Η εξουθένωση στο χώρο εργασίας ήταν ένα πρόβλημα που απασχολούσε την αγορά για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν την πανδημία. Τώρα όμως πια με ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων να αναφέρει ότι βιώνει burnout, οι επιχειρήσεις βρίσκονται ξανά μπροστά του. Τι μπορούν να κάνουν για να το αποτρέψουν αποτελεσματικά προς όφελος όλων των πλευρών, αντί να εμφανίζουν σπασμωδικές αντιδράσεις;
Σύμφωνα με την έκθεση Social Innovation Review του πανεπιστημίου Stanford, η επαγγελματική εξουθένωση αντανακλά μια δυσάρεστη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της εργασίας τους. Όπως τα προβλήματα σχέσεων μεταξύ δύο ανθρώπων, αυτά μεταξύ των ανθρώπων και της δουλειάς τους συνήθως υποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει “χημεία” ανάμεσά τους, παρά μόνο ατομικές αδυναμίες ή κακό περιβάλλον εργασίας.
Υπάρχει, όμως, μια κοινή παρανόηση: ότι η επαγγελματική εξουθένωση εκδηλώνεται ως ξαφνική ψυχική κατάρρευση. Ότι μοιάζει με έναν υπάλληλο που στερείται ύπνου, κουράζεται και έχει ανάγκη από παρατεταμένες διακοπές. Είναι όμως πιο ύπουλη από όλα αυτά. Αποτελεί ένα πρόβλημα που δημιουργείται για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει συμπτώματα που εκτείνονται πέρα από την απλή εξάντληση, όπως κυνισμό, απώλεια συγκέντρωσης και παραγωγικότητας, θλίψη, θυμό ή ευερεθιστότητα, αυπνία και ξαφνικές σωματικές παθήσεις (πονοκεφάλους, προβλήματα εντέρου κ.λπ.). Για να κατανοήσουμε τι προκαλεί την επαγγελματική εξουθένωση εξαρχής, το Stanford ερεύνησε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων και ανακάλυψε ότι η αποσύνδεση του ατόμου από την εργασία του, που οδηγεί στην εξάντληση, εμπίπτει σε έξι κατηγορίες:
Διαβάστε ακόμα: Έρευνα | Σχεδόν οι μισές γυναίκες εργαζόμενες νιώθουν burned-out
– Φόρτος εργασίας: Πάρα πολλή δουλειά, όχι αρκετοί πόροι
– Έλεγχος: Μικροδιαχείριση, έλλειψη λογοδοσίας επιρροής χωρίς εξουσία
– Ανταμοιβή: Δεν υπάρχει επαρκής αμοιβή, αναγνώριση ή ικανοποίηση
– Κοινότητα: Απομόνωση, σύγκρουση και ασέβεια
– Δικαιοσύνη: Διακρίσεις, ευνοιοκρατία
– Αξίες: Ηθικές συγκρούσεις, ανούσιες εργασίες
Για να αντιμετωπίσουν οι εταιρείες το burnout που λαμβάνει χώρα στους κόλπους τους, χρειάζεται αρχικά να προσδιορίσουν ποια από τις έξι αυτές κατηγορίες αντιμετωπίζουν περισσότερο οι υπάλληλοί τους. Αυτό θα προκύψει μέσα από τη συζήτηση μαζί τους και στη συνέχεια, θα πρέπει να ιεραρχηθούν τα προβλήματα και η έντασή τους. Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης πολλαπλών πηγών εξουθένωσης στο χώρο εργασίας και μάλιστα ταυτόχρονα. Βασικότερη όλων, η πραγματική αναγνώριση των εργαζομένων.
Η επιθυμία για αναγνώριση και φυσικά, για ανταμοιβή είναι καθολική. Όταν επομένως οι εταιρείες αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τους εργαζομένούς τους με έγκαιρο και αποτελεσματικό τρόπο, τα αποτελέσματα είναι αποθαρρυντικά. Η έρευνα δείχνει ότι η έλλειψη αναγνώρισης και ανταμοιβών σχετίζεται στενά με την επαγγελματική εξουθένωση. Η μείωση της αναγνώρισης καθιστά 48% πιο πιθανό για τους εργαζόμενους να αναφέρουν εξουθένωση. Ομοίως, όταν απουσιάζει οποιαδήποτε τέτοια στρατηγική σε όλη την εταιρεία, οι εργαζόμενοι έχουν 29% περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ότι έπαθαν burnout.
Οι άνθρωποι βρίσκουν δύναμη στην κοινότητα, στην αίσθηση του “μαζί”, και ειδικά όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Ένας χώρος εργασίας που διακατέχεται από αυτή την αίσθηση, θα βοηθήσει τους υπαλλήλους να αισθάνονται ότι υποστηρίζονται και ότι δεν είναι μόνοι τους, ακόμη και σε στιγμές αβεβαιότητας.
Η αναγνώριση μπορεί να είναι ένας ισχυρός τρόπος για να δώσουν οι εταιρείες την αίσθηση της ομάδας στο προσωπικό τους. Όταν οι εργαζόμενοι υποστηρίζονται μεταξύ τους, συγχαίρουν ο ένας τον άλλο για τις προσπάθειες και τα επιτεύγματά τους, είναι πιο πιθανό να νιώσουν ότι και τους βλέπουν και τους εκτιμούν. Την αίσθηση αυτή, ότι ανήκουν σε μια ομάδα με ομοψυχία και ότι η γνώμη τους έχει φωνή και είναι σεβαστή, μπορούν να ενισχύσουν οι εργοδότες μέσα από βιωματικές ανταμοιβές, ομαδικές εξόδους και εκδρομές για να συνδεθούν παραπάνω τα μέλη του προσωπικού μεταξύ τους.
Διαβάστε ακόμα: Το τρίγωνο εταιρείες, πελάτες και εργαζόμενοι
Ένας άλλος σημαντικός τρόπος για την πρόληψη της εξουθένωσης των εργαζομένων είναι η δικαιοσύνη και η δέσμευση της εταιρείας ότι θα παρέχει σε όλους τους εργαζόμενους ίσες ευκαιρίες. Μπορεί να είναι επιζήμιο όταν οι εργαζόμενοι που αξίζουν δεν λαμβάνουν προαγωγές, ευκαιρίες και αναγνώριση, είτε επειδή δεν φαίνονται λόγω του χαμηλού προφίλ τους είτε επειδή γίνονται αποδέκτες διακρίσεων. Αυτό οδηγεί σε απογοήτευση, δυσαρέσκεια και επιθυμία αναζήτησης καλύτερου εργασιακού περιβάλλοντος. Για τη διασφάλιση της ίσης μεταχείρισης, οι επιχειρήσεις μπορούν να εγκαινιάσουν ένα πρόγραμμα αναγνώρισης χωρίς αποκλεισμούς που θα διασφαλίζει ότι όλοι -ανεξάρτητα από τον ρόλο, την ομάδα, την αρχαιότητα ή το υπόβαθρό τους- έχουν την ίδια ευκαιρία να εξελιχθούν.
Οι υπάλληλοι θέλουν να αισθάνονται συνδεδεμένοι με τις αξίες και την αποστολή της επιχείρησης όπου εργάζονται. Χωρίς αυτή την ευθυγράμμιση, η καθημερινή τους εργασία γίνεται απλά ένα διεκπεραιωτικό καθήκον, μια βαρετή δουλειά χωρίς κανένα συναίσθημα που μπορεί τελικά να οδηγήσει στην εξάντλησή τους. Για να διατηρήσουν τους υπαλλήλους και για να αισθάνονται συνδεδεμένοι με την εργασία τους, πρέπει να βρεθούν τρόποι να ζωντανέψει η αποστολή, το όραμα και οι βασικές αξίες της εργοδοτικής εταιρείας.
Είναι καιρός να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονταν πολλές εταιρείες μέχρι σήμερα την επαγγελματική εξουθένωση. Να απομακρυνθούν από τις αντιδραστικές συμπεριφορές και να προχωρήσουν προς ένα μοντέλο όπου η κάθε επιχείρηση θα μπορεί να διαμορφώνει την κουλτούρα, τις διαδικασίες και τις πολιτικές της με γνώμονα την ευημερία του εργαζομένου. Η αυθεντική αναγνώριση είναι ένα ισχυρό εργαλείο όχι μόνο για την αντιμετώπιση αλλά και για την πρόληψη burnout.
Με πληροφορίες από HR Dive
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
