Όταν αναφερόμαστε στην κλιματική κρίση, το ζήτημα για το οποίο γίνεται ο περισσότερος λόγος είναι η άνοδος της θερμοκρασίας και η επείγουσα ανάγκη να περιοριστούν οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου με σοβαρές δεσμεύσεις, ιδιαίτερα από τα κράτη που είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές.
Λιγότερο συχνά, ωστόσο, διατυπώνεται η ανάγκη να αντιμετωπιστεί μια άλλη εξαιρετικά σοβαρή παράμετρος της κλιματικής αλλαγής, που είναι η κρίση του νερού. Καθώς το κλίμα αλλάζει ραγδαία, οι βροχοπτώσεις και τα μετεωρολογικά μοτίβα αλλάζουν, οι πλημμύρες και οι ξηρασίες είναι πιο συχνές και δριμείες, οι πηγές νερού και ο υδροφόρος ορίζοντας μολύνονται και εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη είναι αντιμέτωποι ήδη με σοβαρές ελλείψεις. Οι ειδικοί, και με αφορμή την πρόσφατη σύνοδο COP26 για το κλίμα στη Γλασκώβη, προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή σε ένα ζήτημα που πιστεύουν ότι δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια σοβαρότητα που προσπαθούν να δείξουν τα κράτη για την ενεργειακή μετάβαση – ούτε ακόμα και από την ίδια τη σύνοδο για το κλίμα. Ο οργανισμός WaterAid σημειώνει ότι για τους σκοπούς της αντιμετώπισης των κρίσεων νερού έχει διατεθεί την περασμένη χρονιά μόλις το 3% της συνολικής χρηματοδότησης για το κλίμα.
Στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η κρίση του νερού, οι επιχειρήσεις μπορούν να συμβάλουν από την πλευρά τους αλλάζοντας τις τακτικές τους και σε συνεργασία με κυβερνήσεις και μη κυβερνητικούς οργανισμούς, ώστε όχι μόνο να περιορίσουν τη σπατάλη, αλλά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα λειτουργήσουν αντισταθμιστικά στο νερό που καταναλώνουν.
Θα πρέπει λοιπόν να στραφούν σε σχετικούς οργανισμούς, για να τους καθοδηγήσουν στον τρόπο δράσης τους επιστημονικά και με βάση τα σωστά στοιχεία. Για παράδειγμα, η συμμαχία Science Based Targets initiative (SBTi) – που δημιούργησαν η WWF, το World Resources Institute (WRI) και το Παγκόσμιο Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Global Compact) – προσπαθεί να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να κινητοποιηθούν σε πρωτοβουλίες για το περιβάλλον. Κάτω από την ομπρέλα τέτοιων οργανωμένων πρωτοβουλιών μπορούν να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι και οι επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε συγκεκριμένα βήματα – στην προκειμένη περίπτωση για τη βιώσιμη διαχείριση των αποθεμάτων νερού και τον σεβασμό των οικοσυστημάτων. Ένα παράδειγμα τέτοιας προσέγγισης προσφέρει η PepsiCo, η οποία συμμετέχει σε αυτήν τη συμμαχία και, όπως αναφέρει εκπρόσωπός της στο CNN Business, δοκιμάζει στην Τουρκία τρόπους για αποτελεσματικότερη προσέγγιση της χρήσης νερού στις εγκαταστάσεις της.
Δείτε ακόμα: Η βιομηχανία τροφίμων είναι απροετοίμαστη για τις μελλοντικές ελλείψεις νερού
Σύμφωνα με τα στοιχεία, σημειώνεται, το κόστος από τις συνέπειες που διαφαίνονται αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως η κρίση του νερού είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό που απαιτείται για πρωτοβουλίες και πρακτικά βήματα για την αντιμετώπισή της. Οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να φοβηθούν να επενδύσουν σε νέες τεχνολογίες που θα τους βοηθήσουν να μειώσουν τον αντίκτυπο της λειτουργίας τους στο περιβάλλον, όσον αφορά και τη χρήση του νερού. Κάτι τέτοιο έκανε η L’Oréal, που το 2015 εγκατέστησε στι εργοστάσιό της στην Ισπανία ένα σύστημα ανακύκλωσης νερού και σήμερα, όπως λένε, το 100% του νερού που χρησιμοποιείται σε βιομηχανικές διεργασίες καθαρίζεται και ανακυκλώνεται.
Σημαντικό είναι ακόμα, όπως πάντα όταν μιλάμε για το περιβάλλον, οι επιχειρήσεις να λαμβάνουν υπόψη τους τις τοπικές κοινότητες. Οι ενέργειές τους πρέπει να είναι στοχευμένες προς τη διατήρηση και την αναπλήρωση των υδάτινων πόρων στις περιοχές στις οποίες δραστηριοποιούνται. Πρέπει να είναι λοιπόν ανοιχτές σε συνεργασίες με τοπικούς φορείς, ώστε οι ενέργειές τους να είναι συμβατές με το περιβάλλον και να έχουν και τον απαιτούμενο αντίκτυπο. Η συνεργασία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα είναι επίσης απαραίτητη εδώ, για μια αποτελεσματική προσπάθεια. Το Greater Cape Town Water Fund, στη Νότια Αφρική, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα συμμαχίας κυβερνητικών φορέων, μη κυβερνητικών οργανισμών και επιχειρήσεων, που εργάζεται για τη διατήρηση των αποθεμάτων νερού της περιοχής.
Εκτός λοιπόν από τις ρυθμίσεις και τα μέτρα σε επίπεδο θεσμών και κρατών – όπως για παράδειγμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου θα απαιτηθούν συνολικά για το νερό επενδύσεις 289 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2030 – είναι απαραίτητο να ενισχύσουν την προσπάθεια και οι επιχειρήσεις, με σοβαρότητα και συντονισμό. Δεν έχει σημασία αν μια επιχείρηση δραστηριοποιείται σε περιοχές με σοβαρή έλλειψη νερού ή όχι· η υπευθυνότητα και ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι πλέον η μόνη στάση που απαιτείται ώστε να μην στεγνώσει ο πλανήτης.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
