Η απόφαση να φύγει κάποιος από έναν εργοδότη δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη
Όταν οι εργαζόμενοι παραιτούνται, ο κυριότερος λόγος παραίτησής τους είναι η σχέση τους με τον προϊστάμενό τους. Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τις εταιρείες, αλλά τα αφεντικά τους. Πολλοί manager στερούνται βασικής εκπαίδευσης στην ηγεσία των ανθρώπων. Τους λείπει επίσης η ενσυναίσθηση και η ευαισθητοποίηση που απαιτούνται για την αποτελεσματική αλληλεπίδραση με τους εργαζόμενους. Και αυτό, πολλές φορές, έχει ολέθριες συνέπειες για τις εταιρείες.
Ένας από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι παραιτούνται φαίνεται να είναι λόγω ενός τοξικού αφεντικού ή μιας τοξικής εταιρικής κουλτούρας. Όμως, η απόφαση να εγκαταλείψουν έναν οργανισμό δεν συμβαίνει απλώς από τη μια μέρα στην άλλη. Συνήθως, οι συνθήκες που τους ενοχλούν επικρατούν για πολύ καιρό, εξαντλώντας σιγά-σιγά τον ενθουσιασμό και την επιθυμία των εργαζόμενων να προσφέρουν κάθε μέρα τον καλύτερο εαυτό τους στη δουλειά.
Έλλειψη εκτίμησης
Όταν εργαζόμαστε σκληρά, κάνουμε καλή δουλειά και κανείς δεν φαίνεται να το προσέχει, αυτό σκοτώνει την επιθυμία μας να συνεχίσουμε να κάνουμε περισσότερα. Οι εργαζόμενοι που έχουν την αίσθηση ότι δεν τους εκτιμούν και ότι η δουλειά τους δεν αναγνωρίζεται, χάνουν σιγά-σιγά την επιθυμία να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Διαβάστε ακόμα: Το τοξικό περιβάλλον εργασίας βλάπτει σοβαρά την υγεία
Ως έλλειψη εκτίμησης αντιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι και την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη ζωή τους εκτός εργασίας. Και είναι λογικό. Όταν περνάμε τόσο πολύ χρόνο στη δουλειά, περιμένουμε από τους άλλους να ενδιαφερθούν για εμάς ως μοναδικά άτομα, με ιδιαίτερα ταλέντα, ανάγκες, αγώνες και καταστάσεις στο σπίτι. Και θέλουμε οι άνθρωποι στους οποίους αναφερόμαστε να μας στηρίζουν όταν περνάμε δύσκολες στιγμές.
Διακρίσεις και αδικία
Λίγα πράγματα είναι τόσο ενοχλητικά όσο όταν οι οργανωτικοί κανόνες που αναμένεται να ακολουθούνται δεν τηρούνται από τους ανώτερους. Είναι πραγματικά θλιβερό όταν οι εργαζόμενοι μπορούν να καταλάβουν ποιος θα πάρει την επόμενη προαγωγή, λόγω της στενής σχέσης του με τον διευθυντή.
Όταν ευνοούνται πάντα ορισμένοι υπάλληλοι -για προαγωγές και αναθέσεις- είναι δεδομένο πως θα καταστραφεί το ηθικό της ομάδας. Οι εργαζόμενοι που δεν ανήκουν στον στενό κύκλο των ανώτερων στελεχών, θα πιστεύουν πάντα ότι ευνοούνται οι εργαζόμενοι που ανήκουν.
Η δυσαρέσκεια και ο θυμός που προκύπτουν από αυτές τις ενέργειες, ή απλώς από την αντίληψή τους, δημιουργούν μια τοξική κουλτούρα που κάνει τους καλούς εργαζόμενους να φεύγουν.
Απαγόρευση αυτονομίας και micromanagement
Για να νιώθουμε ικανοποιημένοι από τη δουλειά μας, πρέπει να έχουμε κάποιο λόγο στο πώς θα είναι η δουλειά μας. Πρέπει να έχουμε επιλογές για να νιώθουμε ικανοποιημένοι στην καριέρα μας.
Όταν οι ανώτεροι εμπιστεύονται τους υπαλλήλους και τους δείχνουν ότι μπορούν να βασίζονται πάνω τους, τότε οι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουν θαύματα. Οι διευθυντές που ενεργούν ως οδηγοί και καθοδηγητές -και είναι προσιτοί όταν οι εργαζόμενοι έχουν προβλήματα- θα δουν το προσωπικό τους να αποδίδει πολύ καλύτερα από εκείνους που αφήνουν στους ανθρώπους τους ελάχιστη διακριτική ευχέρεια για το πώς γίνεται η δουλειά τους και ασκούν micromanagement – η συνεχής παρακολούθηση κάθε κίνησης ενός υπαλλήλου μπορεί να τον αποθαρρύνει.
Αδιαφορία για τα ενδιαφέροντα των εργαζόμενων
Οι εταιρείες που περιμένουν από τους υπαλλήλους να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το τι είναι αυτό που τους ενθουσιάζει, όχι μόνο χάνουν την αξιοποίηση αυτού του ενθουσιασμού, αλλά και αποξενώνουν τους ανθρώπους τους.
Ως αποτέλεσμα, όσοι πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται απλώς για να καλύψουν μια θέση και πρέπει να αφήσουν τα πάθη τους στο σπίτι τους, θα διαπιστώσουν σημαντική εναλλαγή στις ομάδες τους. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτά τα μέλη της ομάδας θα αναζητήσουν άλλες εταιρείες, που είναι γνωστές για την κουλτούρα “πρώτα ο εργαζόμενος”.
Το υγιές ενδιαφέρον για τη ζωή των υπαλλήλων, είναι το πρώτο βήμα για την οικοδόμηση σχέσεων. Ξεκινά με την υποστήριξη της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής.
One-size αξιολόγηση προσωπικού
Πολλοί οργανισμοί διοργανώνουν μια φορά το χρόνο μια ημέρα αξιολόγησης των εργαζομένων, όπου όλοι αναγνωρίζονται και αντιμετωπίζονται το ίδιο. Ακούγεται ωραίο, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες δεξιότητες, δεν συμβάλλουν εξίσου ή δεν καταβάλλουν τακτικά την ίδια προσπάθεια.
Το να λαμβάνουν την ίδια αναγνώριση με κάποιον που κάνει τη λιγότερη δυνατή δουλειά, αναστατώνει εκείνους που υπερβαίνουν τα όρια, φέρνουν επιπλέον ενθουσιασμό στη δουλειά τους και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό κάθε μέρα.
Έλλειψη νοήματος
Ένα πράγμα για το οποίο έχουν γίνει γνωστοί οι millennials είναι ότι θέλουν η δουλειά τους να έχει νόημα και να αισθάνονται ότι κάνουν τη διαφορά. Οι προηγούμενες γενιές συμβιβάζονταν με λιγότερα, καθώς πίστευαν ότι ο χώρος εργασίας δεν ήταν μέρος όπου αυτό ήταν εφικτό. Δεν είναι τυχαίο που τώρα οι millennials αποτελούν σημαντικό μέρος του εργασιακού μας χώρου και ανεβαίνουν σε ηγετικές θέσεις.
Οι οργανισμοί πρέπει να δημιουργήσουν ένα όραμα και να το μοιραστούν με τους ανθρώπους τους με τρόπο που να διασφαλίζει ότι όλοι κατανοούν ότι η συμβολή τους κάνει τη διαφορά. Αυτό θα γίνεται όλο και πιο σημαντικό καθώς οι νεότερες γενιές, που είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία ενός οργανισμού, το απαιτούν.
Έλλειψη διασκέδασης
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η ιδέα ότι πρέπει να διασκεδάζουμε στη δουλειά θα άφηνε τους εργοδότες άφωνους. Η δουλειά ήταν δουλειά και η διασκέδαση δεν είχε θέση εκεί. Στις μέρες μας, όμως, έχουμε καταλάβει ότι η διασκέδαση στη δουλειά είναι ένας πολύ καλός τρόπος αναζωογόνησης. Δίνει στους ανθρώπους κάτι για να ανυπομονούν και μπορεί να μετριάσει το άγχος και την πλήξη.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί πολλοί εργαζόμενοι πιστεύουν ότι οι managers δεν είναι απαραίτητοι
Υπάρχουν εταιρείες υψηλής τεχνολογίας που ενθαρρύνουν πλέον τους υπαλλήλους να κάνουν διαλείμματα παίζοντας πινγκ πονγκ. Αυτό πέρα από τη διασκέδαση και την πνευματική χαλάρωση, προωθεί τη σωματική και νευρολογική ικανότητά τους.
Όταν οι άνθρωποι όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά ενθαρρύνονται να διασκεδάζουν στον εργασιακό τους χώρο, είναι πιο χαλαροί, μπορούν να αναπτύξουν συντροφικότητα με τους συναδέλφους τους και έχουν κίνητρα για καλύτερη απόδοση.
Είναι πολύ απλό. Μια εταιρεία μπορεί να έχει όλα τα προνόμια και τις παροχές, αλλά αν φέρεται άσχημα στους υπαλλήλους, και πάλι θα φύγουν. Αν ένας διευθυντής έχει ως βάση την πραγματική φροντίδα για τους ανθρώπους του, γίνεται πιο εύκολο να ηγηθεί και να διατηρήσει τους καλούς υπαλλήλους. Όταν οι εργαζόμενοι έχουν ένα αφεντικό που νοιάζεται πραγματικά, είναι πρόθυμοι να κάνουν το κάτι παραπάνω για να εξασφαλίσουν επιτυχή αποτελέσματα.
Με πληροφορίες από Fast Company
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
