Το «Stay Woke», δηλαδή «μείνε Αφυπνισμένος», γεννήθηκε από έναν τίτλο σε άρθρο στους New York Times το 1962, του Αφρομερικανού συγγραφέα Ουίλιαμ Μέλβιν Κέλι. Από τότε, καθιερώνεται ως πολιτικός όρος, το αφροαμερικανικό “woke” και αναφέρεται στον συνειδητοποιημένο για ζητήματα κοινωνικής και φυλετικής δικαιοσύνης πολίτη. Το κίνημα Black Lives Matter υιοθετεί ως σύνθημα του, το «Stay Woke» και αυτό διευρύνεται.
Συνδέονται με τις «woke» ιδέες για την απόρριψη της υπεροχής των Η.Π.Α. και πως δεν υπήρξαν αληθινή δημοκρατία, ότι οι έγχρωμοι υποφέρουν από συστηματικό και θεσμικό ρατσισμό, ότι οι λευκοί Αμερικανοί έχουν όλα τα προνόμια, ότι οι Αφροαμερικανοί πρέπει να λάβουν αποζημιώσεις για τη σκλαβιά και τις διακρίσεις σε βάρος των προγόνων τους, ότι οι ανισότητες μεταξύ φυλετικών ομάδων σε ορισμένα επαγγέλματα ή κλάδους αποτελούν διακρίσεις, ότι οι γυναίκες υποφέρουν από συστηματικό σεξισμό, ότι τα άτομα θα πρέπει να μπορούν να ταυτίζονται είτε με οποιοδήποτε φύλο, είτε με κανένα κλπ. Και ο όρος διαδίδεται στον κόσμο όλο και καλύπτει σαν ομπρέλα πια, όχι μόνο την πολιτική ορθότητα για το ρατσιστικό και φυλετικό, αλλά και για το φεμινισμό, το LGBTQIA+ δηλαδή για λεσβίες, gay, bisexual, transgender, queer, intersex, asexual, τον αντισημιτισμό αρχικά, το Παλαιστινιακό στη συνέχεια, τις θρησκείες, τις εκτρώσεις, το δικαίωμα να φορούν χιτζάμπ οι μουσουλμάνες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, το περιβάλλον, το πρόβλημά του κλίματος όλα τα κοινωνικά θέματα ελευθερίας και σεβασμού στον άλλο. Ως woke ορίστηκε το #MeToo αλλά και η πρακτική του cancel culture.
Η κυριαρχία του Stay woke στις ΗΠΑ
Τη δεκαετία του 2000, μαγαζιά, μικρές επιχειρήσεις αλλά και εταιρείες κολοσσοί, σχεδόν σπασμωδικά αγκαλιάζουν και υπερπροβάλουν την woke ηθική τους. Ο γιγάντιος όμιλος τηλεπικοινωνίων Comcast, η μεγαλύτερη κατασκευαστική τσιπ ημιαγωγών στον κόσμο Intel, η κολοσσιαία Coca-Cola και η Disney, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας ηγούνται της woke κουλτούρας. Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις μετρούν κάθε φράση και ειδικά τα στελέχη, που ακόμη και ένα απλό κομπλιμάν ως «τι ωραία σας πηγαίνει αυτό το φόρεμα» μπορούν να θεωρηθούν σεξουαλική παρενόχληση. Ούτε κουβέντα για κιλά, αποχρώσεις, σεξουαλική έκφρασή κι όλα αυτά! Ως εργαζομένη στα ΜΜΕ στην Ελλάδα και τον παλιό καιρό -ηλικιωμένη και πως να το κρύψομε άλλωστε!- που έχω ζήσει ποτήρια να σπάζονται, τασάκια να ίπτανται πάνω από κεφάλια, χαρακτηρισμούς να υποκαθιστούν ονόματα όπως «η χοντρή», «ο κουτσός», «η πλαστικιά», «η γριά», αλλά και κοπελίτσες να τους ρίχνονται οι «από πάνω» χυδαία, νιώθω ανακούφιση που στην Αμερική, επικρατεί το ακριβώς αντίθετο, ακόμα και αν κάποτε είναι υπερβολικό! Προτιμότερος ο σεβασμός, η ευγένεια, η αποδοχή, η ισότητα παρα τα αντίθετα τους. Παρα όλα σύμφωνα με πενταετή έρευνα του Adam William Chalmers, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και του Robyn Klingler-Vidra, απ το King’s College του Λονδίνου, δυστυχώς και στις ΗΠΑ, από το 2020, οι κολοσσοί φαίνεται να κάνουν πίσω. Το ίδιο παρατηρείται σε εταιρείες στη Βραζιλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μα η λογική «stay woke”, ας την πούμε «ηθική εγρήγορση» στα δικά μας, μοιάζει να εγκαταλείπεται εντελώς σε εταιρείες με έδρα στη Χιλή, την Κίνα, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ταϊβάν. Μόνο ο Καναδάς και το Μεξικό κάνουν βήματα μεγάλης ανάπτυξης θεσμικά σ αυτή την λογική, καθώς και εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη και την Ανατολική Ασία.
Οι αντί – woke μοιάζει να κερδίζουν στα σημεία
Μα τώρα, πια έχουν συμμαχήσει οι πολέμιοι του «woke» αρχίζοντας να χρησιμοποιούν τον όρο σαρκαστικά, υπονοώντας ότι το όλο κίνημα αποτελεί μια γελοία προβλεπόμενη μορφή ακτιβισμού. Μετά υπήρξαν ψύχραιμοι αναλυτές, διανοούμενοι και συγγραφείς που όμως, είχαν λόγο αντί – woke. Η κουλτούρα της αφύπνισης φταίει που η καταγγελία χωρίς απόδειξη οδηγεί στην cancel culture με τις πρακτικές στυγνής και ολοκληρωτικής λογοκρισίας στα πανεπιστήμια, στην τέχνη, στη γνώση. Ο ρατσισμός, η σεξουαλικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Ισλάμ και η κλιματική αλλαγή από τους woke γίνονται άκρατα σύμβολα -ταμπού να τ’ αγγίξεις!- που ως φανατικοί μεσαιωνικοί Ιεροεξεταστές είναι έτοιμοι να αφανίσουν όποιον δεν υιοθετεί τα πιστεύω τους, απειλώντας τις σύγχρονες μας κοινωνίες, με σύγχυση, παράνοια, διχασμό, πόλωση και ίσως μελλοντικά παντελή διάλυση. Στη συνέχεια, ο μισανθρωπισμός μιας όλο και αυξανόμενης δυναμικής αβυσσαλέου, παρανοϊκού, διαβολεμένου μίσους για όλους τους άλλους, που κάνει την ταξινόμηση του Κόσμου πολύ πιο εύκολη, εξαπλώθηκε. Και αυτό, μοιάζει, να είναι το πραγματικό πρόβλημα, το ζόρι που τραβάνε οι συντηρητικοί με τη woke κουλτούρα! Και ακόμη, από κάπου στον αμερικανικό νότο, ακούγεται η φωνή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ να βροντοφωνάζει ακούραστα πως «το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό». Στην Αμερική, την Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, τις προχωρημένες κοινωνικά σκανδιναβικές χώρες, τον δίκαιο συνήθως Καναδά, φυσικά την Ελλάδα από απλώς συντηρητικής οπτικής -αν είναι δυνατόν να υφίσταται!- κομμάτια της κοινωνίας μέχρι τους alt–right δεξιούς και τους manosphere Άντριου Τέιτ, Τζόρνταν Πίτερσον, Τζο Ρόγκαν ή wokeοπτική γινεται ένας εχθρικός δικαιωματισμός που κουράζει, είναι αστείος, υπερβολικός, επικίνδυνος κάποτε και μέρος ενός «ισλαμο-αριστερισμού» που απειλεί τις αρχές της Δύσης, το δίκαιο του ισχυρού, του πλούσιου, της αντρούκλας, του όποιας πατριδος, κάθε θρησκείας και αυστηρά ορισμένης οικογένειας, κόσμου.
USA και πόλωση
Με τις επικείμενες εκλογές, στις ΗΠΑ, εκτός από το πολωμένο πολιτικό κλίμα, μοιάζει κάποτε να μαίνεται και ένας παράλληλος πολιτιστικός πόλεμος ανάμεσα σε άτομα που σα να τους χωρίζουν άβυσσοι στην αντίληψη του κόσμου.
Η άκρα δεξιά, πλέον, ανακατεύει στο πολιτικό μπλέντερ αλήθειες και ψέματα σε σχέση με το τι επιδιώκουν οι προοδευτικοί άνθρωποι. Η alt–right θεωρεί πως υπάρχει μια προσπάθεια των προοδευτικών, φιλελεύθερων, δικαιωματιστών ή κομμουνιστών -το ίδιο και το αυτό τους κάνει!- για «πολιτιστική ηγεμονία». Είναι ο «πολιτιστικός μαρξισμός» που ευθύνεται για τα προοδευτικά κινήματα, τις πολιτικές των ταυτοτήτων και την πολιτική ορθότητα, που φταίνε για τα δεινά των μεγάλων δυτικών κρατών και των πολιτών τους. Κάπου εκεί, ξεκινάνε και οι απίστευτες θεωρίες συνωμοσίας τύπου «μας ψεκάζουν» ή «τα εμβόλια για τον κόβιντ μας βάζουν συσκευές παρακολούθησης», η αμερικανική Qanon, που πρεσβεύει πως διάσημοι πολιτικοί, καλλιτέχνες, ακτιβιστές είναι παιδόφιλοι, λατρεύουν τον Σατανά, είναι κανίβαλοι και κάνουν trafficking παιδιών. Οι Άντριου Τέιτ, Πίτερσον, Σαπίρο, Ματ Γουόλς και άλλοι σαν αυτούς βγάζουν περιουσίες κραυγάζοντας τη κατωτερότητα των γυναικών και των LGBTQIA+, αλλά και όσων απειλούν την αντρική υπεροχή τους. Η αντίσταση των Αμερικανικών πανεπιστημίων για το Παλαιστινιακό, που εξαπλώθηκε και σε αρκετά ευρωπαϊκά, καταπνίγηκε με βία, συλλήψεις, απαγορεύσεις αποφοίτησης, διάγραφες ακαδημαϊκές. Το θέμα των εκτρώσεων, το αν η Κάμαλα Χάρις έχει παιδιά, το πρότζεκτ 2025 και η οχύρωση της «καλής – λευκής Αμερικής», οι Λατίνο μετανάστες στα σύνορα του Τέξας, το φυλετικό μοιάζουν πιο οξυμένα από ποτέ και η ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική με τους woke και τους αντί – woke, πιο επιθετικούς από ποτέ!
Η υποχώρηση της woke αντίληψης στον κόσμο
Στη Πολωνία, σε πολιτείες των ΗΠΑ, στην ίδια την προοδευτική Γαλλία, στην Ελλάδα φυσικά, εναντιώσεις θεσμικές για τη διδασκαλία ζητημάτων ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ, είναι ξενόφερτες ιδεολογίες που υπονομεύουν τις παραδοσιακές αξίες του καθολικισμού, της ορθοδοξίας, του προτεσταντισμού και ξέρω εγώ τι άλλο! Στην Ευρώπη, οι υποστηρικτές του woke θεωρούν ότι η μαζική άφιξη και εγκατάσταση μεταναστών από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας που ήταν αποικίες αποτελεί υποχρέωση των κρατών μέσω των «ανοιχτών συνόρων» για εύρυθμη πολυπολιτισμικότητα. Οι επικριτές κάθε τι woke προτάσσουν την Μεγάλη Αντικατάσταση ακόμη και όταν προσπαθούν να απαλύνουν τη λευκή εθνικιστική συνωμοσιολογία της, που της προσέδωσε πρώτος ο Γάλλος συγγραφέας Ρενώ Καμύ. Η εκπαίδευση, οι τέχνες, τα Μ.Μ.Ε., οι διανοούμενοι είναι όλοι μέσα στον «δούρειο ίππο» και φυσικά το διαδίκτυο! Ο υπουργός Παιδείας της Πολωνίας, θεωρεί ότι οι LGBT δεν είναι ίσοι με τους «κανονικούς ανθρώπους» και ότι οι γυναίκες δημιουργήθηκαν μόνο για να γεννάνε παιδιά. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξέσπα μιλώντας στους υπουργούς του, σ ένα ομοφοβικό παραλήρημα με αφορμή την τελευταία Eurovision, κατηγορώντας τη διοργάνωση ότι «ενθαρρύνει την εξουδετέρωση των φύλων και απειλεί την παραδοσιακή οικογένεια», πως είναι ένας «δούρειος ίππος της κοινωνικής διαφθοράς» και πως «είναι αδύνατο να συναντήσεις εκεί, έναν κανονικό άνθρωπο». Στη Βραζιλία, όλοι οι ηγέτες μοιάζει να συμφωνούν στο ότι τα σχολεία είναι γεμάτα από «μαρξιστικά σκουπίδια» και πως δεν πρεπει να υπάρχουν αναφορές στο φεμινισμό, στην ομοφυλοφιλία και στη βία εναντίον των γυναικών!
Τελικά μιλάμε για την αιώνα μάχη του καλού με το κακό; Τα τάγματα αγγέλων και τις στρατιές των πεπτοκότων, του πραγματικού μας κόσμου; Η αυτή μεταξύ πατριωτών με κοινή λογική και «βίγκαν, λεσβιών και μπαχαλοσατανιστρίων»; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές, μη βιαστείτε να απαντήσετε!
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
