Μια βαθιά αλλά ως επί το πλείστον μη αναγνωρισμένη δημογραφική και οικονομική τάση εκτυλίσσεται σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Η μέση ανθρώπινη διάρκεια ζωής αυξάνεται αρκετά ώστε για πρώτη φορά στην καταγεγραμμένη ιστορία, τέσσερις γενιές να είναι ζωντανές ταυτόχρονα.
Με περισσότερους ανθρώπους να ζουν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας των ’90, η κοινωνία 4-Gen που παίρνει μορφή μπορεί να αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον μία ακόμη γενιά και πιθανόν πολύ περισσότερο.
Η εμπειρία της τελευταίας παρόμοιας μετάβασης – η μετάβαση του 20ού αιώνα από μια κοινωνία 2 γενών σε μια κοινωνία 3 γενών – υποδηλώνει ότι ο αντίκτυπος θα είναι τεράστιος. Το 1900, όταν η μέση παγκόσμια ανθρώπινη ζωή ήταν 31 έτη, σχετικά λίγοι ενήλικες είχαν παππούδες που ήταν ακόμα ζωντανοί. Στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, η μέση διάρκεια ζωής παγκοσμίως αυξήθηκε σε 48 έτη και η ανάπτυξή της επιταχύνθηκε μετά το 1945. Το 2020, είναι πάνω από 70. Στις βιομηχανικές κοινωνίες, η σχέση μεταξύ ενηλίκων και παππούδων τους τώρα θεωρείται δεδομένη.
Αυτή η μετάβαση ήταν, σύμφωνα με πολλά πρότυπα, ένα τεράστιο θετικό γεγονός για την ανθρωπότητα.
Από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και αν ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί από 2,3 δισεκατομμύρια σε 7,7 δισεκατομμύρια, το προσαρμοσμένο στο πληθωρισμό κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε από 4,000 έως 11,000 δολάρια ετησίως και το ΑΕΠ αυξήθηκε από 9 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πάνω από 100 τρισεκατομμύρια δολάρια .
Δισεκατομμύρια ζωές έχουν γίνει πιο πλούσιες, νέοι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν αποφευχθεί μέχρι στιγμής. Και το κυρίαρχο δημογραφικό θέμα των τελευταίων 10 χρόνων ήταν η άνοδος των νέων μεσαίων τάξεων στην Κίνα, την Ινδία και άλλες αναδυόμενες κοινωνίες και τον οικονομικό μετασχηματισμό πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που ακολούθησε.
Φυσικά, δεν γνωρίζουμε αν η μετάβαση από την 3η γενιά προκλήθηκε ή ήταν απλά συσχετισμένη με αυτά τα οφέλη. Ούτε γνωρίζουμε με βεβαιότητα εάν θα συνεχιστεί.
Και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα αρνητικά στοιχεία της τελευταίας μετάβασης: την αλλαγή του κλίματος, την επέκταση των αστικών προαστίων, την αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας, την κάμψη κάποιων προηγουμένως κυρίαρχων εθνικών οικονομιών και τον άγχος που επικρατεί σε έναν περισσότερο διασυνδεδεμένο κόσμο και σε μια πιο μηχανοποιημένη κουλτούρα.
Η επόμενη μετάβαση μπορεί να συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις. Ποτέ πριν δεν υπήρχε σύγχρονη κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι να έχουν ζήσει στη δεκαετία των ’90.
Η επανάσταση της μακροζωίας πλήττει όλα τα σημαντικά κοινωνικά συστήματα – απασχόληση, συνταξιοδότηση, εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, στέγαση, μεταφορές και τρόφιμα, καθώς και το περιβάλλον.
Η ικανότητα της ανθρωπότητας να διαχειριστεί αυτή τη μετατόπιση τα επόμενα 30 χρόνια και ο βαθμός στον οποίο αυξάνει ή μειώνει την ευημερία και τη συνολική ποιότητα ζωής, πιθανώς εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνουμε συλλογικά σήμερα.
Και αυτό με τη σειρά του εξαρτάται από το πόσο καλά κατανοούμε τις δυνάμεις και τους παράγοντες που προκύπτουν από τον νέο κόσμο 4 γενεών.
Σε δημογραφικά στοιχεία, τουλάχιστον, οι παράμετροι της κοινωνίας των 4 γενιών καθίστανται σαφείς. Στα τέλη του 2017, υπήρχαν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ηλικίας 60 ετών και άνω στον κόσμο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάστηκε από το 1980, που ήταν 382 εκατομμύρια, και θα διπλασιαστεί πάλι πριν από το 2050, που αναμένεται να φτάσει τα 2,1 δισεκατομμύρια.
Αυτό αντιπροσωπεύει 2,4% ετήσια ανάπτυξη αυτής της ομάδας, περίπου τριπλάσια της αύξησης του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού.
Αν δεν υπάρξει σημαντική και απροσδόκητη αλλαγή στην κατανομή του κεφαλαίου και των περιουσιακών στοιχείων, τα άτομα άνω των 60 ετών θα κατέχουν σύντομα τα τρία τέταρτα του συνόλου του παγκόσμιου πλούτου, ενώ θα αποτελούν μόνο το ένα τέταρτο του πληθυσμού.
Φανταστείτε πώς ένας κόσμος τεσσάρων γενεών θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί. Πολλοί από τους 70χρονους θα μπορούν να δουλέψουν, αλλά θα δουλεύουν 30 ώρες εβδομαδιαίως σε θέσεις εργασίας που εκμεταλλεύονται τις γνώσεις τους και τις δεξιότητές τους ή θα αναγκαστούν να επιβιώσουν σε θέσεις εργασίας με χαμηλή αμοιβή 60 ωρών για να επιβιώσουν;
Η τεχνητή νοημοσύνη, η διαδεδομένη συλλογή δεδομένων, η αυτόνομη κινητικότητα και οι καινοτομίες της υγειονομικής περίθαλψης θα είναι συνηθισμένες. Θα συνυπάρξουν αυτοί οι παράγοντες για να ενισχύσουν ή να περιορίσουν την επιδίωξη της ευτυχίας σε αυτόν τον νέο κόσμο;
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
