Φάκελος ψηφιακή κάρτα εργασίας. Από 1η Ιουλίου 2024, δηλαδή σε λιγότερο από έναν μήνα θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται κανονικά και υποχρεωτικά σε βιομηχανία και λιανεμπόριο. Να θυμίσουμε βέβαια ότι οι συγκεκριμένοι κλάδοι εφαρμόζουν το πρόγραμμα σε πιλοτική βάση, ήδη από την αρχή της χρονιάς για 600.000 εργαζόμενους, με στόχο να κερδίσουν χρόνο στην προσαρμογή στα νέα δεδομένα και να προχωρήσουν σε αλλαγές στη λειτουργία του, σε περίπτωση που αυτές απαιτούνται.
Όπως υπογράμμισε η υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου εν όψει της έναρξης της λειτουργίας της, «η ψηφιακή κάρτα εργασίας είναι ένα μέσο πρωτίστως για τους εργαζόμενους να ξέρουν ότι υπάρχει κάποιος που διαφυλάττει το εργασιακό δίκαιο, προκειμένου να τηρείται η νομοθεσία και να πληρώνονται την υπερωρία τους. Το επόμενο βήμα είναι η εφαρμογή της στον τουρισμό και στην εστίαση. Αυτό θα ξεκινήσει πιλοτικά από τον Σεπτέμβριο και υποχρεωτικά από το τέλος του έτους». Στην ουσία, μέσα από την κάρτα ουσιαστικά δηλώνεται η έναρξη της εργασίας αυτόματα στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ II, όπως και η λήξη, ενώ ο ελεγκτής θα γνωρίζει πριν επισκεφθεί τον χώρο εργασίας ποιοι εργαζόμενοι πρέπει να βρίσκονται εκεί. Ακούγεται απλό, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά «παραθυράκια» που λειτουργούν ως ένας ακόμη βραχνάς για επιχειρηματίες, αλλά και εργαζόμενους, όπως φαίνεται.
Η χρήση της κάρτας έχει χαρακτηριστεί ήδη, από την πιλοτική της εφαρμογή, προβληματική, ενώ, εκτός από τις – αρκετές – «τρύπες» που παρουσιάζει η εφαρμογή της για τις επιχειρήσεις, ήδη δεν έχουν λείψει και οι καταγγελίες για παραβιάσεις της τήρησης του μέτρου
Είναι βέβαιο πως, αν όλα λειτουργήσουν κατά το δέον, η εφαρμογή του μέτρου αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία σημαντική πρωτοβουλία και ένα βήμα για την πληρέστερη κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, όμως η αλήθεια είναι πως ένας ακόμη «γόρδιος» δεσμός έρχεται να εμφανιστεί για τον επιχειρηματία, τον οποίο καλείται να λύσει τελευταία στιγμή. Η χρήση της κάρτας έχει χαρακτηριστεί ήδη, από την πιλοτική της εφαρμογή, προβληματική, ενώ, εκτός από τις – αρκετές – «τρύπες» που παρουσιάζει η εφαρμογή της για τις επιχειρήσεις, ήδη δεν έχουν λείψει και οι καταγγελίες για παραβιάσεις της τήρησης του μέτρου από εργοδότες, καθώς και για περιπτώσεις όπου δεν απεικονίζεται τελικά ο πραγματικός χρόνος εργασίας.
Τα βασικότερα αγκάθια της υπόθεσης
Όπως έχουμε αναφέρει ξανά, το ταχύτατα μεταβαλλόμενο νομοθετικό πλαίσιο, οι νέες υποχρεώσεις και ρυθμίσεις που εμφανίζονται η μία μετά την άλλη με ταχύτατους ρυθμούς, εν μέσω μάλιστα του αγώνα δρόμου για την ψηφιακή μετάβαση του ιδιωτικού τομέα, ταλαιπωρούν καθημερινά τους επιχειρηματίες, με την ψηφιακή κάρτα να έρχεται να προστεθεί στη λίστα. Και αυτό διότι δεν είναι μία απλή υπόθεση, αλλά μία μετάβαση που απαιτεί χρόνο – ο οποίος δεν υπάρχει – και από την άλλη, εν όψει των deadlines, γρήγορη προσαρμογή στα νέα δεδομένα, εκπαίδευση για την λειτουργία της, ακόμη και κόστος.
Να αναφέρουμε ότι η νέα κατάσταση έρχεται να ρίξει το βάρος της σε έναν ήδη ταλαιπωρημένο κλάδο, ο οποίος είχε μέχρι στιγμής να λύσει τη δύσκολη εξίσωση της σύνδεσης ταμειακών και POS, για την οποία τέθηκε και πάλι μία σύντομη προθεσμία, ενώ δεν έλειψαν βέβαια και τα τεχνικά προβλήματα που έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση.
Αυτή τη φορά, η εφαρμογή του μέτρου της ψηφιακής κάρτας εργασίας απαιτεί μια σειρά κινήσεων και μάλιστα εντός περιορισμένου χρονικού πλαισίου, όπως συνήθως. Και βέβαια, το φορτίο πέφτει και πάλι στις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις στερούνται των υποδομών, των πόρων αλλά και της κατάλληλης τεχνογνωσίας για να εφαρμόσουν όλα όσα καλούνται.
Αρκεί να αναφέρουμε ότι η ψηφιακή κάρτα εισέρχεται ουσιαστικά στις μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν από μόλις έναν, έως δέκα εργαζόμενους, συμπεριλαμβάνοντας και τις λαϊκές αγορές.
Επίσης, οι διαδικασίες της εφαρμογής της δεν θα γίνουν μέσω «μαγικού ραβδιού», αλλά θα απαιτήσουν δέσμευση προσωπικού που θα ασχολείται με αυτό το θέμα, ενώ παράλληλα θα καταγράφονται χαμένες εργατοώρες. Ένα μεγάλο αγκάθι είναι βέβαια και οι πόροι, καθώς όπως επεσήμανε και ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών, ο οποίος έχει ήδη αιτηθεί παρεμβάσεις και αλλαγές για λειτουργικά, αλλά και θεσμικά θέματα, το υπουργείο διαθέτει το λογισμικό δωρεάν, ωστόσο το hardware έχει κόστος για τις επιχειρήσεις, παρότι υποχρεούνται να εφαρμόσουν το μέτρο.
Παράλληλα, προβληματισμός τίθεται και για το θέμα της τηλεργασίας, κυρίως όσον αφορά τη μελλοντική εφαρμογή του μέτρου, σε κλάδους όπου αυτή είναι δυνατή. Και αυτό γιατί ο έλεγχος θα γίνεται με βάση την προδήλωση του ωραρίου εργασίας, με το τοπίο να παραμένει ασαφές για τον τρόπο με τον οποίο κάποιος ο οποίος εργάζεται από το σπίτι ή οποιονδήποτε άλλο χώρο θα μπορεί να δηλώσει την έναρξη και τη λήξη της εργασίας του. Όλα αυτά μάλιστα σε μία εποχή κατά την οποία, κυρίως μετά την πανδημία, η τηλεργασία έχει εδραιωθεί σε ουκ ολίγες επιχειρήσεις, είτε εξ ολοκλήρου, είτε μέσω του υβριδικού μοντέλου.
Οι περιορισμοί της εφαρμογής του μέτρου έχουν να κάνουν επίσης και με τους επιμέρους επαγγελματικούς κλάδους, με κάποιους να είναι εκ φύσεως «αντισυμβατικοί» με τον έλεγχο μέσω της ψηφιακής κάρτας και αυτοί έχουν να κάνουν περισσότερο με τις μεταφορές, αλλά και επαγγέλματα που απαιτούν εξωτερικές εργασίες κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας. Επίσης, θα πρέπει να διευκρινιστεί τι δηλώνεται σε περίπτωση στάσεων εργασίας ή απεργίας και πολλά ακόμη.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και ο προβληματισμός επιχειρήσεων αλλά και εργαζόμενων – παρότι από τη φύση του το μέτρο είναι με το μέρος τους – έντονος και αυτό γιατί άλλη μία φορά καλούνται να προσαρμοστούν ταχύτατα σε νέα δεδομένα, χωρίς επαρκή προετοιμασία και κατεύθυνση.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
