Πού το πάει ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος;

Πόσο απέχει η διαδρομή από τα Εξάρχεια, τον Λυκαβηττό και τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας έως τη μεγαλύτερη εξαγορά στον κλάδο τροφίμων και ποτών έως αυτήν τη στιγμή;

Για πολλούς η απόσταση φαντάζει ασύλληπτη, όχι όμως και για τον ιδιαιτέρως επιδραστικό και άκρως τολμηρό επιχειρηματία, Σπύρο Θεοδωρόπουλο, ο οποίος γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια μεταξύ των προαναφερόμενων τοποσήμων. Και κατάφερε να πουλήσει την Chipita στη Mondelez International, τον αμερικανικό όμιλο τροφίμων και έναν από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, έναντι 2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η είσοδος στην Chipita των αδερφών Γαβαλάκη

Τη διαδρομή του δε διέκοψε η πώληση της Chipita, την οποία ο ίδιος δημιούργησε, στήνοντας ουσιαστικά την πρώτη ελληνική πολυεθνική εταιρεία στον κλάδο των τροφίμων. Η ιστορία της Chipita ξεκίνησε το 1973 από τους αδερφούς Γαβαλάκη, εργολάβους οικοδομών που αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία εταιρεία με έδρα το Μοσχάτο, η οποία θα έφτιαχνε γαριδάκια. Καθοριστική για την πορεία της επιχείρησής τους ήταν η είσοδος του Σπύρου Θεοδωρόπουλου στη συγκεκριμένη εταιρεία, ο οποίος στις αρχές των ‘80s εξαγόρασε το 50% της εταιρείας αυτής με δάνειο που έλαβε από την τότε Εμπορική Τράπεζα, ενώ απέκτησε το σύνολο των μετοχών της λίγο πριν το κλείσιμο της ίδιας δεκαετίας.

Από την οικογενειακή Recor Α.Ε. στους Olayan

Ο Θεοδωρόπουλος έχασε από πολύ μικρός τον πατέρα του με αποτέλεσμα ήδη από τη δεκαετία του ’70 να αναλάβει την οικογενειακή εταιρεία παραγωγής γαλακτοκομικών, Recor Α.Ε. Με σπουδές στην ΑΣΟΕΕ και πριν ασχοληθεί με το επιχειρείν, είχε ήδη αναλάβει τη γενική διεύθυνση της Aligel, με ειδικότητα στην εισαγωγή ζαχαρωδών και παγωτών. Λίγο αργότερα ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος στην Interia, με αντικείμενο την παραγωγή πραλίνας φουντουκιού.

Την πορεία του καθόρισε η συνεργασία του με τον αραβικό όμιλο Olayan από το 1990 και ύστερα, η οποία του προσέφερε σημαντική ρευστότητα και τη δυνατότητα να υλοποιήσει τον επενδυτικό του σχεδιασμό. Μάλιστα ήταν οι Olayan, οι μοναδικοί από τους υπόλοιπους 13 επιχειρηματίες που είχε προσεγγίσει σε αναζήτηση κεφαλαίων, οι οποίοι πίστεψαν στο όραμά του. Αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν να δημιουργήσει ένα συσκευασμένο κρουασάν με γέμιση πραλίνας φουντουκιού. Το όνομα αυτού, 7Days. Ο ίδιος μάλιστα είχε εκμυστηρευτεί κάποια στιγμή ότι κοντά στην ΑΣΣΟΕ κατά την περίοδο που σπούδαζε, υπήρχε ένα μαγαζί επί της Πατησίων που πουλούσε κρουασάν, το οποίο γέμιζε τα κρουασάν με πραλίνα και τα διέθετε στους περαστικούς. Η εικόνα αυτή εμφύτευσε στο μυαλό του την ιδέα να κάνει το κρουασάν με πραλίνα βιομηχανικό προϊόν.

Το σήμερα

Έχοντας πλέον πουλήσει την Chipita στη Mondelez, ο ίδιος διατηρεί εκτός των άλλων ενισχυμένη ρευστότητα. Η πρώτη του κίνηση στην επόμενη μέρα ήταν να συναποκτήσει το ποσοστό του 43% που είχε στην κατοχή του ο όμιλος Vivartia στη ΜΕΒΓΑΛ μαζί με την αντιπρόεδρο και βασική μέτοχο της συγκεκριμένης εταιρείας, Μαίρη Χατζάκου.

Ωστόσο δεν έμεινε εκεί. Πολύ πρόσφατα και μάλιστα μόλις προ ολίγων ημερών έκανε γνωστό ότι έχει υπογράψει δεσμευτική συμφωνία για την απόκτηση της εταιρείας Ελληνικοί Χυμοί Α.Ε. με έδρα τη Λάρισα. Η εταιρεία που παράγει τους χυμούς Viva και συνεργάζεται σχεδόν με το σύνολο των ελληνικών σούπερ μάρκετ, τα οποία προμηθεύει με χυμούς ιδιωτικής ετικέτας, είναι μία απόλυτα υγιής επιχειρηματική οντότητα χωρίς ίχνος δανειακής εξάρτησης από τις τράπεζες. Το 2020 κατέγραψε κύκλο εργασιών 22,6 εκατ. ευρώ και κέρδη προ φόρων ύψους 3,2 εκατ. ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση εκκρεμεί η ολοκλήρωση του χρηματοοικονομικού και νομικού ελέγχου της εταιρείας (due diligence) προκειμένου να πέσουν οι τελικές υπογραφές ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Η ΙΟΝ

Ακολούθησε το σίριαλ της ΙΟΝ. Και λέμε σίριαλ καθότι ήταν ιδιαίτερα έντονη και εκτεταμένη η κυκλοφορία της είδησης στο σύνολο του ελληνικού Τύπου ότι ο Θεοδωρόπουλος βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την Τίνα Κωτσιοπούλου, επικεφαλής της ΙΟΝ, με αντικείμενο την εξαγορά της. Ο θόρυβος που προκλήθηκε όμως βρήκε απέναντί του την ξεκάθαρη διάψευση από πλευράς της ΙΟΝ.

Μόλις την Παρασκευή ένα ακόμη επενδυτικό χτύπημα γινόταν γνωστό. Ο Θεοδωρόπουλος προχωράει στην απόκτηση των εταιρειών Έδεσμα με δραστηριότητα στην παραγωγή αλλαντικών και της εταιρείας Αμβροσία με δραστηριότητα στις συσκευασμένες σαλάτες. Οι δύο εταιρείες ανήκουν στους ίδιους επιχειρηματίες Δημήτρη και Κατερίνα Χατζηγεωργίου και Εύα και Μαρία Μαυρίδου. Ο τζίρος για το Έδεσμα το 2020 ήταν 43 εκατ. ευρώ και για την Αμβροσία 11 εκατ. ευρώ.

Εάν όμως αναζητά κανείς μία ολοκληρωμένη παρουσία στα τρόφιμα, θα βρει μία ακόμα απάντηση που σχετίζεται με την μετοχική συμμετοχή του Θεοδωρόπουλου στην παραγωγή ντομάτας υδροπονικής καλλιέργειας μέσω της Wonderplant στην Δράμα.

Διαβάστε ακόμα: Νέο λογότυπο και πλήρες επαναλανσάρισμα στη νέα εποχή της Νίκας

Σε όλα τα παραπάνω δεν μπορεί κανείς να παραλείψει τη Νίκας. Την εταιρεία που εξαγόρασε υπερχρεωμένη, την εξυγίανε με τη σύμφωνη γνώμη και των δανειστριών τραπεζών και πρόσφατα επαναγόρασε το εργοστάσιο παραγωγής που είχαν δεσμεύσει το 2017 οι τράπεζες έναντι οφειλών. Οι πωλήσεις αυτής το 2020 ήταν 57,7 εκατ. ευρώ από 51,7 εκατ. ευρώ το 2019, γυρίζοντας για πρώτη φορά σε καθαρά κέρδη μετά από φόρους. Και για το 2021 τα αποτελέσματά της αναμένονται περαιτέρω βελτιωμένα κατά τη δημοσίευσή τους από την εταιρεία, τουλάχιστον σε επίπεδο κερδοφορίας, με ταυτόχρονη βελτίωση των χρηματοοικονομικών της δεικτών συνολικά, κάτι που ήδη αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 2021, όπου τα μεικτά κέρδη ήταν αυξημένα κατά 37,3% σε σχέση με το α’ εξάμηνο του 2020 και το EBITDA κατά 1,6 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με το α’ εξάμηνο του 2020.

Πού το πάει ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος

Πού το πάει λοιπόν ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος; Η απάντηση από όσους γνωρίζουν καλά την αγορά είναι ότι ο ίδιος δημιουργεί έναν μεγάλο ελληνικό όμιλο τροφίμων. Ο οποίος σε αντίθεση με τη Vivartia στην οποία και ο ίδιος συμμετείχε κάποια στιγμή μέσω της Chipita, θα είναι απολύτως υγιής οικονομικά. Όπως αναφέρουν μάλιστα οι γνωρίζοντες, οι εξαγορές δε σταματούν εδώ. Ούτε και ο ίδιος ο Θεοδωρόπουλος φαίνεται ότι έχει πει την τελευταία του λέξη.

Επίκειται άλλωστε και κάτι σημαντικά μεγαλύτερο από πλευράς επιχειρηματικού και οικονομικού εκτοπίσματος. Πού εάν δεν ακούει στο όνομα ΙΟΝ, θα είναι αδιαμφισβήτητα κάτι ανάλογου βεληνεκούς.