Όμως, αυτά τα καθήκοντα τείνουν να τα αναλαμβάνουν οι γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες. Σε αυτό συμφωνεί και η έρευνα του BLS που δείχνει ότι κατά μέσο όρο, σχεδόν οι μισές γυναίκες (47%) αναλαμβάνουν οικιακές εργασίες, ποσοστό υπερδιπλάσιο από εκείνο των ανδρών (22%).
Προκατάληψη εγγύτητας και ανισότητες στις προαγωγές
Μια σημαντική ανησυχία εν μέσω αυτής της τάσης είναι η επικράτηση της προκατάληψης της εγγύτητας, όπου οι διευθυντές ενδέχεται να προτιμούν τους εργαζόμενους που είναι φυσικά παρόντες, παραβλέποντας την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα των απομακρυσμένων εργαζομένων.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι γυναίκες συνεχίζουν να υποεκπροσωπούνται στην ηγεσία
Την ίδια στιγμή, οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη τάση να μεταδίδουν τα επιτεύγματά τους στο χώρο εργασίας. Αυτή η πρακτική θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τις αποφάσεις προαγωγής, ιδίως σε περιβάλλοντα όπου λιγότερες γυναίκες είναι φυσικά παρούσες. Στην πραγματικότητα, μια πρόσφατη μελέτη από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης αποκάλυψε ότι παρά το γεγονός ότι λαμβάνουν ανώτερες αξιολογήσεις απόδοσης, οι γυναίκες συχνά γίνονται αντιληπτές ως έχουσες λιγότερες δυνατότητες σε έναν οργανισμό, οδηγώντας σε χαμηλότερα ποσοστά προαγωγών (14%).
Η ευελιξία ως λύση
Καθώς όλο και περισσότεροι εργοδότες επιθυμούν την επιστροφή στο γραφείο, είναι σημαντικό για τις εταιρείες να εξετάσουν τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στην ισότητα των φύλων και να βρουν τρόπους για την καταπολέμησή τους. Το κλειδί για την ισότητα των φύλων στον εργασιακό χώρο είναι να γίνει η ευελιξία φυσιολογική για όλους. Μια τέτοια προσέγγιση θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων της τρέχουσας τάσης και στην προώθηση ενός πιο περιεκτικού, δίκαιου εργασιακού χώρου στη μετα-πανδημική εποχή.
Με πληροφορίες από Work Life
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
