Ασφαλώς και δεν υπάρχει κομμάτι της ζωής μας που να μην έχει επηρεαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την πανδημία, και η δουλειά, η εργασιακή καθημερινότητα, δεν αποτελούν εξαίρεση. Όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα που γνωρίζαμε, όσο και αν είχαμε ίσως την ψευδαίσθηση πως, όταν όλα τελειώσουν, τα πάντα θα γίνουν πάλι «κανονικά». Μια νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται, που περιλαμβάνει:
– Το υβριδικό μοντέλο εργασίας
Eργαζόμενοι και εργοδότες περίμεναν ότι όλοι θα επέστρεφαν κάποια στιγμή στο γραφείο, όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι συνήθως οι εργαζόμενοι προτιμούν έναν συνδυασμό εργασίας διά ζώσης και εξ αποστάσεως, κάτι που βέβαια οι εργοδότες δε δέχονται πάντα με μεγάλη προθυμία. Ωστόσο, κάθε επιχείρηση προσπαθεί να βρει το μοτίβο που την εξυπηρετεί. Υπάρχει ακόμα μια αίσθηση του προσωρινού στο υβριδικό μοντέλο, με τους εργαζόμενους να δουλεύουν πότε έτσι πότε αλλιώς, τους χώρους των γραφείων να αλλάζουν και να μεταμορφώνονται σε χώρους συνάντησης και συνεργασίας, τους εργοδότες να προσπαθούν να συγκεντρώσουν τα κατάλληλα δεδομένα για το τι λειτουργεί και τι όχι. Το υβριδικό μοντέλο εργασίας σιγουρα ήρθε για να μείνει, αλλά είναι ακόμα work in progress.
– Τη Μεγάλη Παραίτηση
Πολύς λογος γίνεται για την έξοδο μεγάλου αριθμού εργαζομένων από δουλειές που δεν τους ικανοποιούν, με σκοπό να βρουν κάτι καλύτερο, για εταιρείες που δεν μπορούν να καλύψουν τις κενές τους θέσεις, για ελλείψεις προσωπικού σε διάφορους κλάδους, για αύξηση των ελεύθερων επαγγελματιών και την ίδρυση μικρών νέων επιχειρήσεων. Βέβαια, το φαινόμενο παρατηρείται κατά κύριο λόγο στις ΗΠΑ, όπου οι παραιτήσεις φτάνουν σε ιστορικά υψηλά, και το Ηνωμένο Βασίλειο, ωστόσο η τάση αντικατοπτρίζει κατι που ισχύει παντού: οι προτεραιότητες των εργαζομένων αλλάζουν. Εκτός από τουλάχιστον αξιοπρεπή μισθό, θέλουν ένα περιβάλλον εργασίας που να μην είναι τοξικό, κατανόηση και σεβασμό της προσωπικότητάς τους, πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Ως αποτέλεσμα, αλλάζουν τη στρατηγική τους σιγά σιγά και οι εταιρείες, προσπαθούν να προσαρμοστούν, να δουν τον εργαζόμενο πέρα από τον βαθμό απόδοσης ή παραγωγικότητάς του.
– Ανισότητες
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια, και κάποιες φορές μεγέθυνε, τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες στον χώρο εργασίας. Οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής και όσοι εργάζονται στην εξυπηρέτηση πελατών, στην εστίαση και τη φιλοξενία, που δεν είχαν την επιλογή της τηλεργασίας, έμειναν εκτεθειμένοι στους κινδύνους του Covid, προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά. Για τους υπάλληλους γραφείου, που δουλεύουν από το σπίτι, το καλο ίντερνετ και η δυνατότητα να αγοράσουν τον εξοπλισμό που χρειάζονται, δεν είναι πάντα αυτονόητα. Οι γυναίκες, ειδικά οι μητέρες, βρίσκονται συχνά στα όρια του burnout ή απλά παραιτούνται, καθώς ούτε στιγμή δεν παύει ο ρόλος τους να περιλαμβάνει τα καθήκοντα της μητέρας και φροντίστριας των παιδιών, της υπεύθυνης για την καθαριότητα του σπιτιοού, της δασκάλας από το σπίτι. Ακόμα και όταν επιστρέφουν, δύσκολα «προλαβαίνουν» την εξέλιξη του άντρα συναδέλφου τους, που μπορεί να είναι παρών ανά πάσα στιγμή στο γραφείο.
– Την ανισορροπία δουλειάς και προσωπικής ζωής
Η δυσκολία να διατηρηθεί μια ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής είναι το βασικότερο παράπονο των εργαζομένων απο το σπίτι. Όπως αποδεικνύεται, τα όρια δύσκολα μπαίνουν, όταν το γραφείο σου είναι και ο χώρος που περνάς την ιδιωτική σου ζωή και φτάνει να θεωρείται αυτονότητο ότι υπάρχει ανά πάσα στιγμή διαθεσιμότητα να απαντηθεί ακόμα ένα mail ή ένα μήνυμα στο Slack. Και τι σημαίνει υπερωρία, όταν δουλεύει κανείς από το σπίτι; Και σε αυτήν την περίπτωση το burnout παραμονεύει. Πολλές εταιρείες προσπαθούν να δείξουν κατανόηση και να αποφεύγουν να ενοχλούν τους υπαλλήλους τους εκτός ωραρίου, αλλά αυτές είναι εξαιρέσεις, προς το παρόν.
– Την αβεβαιότητα για το μέλλον
Τα πράγματα είναι σίγουρα ρευστά ακόμα, καθώς τώρα συγκεντρώνονται τα δεδομένα τού τι λειτουργεί και τι όχι – και για ποιον. Οι επιχειρήσεις είναι σημαντικό να αντιληφθούν τον ρυθμιστικό τους ρόλο, ώστε να πάρουν αποφάσεις βοηθητικές για τους εργαζομένους – εξάλλου από τη δική τους ευημερία ωφελούνται και οι ίδιες. Με κατάλληλη συνεννόηση, διάλογο και συνεργασία, και όσο περνάει ο καιρός, οι τάσεις αυτές θα αποκρυσταλλωθούν, θα βρουν το τελικό, ωφέλιμο και λειτουργικό σχήμα τους, θα χαραχτούν χρήσιμες στρατηγικές.
Καθώς προχωράμε μέσα στο 2022, αρχίζει να διαμορφώνεται μια πιο ξεκάθαρη πραγματικότητα, τοσο στην καθημερινότητα της δουλειάς, όσο και στις πολιτικές των εταιρειών. Σύντομα θα γίνει και καλύτερα κατανοητο αν τα βήματα γίνονται προς τη σωστή κατεύθυνση.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
