Μια φορά και έναν καιρό, το 2015, που ήδη, μοιάζει πολύ μακρινό, μια κυρία, η Κάρλι Φιορίνα, διευθύνουσα σύμβουλος, τότε, της Hewlett Packard, έδωσε συνέντευξη στο Time, όπου ούτε λίγο, ούτε πολύ, αποκάλεσε τη γιγαντιαία και παλαιά όσο ο ίδιος ο χρόνος, Κίνα, ως έθνος μιμητών. «Δραστηριοποιούμαι στην Κίνα για δεκαετίες και θα σας πω πως, ναι, οι Κινέζοι μπορούν να διεκπεραιώσουν κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορούν να καινοτομήσουν. Δεν είναι ευφάνταστοι. Δεν έχουν επιχειρηματικότητα και δεν οραματίζονται το καινούριο. Γι’ αυτό και κλέβουν την πνευματική μας ιδιοκτησία», είπε.
Εννιά χρόνια, αργότερα, στο σήμερα, το τώρα, η κυρία Φιορίνα, έχει παταγωδώς διαψευστεί. Η China Daily διαφημίζει την παγκόσμια καινοτομία της χώρας της. Οι συντάκτες της Financial Times έχοντας, κανονική θεματική κάλυψης κινεζικής εταιρικής κατασκοπείας επικοινώνησαν με το περιβόητο FBI για να μάθουν πόσο εχθρός έχει γίνει η Κίνα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, κλέβοντας εμπορικά μυστικά, κάνοντας πειρατείες σε λογισμικό. Η China Daily απαντά στους Αμερικανούς ομολόγους της, πως ότι η Κίνα είναι ένας φημισμένος κόμβος παγκόσμιας καινοτομίας και ως γνωστόν, το 2018, ανήλθε πανηγυρικά, στην κατάταξη του παγκόσμιου δείκτη καινοτομίας των κορυφαίων είκοσι πιο καινοτόμων χωρών στον κόσμο! Εκείνη η κυριούλα της Hewlett Packard, που λέγαμε, βουλωμένο γράμμα διάβαζε πάντως!
Κίνα: ο γίγαντας που ξέρει να περιμένει
Η Κίνα με το 1.409.670.000 κατοίκους, έναν απ τους πρώτους πολιτισμό της ανθρωπότητας και τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, έχει ένα κατάλογο επιτευγμάτων στις καινοτομίες, απλά, εντυπωσιακό!
Έγινε πρωτοπόρος φτιάχνοντας τον πρώτο δορυφόρο με δυνατότητα κβαντικής ενέργειας. Δημιούργησε τον ταχύτερο υπερυπολογιστή στον κόσμο, αλλά και το μεγαλύτερο και ταχύτερο ραδιοτηλεσκόπιο. Έφτιαξε τον πρώτο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας με ηλιακή ενέργεια, τη μεγαλύτερη πλωτή ηλιακή μονάδα παραγωγής ενέργειας στον κόσμο και το λεπτότερο πληκτρολόγιο που υπάρχει. Η China Daily καταλήγει με σιγουριά: «Ανεξάρτητα από το πόσο η δημιουργικότητα της χώρας μπορεί να διαφέρει από αυτήν της Δύση, η Κίνα θα είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην επιστήμη και την τεχνολογία μέχρι το 2030»! Και ωπα κάπου! Τι παίζει εδώ; Αλλάζουν τα κέντρα και η δυναμική στη πρωτοπορία και την καινοτομία; Μήπως γιατί οι καινοτόμοι και τα δημιουργικά μυαλά της Δύσης, αντιμετωπίζονται ως δημιουργικά περιουσιακά στοιχεία, νόμιμες αγορές και ως εργαλεία – συνεργάτες περιεχομένου; Μήπως η Κίνα, κάνει κάτι αλλιώς και παίρνει αμπάριζα και βγαίνει προς τη κορυφή της κούρσας; Και ας έχει ακόμη την ρετσινιά της μίμησης! Τι την νοιάζει, άλλωστε!
Ο Νομπελίστας Αμάρτια Σεν για την «δημιουργική κάστα» της Δύσης και την «πολιτιστική της αιχμαλωσία»
Στη Δύση τώρα και στη σκιά των πελώριων φτερών του μεγάλου αμερικανικού αετού -ή γερακιού, μα, μη τα χαλάσουμε στην ζωολογία τώρα!- η Silicon Valley παραμένει αργή στο να αναγνωρίσει τις γεωπολιτικές αλλαγές. Ο βραβευμένος με Νόμπελ, οικονομολόγος, φιλόσοφος και καθηγητής στο Χάρβαρντ, Ινδικής καταγωγής, Αμάρτια Σεν, ορίζει πώς η Δύση πάσχει από ένα σύνδρομο «πολιτιστικής αιχμαλωσίας», όπου μια θεωρία γεννιέται από την «τυχαία συσχέτιση μεταξύ πολιτισμικής προκατάληψης και κοινωνικής παρατήρησης». Λέει πως ονομάζει ως σύστημα «δημιουργικής κάστας», το φαινόμενο που ορισμένες ομάδες πιστεύεται ότι έχουν μια εγγενή ικανότητα να δημιουργούν πρωτότυπη σκέψη και περιεχόμενο, ενώ άλλες όχι. Η ορολογία του, προφανώς και έχει δάνειο απ τον Ινδουισμό, αλλά εδώ ο όρος χρησιμοποιείται καταχρηστικά για να υποδείξει τη κοινωνική διάκριση. Για το ποιοι θεωρούνται ως δημιουργική κάστα στην εξέλιξη και στις τεχνολογίες λέει, πως είναι ομάδες που χαρακτηρίζονται από το έθνος και το πλαίσιο στο οποίο έτυχε να γεννηθούν. Το φύλο, η κοινωνική τάξη, η φυλή και η οικονομική κατάσταση των ανθρώπων παίζουν ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το δημιουργικό φάσμα και το στίγμα της φτώχειας, ειδικότερα, είναι βαθύ. Εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για τη Big Tech να βλέπει τους χρήστες χαμηλού εισοδήματος μόνο ως καταναλωτές και με τίποτα ως δημιουργούς. Λέει πως το 2022 έδωσε μια ομιλία σε ερευνητές UX, μέλη όπως είναι φυσικό των Meta, Google, Amazon, Spotify και άλλες εταιρείες τεχνολογίας της Βόρειας Αμερικής. Μετά την ομιλία του, πολλοί «στρατηγοί» του ηλεκτρονικού εμπορίου τον πλησίασαν για να μάθουν περισσότερα και να διερευνήσουν, πως οι δυτικοί θα μπορούσαν να διεισδύσουν σε μέρη σαν την Κίνα ή την Ινδία για πωλήσεις. Μα ενώ η δυτική τεχνολογία αφυπνίζεται για αυτήν την υποτιθέμενη νέα ευκαιρία, στην Κίνα, αυτά είναι παλιά νέα. Το μέγεθος της ηλεκτρονικής της αγοράς έφτασε τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο το 2021. Εξάλλου φιλοξενεί τον μεγαλύτερο παίκτη ζωντανού εμπορίου στον κόσμο, την
Taobao, την πλατφόρμα διαδικτυακών αγορών από καταναλωτές σε καταναλωτές, με μερίδιο αγοράς 35%. Μέχρι το 2020, σχεδόν το 30% των Κινέζων χρηστών του διαδικτύου αγόραζαν μέσω ζωντανής ροής. Η τεχνολογία, όμως, των ΗΠΑ εξακολουθεί να παλεύει με τη διαλειτουργικότητα και τη δημιουργία εσόδων από περιεχόμενο.
Ινδία: ταπεινή, σιωπηλή… παντοδύναμη
Ενώ η Silicon Valley εξακολουθεί να εργάζεται στο blockchain και το νεφελώδες Web 3.0, η Ινδία προχώρησε και δημιούργησε την Ενοποιημένη Διεπαφή Πληρωμών, το UPI! Το UPI είναι η ψηφιακή δημόσια υποδομή της ινδικής κυβέρνησης που επιτρέπει άμεσες πληρωμές σε συνεργάτες και προμηθευτές αλλά και πελάτες με εμπόρους. Ενώ οι άρχοντες των κρυπτονομισμάτων στη Δύση μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα βασιλέψει, η Ινδία έχει δημιουργήσει μια εύχρηστη αγορά χαμηλού κόστους για να βοηθήσει στην τόνωση της οικονομίας των δημιουργών και να λειτουργήσει ξανά η αγορά. Το UPI ήταν τόσο αποτελεσματικό που η Google ώθησε το Υπουργείο Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών να το θεωρήσει ως βέλτιστη πρακτική, ενώ σχεδιάζει πρότυπα για ανοιχτά συστήματα πληρωμών. Η Ινδία, σύμφωνα με τους αναλυτές, παίζει με «λιγότερο φανταχτερές προσπάθειες» στη καινοτομία, αλλά έχει ανοιχτά πρότυπα, ευελιξία και στόχο την δια λειτουργικότητα, ώστε γινεται πρωτοπόρος στο παιχνίδι! Κάθε άλλο παρα τυχαία είναι η σαρωτική περίπτωση Reliance Jio, της μεγαλύτερης τηλεπικοινωνιακής πλατφόρμας της Ινδίας, η οποία έκανε τα δεδομένα της τα φθηνότερα στον κόσμο, εξυπηρετώντας τον τεράστιο πληθυσμό χαμηλού εισοδήματος της Ινδίας.
Λατινική Αμερική, Αφρική και Αμπου Ντάμπι: κάνοντας την έκπληξη!
Είναι χρόνια υποτιμημένοι! Πρέπει να αποδείξουν ακόμη και τα εννοούμενα για να τους αποδεχτούν και τους επιλέξουν. Όμως, η δουλειά και το να σκεφτούν έξω απ τα καθιερωμένα, έχοντας ιδέες εντελώς νέες, είναι μονόδρομος για αυτούς και η μόνη επιλογή. Έτσι, από τα κράτη και τις περιοχές του κόσμου, που δεν τους το είχε η Δύση και παίρνουν κεφάλι αρχηγικό ξεχωρίζει η Λατινική Αμερική, που αναδεικνύεται η κινητήρια δύναμη στα ηλεκτρονικά αθλήματα και τις εφαρμογές παιχνιδιών για κινητά. Οι Αφρικανοί επιχειρηματίες είναι πρωτοπόροι σε εφαρμογές για κινητά «data–lite» όπου γνώμονας στην δημιουργικότητα τους είναι το κόστος και το κινητό.
Καθώς η μουσική βιομηχανία μονοπωλείται από το Spotify, το Άμπου Ντάμπι έχει γίνει παγκόσμιος κόμβος για εφαρμογές ροής μουσικής, αλλάζοντας τα όσα ξέραμε μέχρι τώρα . Η Ανγκάμι, είναι μια νόμιμη εφαρμογή ροής μουσικής και η πρώτη αραβική startupτεχνολογίας που εισήχθη στο χρηματιστήριο Nasdaq της Νέας Υόρκης! Μέχρι το 2028, το 70% της αύξησης των συνδρομητών για υπηρεσίες μουσικής ροής, εκτιμάται πως θα πραγματοποιηθεί στη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική, την Ασία και τα νησιά του Ειρηνικού και την Αφρική. Ο Λιβανέζος συνιδρυτής της Ανγκάμι, ο Ελια Χαμπίμπ έχει εξηγήσει πως το επιχειρηματικό μοντέλο του Spotify δεν λειτουργεί για Άραβες χρήστες, επειδή η περισσότερη αραβική μουσική είναι ανεξάρτητη και δεν υποστηρίζεται από μια εταιρεία. Έτσι η εταιρεία πληρώνει περισσότερα στους ίδιους τους καλλιτέχνες, με την διαφορετικότητα και τον πολιτισμό να γίνονται τα δυνατά σημεία και όχι εμπόδια. Και ενώ οι υπεύθυνοι στρατηγικής του Spotify παραμένουν πεπεισμένοι για την αξία του σχεδιασμού για χρήστες κινητών, οι δημιουργοί της Ανγκάμι, στοχεύουν και σε άτομα με περιορισμένους πόρους, προσφέροντας ημερήσιες, εβδομαδιαίες και μηνιαίες συνδρομές, πολλαπλά επίπεδα τιμολόγησης και πρόσβαση σε κινητές συσκευές χαμηλού επιπέδου και δίκτυα 2G. Όπως καταλαβαίνουμε οι κολοσσοί της Δύσης έχουν επαναπαυτεί στις δάφνες και στην σιγουριά της κυριαρχίας του, αλλά τελικά, ισχύει πάντα το «πενία τέχνας κατεργάζεται» και η ευρηματικότητα, η πρωτοπορία, η σκέψη έξω απ τα καθιερωμένα είναι το δημιουργικό αντίβαρο για όσους θεωρούνται από χέρι χαμένοι.
Η Ασία με τις θριαμβικές εφαρμογές για τους χαμηλών εισοδημάτων χρήστες
Το TikTok, το Bigo και το Kuaishou κυριάρχησαν στοχεύοντας απ την αρχή τους, σε χρήστες χαμηλών εισοδημάτων. Απ αυτά, αναδείχθηκαν δημιουργοί περιεχομένου μέσα σε μια νύχτα λόγω της ευκολίας χρήσης των εφαρμογών και της αποτελεσματικότητας δεδομένων σε φθηνά τηλέφωνα. Οι φτωχοί του πλανήτη έγιναν ορατοί στο διαδίκτυο. Οι αλγόριθμοί τους ενθάρρυναν ασυνήθιστες συναντήσεις με εντελώς αγνώστους από όλο τον κόσμο. Ποικιλία, φρέσκο περιεχόμενο, εμπειρίες, επικοινωνία πέρα από γλωσσικά, εθνικά και κοινωνικά πλαίσια, ανταλλαγή μηνυμάτων, ζωντανή ροή, ζωντανές βιντεοκλήσεις και μορφές βίντεο σύντομης διάρκειας, εκτοξεύονται χωρίς να υπολογίζουν σύνορα.
Η Κίνα και η Ινδία, άλλωστε, από μόνες τους έχουν περισσότερους χρήστες στον κόσμο και δεν έχουν ακόμη φτάσει στον κορεσμό της αγοράς. Μέχρι το 2030, οι νέοι Αφρικανοί αναμένεται να αποτελούν το 42 τοις εκατό της παγκόσμιας νεολαίας και πρόκειται να παίξουν πρωταρχικό ρόλο σε χρήση, δημιουργία και συνήθειες. Η Δύση μοιάζει, τους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, να τους αγνοεί και να στοχεύει μόνο στην αστική ελίτ. Μα ο υπόλοιπος κόσμος ανοίγεται στην περιθωριοποιημένη πλειοψηφία. Ενώ η Silicon Valley θεωρεί τους φτωχούς, παγκοσμίως, ως υψηλού κινδύνου χρήστες, οι επιχειρηματίες κρατών που για δεκαετίες τους θεωρούσαν αποκλεισμένους και μη ικανούς, ανακαλύπτουν, εκεί ακριβώς, ευκαιρίες που παραμελούνται στο μονοπωλιακό τεχνολογικό οικοσύστημα.
Οι νέοι καλύτεροι influencers, που αρνούνται τον τίτλο!
Οι δημιουργοί από περιβάλλοντα με περιορισμένους πόρους είναι αυτοδίδακτοι και πρωτοποριακοί, κάποτε σχεδόν πειραματικοί, έχοντας να ξεπεράσουν τους περιορισμένους οικονομικούς τους πώρους. Πρωτοστατούν στις έξυπνες συντομεύσεις, δεν απολογούνται για την οικονομική τους κατάσταση, αντίθετα είναι περήφανοι που παράγουν περισσότερα με λιγότερα. Είναι προσηλωμένοι στην αύξηση των ακολούθων, για likes και σχόλια και μελετούν σχολαστικά τις μετρήσεις τους. Δεν αποκαλούν τους εαυτούς τους «influencers» καθώς απεχθάνονται τον παραδοσιακό τους ρόλο, να διακινούν επώνυμες φίρμες και να κάνουν τους ανθρώπους να «αγοράζουν πράγματα». Οι περισσότεροι μοιάζουν σαστισμένοι που μπορούν να προσελκύσουν εκατοντάδες χιλιάδες followers.
Οι φιλοδοξίες τους μοιάζουν να είναι το πως θα καλλιεργήσουν μια κοινότητα πέρα από αυτήν που έχουν γεννηθεί, να διασκεδάσουν και το πιο σημαντικό, να αφήσουν το σημάδι του, στην χαώδη ψηφιακής έκφρασης. Ζουν σύμφωνα με έναν κώδικα ψηφιακής δημιουργικής πρακτικής και θέλουν να αναγνωρίζονται και να γίνονται σεβαστά από το διαδικτυακό κοινό. Πιστεύουν πως η ειλικρίνεια και η αλήθεια με τον εαυτό τους, τους δημιουργεί συγγένειες με όλο τον κόσμο. Θέλουν να είναι ορατοί και να ακουστεί η φωνή τους. Και αυτό είναι το μέλλον… και είναι μάλλον καλύτερο… 
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
