Τα κόκκινα μεγάλα τηλέφωνα, με το εικοσάδραχμο. Οι τηλεφωνικοί θάλαμοι, που όταν εσύ, μίλαγες, έβρισκε τη στιγμή να έρθει κι άλλος και να σου χτυπάει το τζάμι. Το στέκι που θα πέρναγες και θα έβρισκες πάντα φίλους. Που άμα ήσουν σε δρόμο, ταξίδι, βόλτα, κανείς δε μπορούσε να βρει μέχρι να επιστρέψεις…
…Τότε που το φλερτ γίνονταν σε μπαράκια και κλαμπάκια, οι φιλίες δένονταν με συναναστροφή, ο κόσμος συναντιόνταν και άγνωστοι πέφτανε ο ένας πάνω στον άλλον και φτιάχνονταν δεσμοί. Οι εποχές, που ντυνόσουν, χτενιζόσουνα και πήγαινες με παρέα στο ΑΕΛΛΩ, τον Δαναό, το Στούντιο ή στα θερινά της γειτονιάς, με τις γειτόνισσές να σε χαιρετάνε απ τα μπαλκόνια και να σε ρωτάνε φωναχτά, αν σ άρεσε η ταινία. Που το ταξί ήταν με σφύριγμα στο δρόμο και μοιράζουν και διπλή κούρσα επειδή έτσι επιθυμούσε ο οδηγός και σιγά μη σε ρωτήσει. Α! Και, τότε, που όλοι αν θέλαμε να βρούμε καινούργια βιβλία πηγαίναμε στα βιβλιοπωλεία που αγαπούσαμε και περνούσαμε ωραίες μπροστά απ τα ράφια, ενώ τα βάζαμε στη τσάντα και τα διαβάζαμε παντού, από τον ηλεκτρικό ή το καφέ, μέχρι το κρεββάτι μας, πριν κοιμηθούμε. Και ρούχα έτσι αγοράζαμε, στα μαγαζιά και μηχανήματα και ό,τι θέλαμε. Με δοκιμή, με συζητήσεις με τους εργαζομένους, με επαφή με άλλους πελάτες. Και θυμόμασταν όλα τους αριθμούς από τα σημαντικά μας τηλέφωνα, από μνήμης, απ έξω και ανακατωτά, ενώ τώρα ούτε το δικό μας δεν απομνημονεύουμε πια και το ψάχνουμε στις σημειώσεις, στη πρώτη σελίδα του κινητού, να, εκείνο το εικονίδιο, με το λευκό και κίτρινο χρώμα. Αμυδρά, σα θραύσματα μνήμης, επανέρχονται κομμάτια μας από μια προ ψηφιακή εποχή, πριν καλωδιωθεί η κάθε μας ανάγκη και στιγμή. Νοσταλγία; Μπα! Μάλλον κούραση! Καμιά φορά, αυτές οι τάσεις της μεγάλης ψηφιακής φυγής! Απενεργοποίηση λογαριασμός στα ΚΜΔ, κινητό σε σίγαση, ρούτερ βγαλμένο απ τη πρίζα. «Στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ξέχασαν δύο δικαιώματα: της αντίρρησης και της φυγής» έλεγε ο «καταραμένος» Σαρλ Μπωντλαίρ και κάποιες φορές, ναι, είναι έτσι.
Ψηφιακή ευεξία! Ηλεκτρονική αποτοξίνωση! Ψηφιακή μερική αποστασιοποίηση. Νέοι όροι, σε μια πραγματικότητα, που αν και πολύ νέα, μας έχει τόσο εθίσει, ώστε να τη θεωρούμε δεδομένη και σχεδόν αιώνια. Και βουτάμε ακόμα πιο πολύ σε μια ψηφιακή ζωή. Ο εθισμός, η έλλειψη ορίων, οι προσδοκίες για την εργασία και ο φόβος της απώλειας είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο του χρόνου που αφιερώνουμε κοιτάζοντας τις οθόνες. Ο μέσος Αμερικανός ξοδεύει 7 ώρες και 4 λεπτά καθημερινά μπροστά στην οθόνη. Περισσότεροι από 60.000 Αυστραλοί που έλαβαν μέρος σε έρευνα του Australia Talks, μιας ερευνητικής πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο ABC, σε συνεργασία με επιστήμονες κοινωνικής δικτύωσης και δεδομένων του Vox Pop Labs, δήλωσαν ότι ανησυχούν, γιατί περνούσαν πολύ χρόνο στο διαδίκτυο.
Όταν σφίγγεται ο λαιμός, οι ώμοι και το σαγόνι και καθόμαστε, παντού καμπουριαστά, ή νιώθουμε συνεχώς υπερένταση ή ακόμη και άγχος, εάν παλεύουμε με τον ύπνο και ξυπνάμε κουρασμένοι, ή είμαστε διαρκώς καταβεβλημένοι και ανήσυχοι, με μια αίσθησης ανεπάρκειας στη δουλειά μας, τότε είναι ώρα για ηλεκτρονική αποτοξίνωση! Η ηλεκτρονική αποτοξίνωση είναι μια πρακτική μορφή αυτοφροντίδας, ένας «τεχνολογικός καθαρισμός», που όλες οι συσκευές κλείνουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να ακούγεται αρκετά απλό, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Καλό να μπει ένα μικρό, αρχικά, χρονικό πλαίσιο, ας πούμε, μια εβδομάδα ψηφιακής απεξάρτησης, που μπορούμε να σταματήσουμε ή να ελαχιστοποιήσουμε τη χρήση ψηφιακών συσκευών όπως smartphone, υπολογιστές και πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μας βοηθά στην δημιουργία πιο υγιών ορίων με την εργασία και την επικοινωνία με τους φίλους και την οικογένεια. Τα όριά σας, μπαίνουν από μας τους ίδιους, αλλά τα πλεονεκτήματα της τοποθέτησης τους κατά τη διάρκεια μιας ψηφιακής αποτοξίνωσης σχεδόν εγγυώνται ότι θα θέλουμε να τα τηρήσουμε πέρα από το καθορισμένο χρονοδιάγραμμα.
Καλό θα ναι να περιορίσουμε τη χρήση ορισμένων εφαρμογών, όσο είναι εφικτό ή και να την αφαιρέσουμε εντελώς, αν δεν απαραίτητη για την εργασία η για τυχόν υποχρεώσεις μας. Η ρύθμιση του τηλεφώνου σας σε ασπρόμαυρο, είναι αποτελεσματική, γιατί το κάνει λιγότερο ελκυστικό στην εμφάνιση! Ας ενημερώσουμε και τους άλλους ότι περνάμε μια εβδομάδα ψηφιακής αποτοξίνωσης, καθώς μπορεί να είναι πιο εύκολο για αυτούς να μας καλέσουν ή να αδημονούν, αναρωτώμενοι γιατί δεν απαντάμε σε μηνύματα. Καλό είναι να και το τηλέφωνό μακριά μας, κάποιες ώρες, ώστε να ακούσουμε τον εαυτό μας, να πάψει λίγο ο θόρυβος, όπως στο δείπνο, περιμένοντας το λεωφορείο ή οδηγώντας, στο πρωινό μας καφέ, με το που έχουμε ξυπνήσει.
Μια χαρά είναι τεχνολογία και σε πολλές περιπτώσεις σωτήρια, αλλά με μέτρο και αυτό – όριο. Είναι ένα λαμπρό εργαλείο για σύνδεση, για εφαρμογές που μας κρατούν υπεύθυνους, για την καταγραφή ιδιαίτερων στιγμών και πολλά άλλα να μην μας ορίζει τη ζωή μας. Και αυτή συμβαίνει κάπου αλλού, όχι μπροστά σε μια οθόνη. Τω βίω μη μάχου, λοιπόν και πάνω της…
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
