Η βιομηχανία της μόδας είναι ίσως μια από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες, καθώς ευθύνεται για το 10% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα της ανθρωπότητας, στεγνώνει τις πηγές νερού και μολύνει τα ύδατα. Επιπλέον, το 85% του συνόλου των υφασμάτων καταλήγει κάθε χρόνο στα σκουπίδια και το πλύσιμο ορισμένων τύπων ρούχων στέλνει σημαντική ποσότητα μικροπλαστικών στον ωκεανό.
Διαβάστε επίσης: Γιατί η βιωσιμότητα ανεβαίνει στις προτεραιότητες της μόδας
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πολύ μεγαλύτερη επίγνωση και ευαισθητοποίηση για τα ζητήματα βιωσιμότητας που σχετίζονται με τη μόδα. Οι καταναλωτές είναι πολύ πιο επιλεκτικοί και απαιτούν από τις μάρκες να αναλάβουν την απαραίτητη δράση. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μάρκες μόδας που εστιάζουν στη βιωσιμότητα έχουν μιλήσει για τη σημασία της μετάβασης προς ένα πιο κυκλικό μοντέλο.
Η κυκλική βιομηχανία μόδας ορίζεται ως ένα αναγεννητικό σύστημα στο οποίο τα ενδύματα κυκλοφορούν για όσο διάστημα διατηρείται η αξία τους και στη συνέχεια επιστρέφονται με ασφάλεια στη βιόσφαιρα όταν δεν είναι πλέον χρήσιμα. Σε ένα κυκλικό μοντέλο, τα προϊόντα σχεδιάζονται και αναπτύσσονται με γνώμονα την επόμενη χρήση τους.
Διαβάστε επίσης: Έρευνα | η μόδα το 2022 στρέφεται στην κυκλική οικονομία και το ψηφιακό οικοσύστημα
Ωστόσο, κάτι που ο μέσος καταναλωτής δεν έχει υπ’ όψιν του είναι ότι η μετάβαση σε κυκλικό σύστημα απαιτεί μια μεγάλη οικονομική επένδυση. Γενικότερα, οι στόχοι βιωσιμότητας βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα χρηματοδότησης. Σύμφωνα με μια έκθεση, από τη βιομηχανία της μόδας λείπουν τουλάχιστον 1 τρις. δολάρια από τις συνολικές επενδύσεις που απαιτούνται για την απαλλαγή της από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050.
Νομοθετικές ενέργειες για βιωσιμότητα
Τώρα, νέες νομοθεσίες και πολιτική στις ΗΠΑ και την ΕΕ ενδεχομένως θα βοηθήσουν στην επένδυση σε πιο κυκλικά μοντέλα. Η ΕΕ προηγείται των ΗΠΑ στη νομοθεσία γύρω από τη βιωσιμότητα των προϊόντων. Πράγματι, τον Μάρτιο, η ΕΕ πρότεινε, στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης για την κυκλική οικονομία, μια σειρά νόμων που περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός ψηφιακού πιστοποιητικού για όλα τα ευρωπαϊκά προϊόντα. Το έγγραφο αυτό θα υποδεικνύει τον κύκλο ζωής ενός προϊόντος και θα το καθιστά ανιχνεύσιμο. Έτσι, θα επιτρέπει στους πελάτες να συγκρίνουν με τυποποιημένο τρόπο τη διάρκεια ζωής των προϊόντων για να αξιολογήσουν τη βιωσιμότητά τους.
Πρόσφατες νομοθεσίες και στις ΗΠΑ έχουν δείξει ότι τα πράγματα κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση επίσης. Για παράδειγμα, εχει προταθεί ένας νόμος στη Νέα Υόρκη για τη βιωσιμότητα της μόδας, σύμφωνα με τον οποίο θα απαιτείται από κάθε μάρκα μόδας ή retailer που δραστηριοποιείται εκεί να γνωστοποιεί τις διαδικασίες βιωσιμότητας και να παρακολουθεί τα αποτελέσματά τους. Ακόμα, τον Οκτώβριο, η Καλιφόρνια ψήφισε μια σειρά νόμων για την κυκλικότητα, οι οποίοι περιορίζουν τη δημιουργία πλαστικών αποβλήτων και απαιτούν τη σωστή επισήμανση των ανακυκλώσιμων υλικών.
Το οικονομικό ζήτημα του κυκλικού μοντέλου
Ένα κυκλικό επιχειρηματικό μοντέλο μπορεί να είναι πιο ακριβό από τη χρήση φτηνών παραδοσιακών υλικών. Έτσι, όταν οι μάρκες πιέζονται οικονομικά, είναι πολύ πιθανό να εγκαταλείψουν δαπανηρούς στόχους βιωσιμότητας. Για το λόγο αυτό θα ήταν σημαντικό τα brands να έχουν μια αντίστοιχη υποστήριξη έστω με τα απαραίτητα υλικά να είναι οικονομικά προσιτά. Υπάρχουν εταιρείες πρώτων υλών που έχουν αυτή την επιδίωξη, όπως η εταιρεία Recover που προσφέρει ανακυκλωμένο βαμβάκι σχεδόν στο ίδιο κόστος με το παρθένο βαμβάκι.
Το γεγονός ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ δραστηριοποιούνται με νομοθεσίες επιδιώκοντας πιο βιώσιμες συνθήκες στη βιομηχανία της μόδας είναι κάτι πολύ ενθαρρυντικό. Με την κατάλληλη υποστήριξη οι εταιρείες μόδας θα έχουν τη δυνατότητα να προωθήσουν με μεγαλύτερη σιγουριά και ταχύτητα τους στόχους βιωσιμότητας τους.
Με πληροφορίες από Glossy.co
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
