Μερικές φορές ακούγοντας το ίδιο μήνυμα ξανά και ξανά αρχίζει να προκαλεί το αντίθετο συναίσθημα από αυτό που προοριζόταν να εμπνεύσει.
Όπως όταν βλέπουμε μια ωραία διαφήμιση ενός ωραίου αυτοκινήτου λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι και σκεφτόμαστε “ωραίο αυτοκίνητο και έξυπνη διαφήμιση” αλλά αφού δούμε την ίδια διαφήμιση “57” φορές σε διάστημα δύο ωρών, δεν θέλετε τίποτα άλλο από το να μην την ξαναδείτε.
Περίπου δυο μήνες στο σπίτι, με κοινωνικές αποστάσεις, με όλες τις άλλες προφυλάξεις και με καθημερινά τρομακτικά νέα που σχετίζονται με τον COVID-19, οι διαφημίσεις που ξεκίνησαν ελπιδοφόρα και καθησυχαστικά, τώρα αρχίζουν να κουράζουν.
Το πρώτο σημάδι ότι μπορεί να φτάσαμε στο σημείο αιχμής, ήταν όταν το πρώτο κύμα διαφημίσεων που αναγνωρίζει τη νέα μας πραγματικότητα είχε ήδη περάσει και ξεκίνησαν τα υπόλοιπα που έμοιαζαν όμως να επαναλαμβάνονται.
Η απαλή μουσική πιάνου.Οι άδειοι δρόμοι, τα άδεια σχολεία και οι παιδικές χαρές.
Λάβαμε το ίδιο μήνυμα από μάρκες σε κάθε πιθανή κατηγορία προϊόντων. Δεν έχει σημασία αν ήταν μπύρα. Ή αυτοκίνητα. Ή ασφάλιση. Ή τεχνολογία.Παρά τις καλές προθέσεις, όλα κουράζουν μετά από λίγο επαναλαμβάνοντας το ίδιο μήνυμα με την ίδια ατμόσφαιρα.
Αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για τα brands: Πώς διαφημίζουν αυτήν τη στιγμή χωρίς να ενοχλούν με όλα όσα έχουν προηγηθεί, αλλά και χωρίς να κινδυνεύει να φανεί σαν μια εταιρεία που έχει χάσει την επαφή της με την πραγματικότητα.
Δεν είναι εύκολο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα καθώς οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για συμπάθεια αλλά θέλουν και να αισιοδοξούν για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την κρίση της πανδημίας.
Σε έρευνα στην Αγγλία διαπιστώθηκε ότι το “κινηματογραφικό” σκηνικό της πανδημίας μετά το πρώτο διάστημα που οι άνθρωποι έβλεπαν τέτοιου είδους διαφημίσεις με ενδιαφέρον στην συνέχεια έδειξαν μια σχετική αποστροφή.
Σε πολύ υψηλό ποσοστό 75% δηλώθηκε ότι μόνο οι πολύ επιτυχημένες διαφημίσεις είχαν πραγματικά καλή επίδραση ενώ το 60% απάντησε ότι στην συνέχεια υπήρξαν και άλλες διαφημίσεις που δεν είχαν ειλικρίνεια αλλά ήθελαν μόνο να συγκινήσουν επιφανειακά.
Σε μικρότερες ηλικίες και στις γενιές millennial και Ζ υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη αντίδραση καθώς πιστεύουν οτι οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται πραγματικά αλλά παρουσιάζουν ανεπιτυχώς την εικόνα μιας μάρκας που νοιάζεται.
Θα πρέπει οι εταιρείες να βρουν μια στρατηγική που ξεπερνά αυτή την μεγάλη πρόκληση, από την μία πλευρά να παραμείνουν κοντά στην πραγματικότητα αλλά χωρίς να μένουν σε ένα μήνυμα που μάλλον οι περισσότεροι δεν θέλουν να ακούσουν.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
