Τόσο το μοντέλο της remote εργασίας όσο και το υβριδικό μοντέλο, συνέχισαν να εφοαρμόζονται με μεγάλη δημοτικότητα, ακόμα και μετά την πανδημία, με αποτέλεσμα τα μέτρα και τα σταθμά του γενικότερου εργασιακού τοπίου να έχουν αλλάξει. Χιλιάδες εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων και εκπρόσωποι της Gen Z, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα πολύ βασικό ερώτημα: “Τι είναι τελικά αυτό που θέλω να κάνω;”
Δεδομένου ότι η Gen Z αποτελεί ήδη πάνω από το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού και σε τρία χρόνια θα απαρτίζει τουλάχιστον το ένα τέταρτο των εργαζομένων, αντιλαμβανόμαστε ότι η επιρροή της είναι καθοριστική. Εν τω μεταξύ, με την έξαρση της πανδημίας, η οποία ανάγκασε τους εργαζόμενους να αλλάξουν τον τρόπο που δουλεύουν, δημιουργήθηκε ένα επιπλέον αίσθημα αβεβαιότητας και ανησυχίας τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον.
Ειδικά για την νεότερη γενιά ανθρώπων το συγκεκριμένο αίσθημα έγινε ακόμη πιο έντονο, όπως αποδεικνύουν στοιχεία έρευνας που διεξήχθη από την LHH, σύμφωνα με την οποία το 33% της Gen Z νιώθει ότι πλέον η επιλογή εργασίας δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους ίδιους. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από τους μισούς ερωτώμενους του δείγματος δήλωσαν ότι αισθάνονται ιδιαίτερη ανησυχία όσον αφορά τη δουλειά τους.
Όλο αυτό το συναίσθημα της αμφιβολίας έχει γεννήσει ερωτήματα στους νεότερους εργαζόμενους του κλάδου, που μπαίνουν στη διαδικασία να αναλογιστούν εάν τους αρέσει το επάγγελμα που έχουν επιλέξει να κάνουν, εάν μπορούν να ζητήσουν την αύξηση που ξέρουν ότι αξίζουν, ή και αν θα καταφέρουν να διαχειριστούν με ηρεμία την περίπτωση απόρριψης. Ακόμη, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ακούμε καθημερινά για περιστατικά βίας και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας, κάτι που έχει θορυβήσει αρκετά την Gen Z, ωθώντας τη να προβληματίζεται πολύ περισσότερο για την παραμονή της σε κάποια εταιρεία.
Διαβάστε επίσης: Τι κάνει ευχάριστο ένα εργασιακό περιβάλλον;
Επιπλέον, ένα ζήτημα που απασχολεί αρκετά τη νεότερη γενιά είναι η δυνατότητά της να απορροφηθεί στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν χιλιάδες πτυχιούχοι, οι οποίοι αναζητούν εργασία και δεν τα καταφέρνουν τόσο σύντομα όσο θα ήλπιζαν, ενώ άλλοι συμβιβάζονται με κάποια εφήμερη εναλλακτική λύση χωρίς να κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν.
Ένα ακόμη συναίσθημα, το οποίο κατακλύζει την συγκεκριμένη γενιά είναι η αμφισβήτηση των δεξιοτήτων τους και η αμφιβολία ότι τελικά είναι αρκετοί για τη θέση που έχουν επιλεχθεί από τους εργοδότες. Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας της LHH, το 34% των ερωτηθέντων υποστηρίζει ότι οι ικανότητές του δεν επαρκούν για την δουλειά που έχουν επιλέξει να κάνουν.
Στην έρευνα εξετάστηκε ακόμα η κατηγορία των νεότερων υποψήφιων εργαζομένων, οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει πλήρως τις σπουδές τους καθώς θα πρέπει να πραγματοποιήσουν πρώτα την πρακτικής τους άσκηση. Ενώ η ανταπόκριση των εργοδοτών σε γενικές γραμμές είναι καλή, οι υποψήφιοι πρακτικής άσκησης αισθάνονται ότι η έλλειψη εμπειρίας πιθανότατα να επηρεάσει την αποδοτικότητά τους. Ειδικότερα, το 48% των τελειοφοίτων αισθάνεται ότι έχει κενά όσον αφορά το κομμάτι των τεχνικών δεξιοτήτων που απαιτεί η εκάστοτε θέση, το 39% υποστηρίζει ότι απέχει αρκετά από τις προσδοκίες της αγοράς, ενώ το 33% χρειάζεται βοήθεια ώστε να βελτιωθεί στις συνεντεύξεις.
Τέλος ένα ακόμη εύρημα της έρευνας αποκαλύπτει ότι περίπου οι μισοί τελειόφοιτοι ερωτηθέντες, μετά την ολοκλήρωση της πρακτικής τους, έχουν λάβει μία, δύο, τρεις ή περισσότερες προσφορές από τον εκάστοτε εργοδότη, ενώ το 53% των αποφοίτων ανέφερε ότι δεν έλαβε ποτέ κάποιου είδους πρόταση για μελλοντική συνεργασία.
Διαβάστε επίσης: Πώς θα επηρεάσει η Γενιά Ζ τον χώρο εργασίας;
Οι εργαζόμενοι της Gen Z είναι το μέλλον της αγοράς εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λάβουν την απαραίτητη καθοδήγηση και εκπαίδευση, όχι επειδή είναι ανίκανοι να επιτύχουν αυτό που θέλουν, αλλά για να αποκτήσουν ακόμη περισσότερα εφόδια και να κερδίσουν το μέλλον που τους αξίζει.
Mε πληροφορίες από το HR Dive
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
