Σε μία εποχή με ιδιαίτερες και υψηλές προκλήσεις, σημαντικότερη των οποίων είναι η κλιματική κρίση, ο Αλέξανδρος Λυμπερόπουλος, αμυγδαλοπαραγωγός με έδρα τη Τζια, επιμένει σε μία διαφοροποιημένη καλλιέργεια άνυδρων βιολογικών αμυγδάλων. Ιδιαίτερα πείσμων είναι διατεθειμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του, προκειμένου να διατηρήσει ζωντανή την παραγωγή του, προσαρμόζοντάς τη στις τρέχουσες συνθήκες.
Η επαφή του με τη φύση ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία, καθώς η οικογένειά του έβρισκε συχνά τον τρόπο να διαφύγει από την πόλη. «Συχνά ζούσαμε με τους γονείς μου στο βουνό, απολαμβάναμε αυτή την απλότητα που μας προσέφερε η φύση. Η σχέση μου με το φυσικό περιβάλλον ήταν τέτοια, που αρκετές φορές έκοβα κλαδιά πεύκου, για να τα έχω στο δωμάτιό μου στην Αθήνα και να αναπνέω το ‘πράσινο’ του βουνοόυ. Μεγαλώνοντας, κάθε μου ταξίδι ήταν και μία νέα γνωριμία με τον φυσικό κόσμο της Ελλάδας. Βρέθηκα πολλές φορές στον Ταΰγετο και σε βουνά της Πελοποννήσου, ακολουθώντας αυτή μου την παρόρμηση».
Ο Αλέξανδρος μέσα από τη διαδικασία προβληματισμού για τα επόμενά του βήματα και το πώς θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά, ίδρυσε το Κτήμα Ξωτάρη, όπου στην ιδιωματική διάλεκτο ξωτάρης είναι ο άνθρωπος που ασχολείται με τη γη.
Πρώην διοικητικό στέλεχος στο Ερρίκος Ντυνάν
Πριν ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα, εργαζόταν ως διοικητικό στέλεχος στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, ανερχόμενος με ταχείς ρυθμούς στην ιεραρχία. Στη συνέχεια ανέλαβε καθήκοντα στο Ινστιτούτο “Οφθαλμός” στη Γλυφάδα. Όποτε του δινόταν η ευκαιρία μεταξύ των αυξημένων επαγγελματικών του υποχρεώσεων, ασχολούνταν με την παραγωγή. «Το 2010 άρχισα να κάνω τις πρώτες μου κινήσεις στην καλλιέργεια αμυγδάλου. Σκέφτηκα τότε ότι από τη στιγμή που είχα μία σταθερή δουλειά, θα ήταν καλή ευκαιρία κατά τον ελεύθερό μου χρόνο να ασχοληθώ με την επιβίωση αυτού του σπάνιου καρπού, ο οποίος προέρχεται από ένα αμιγώς άνυδρο περιβάλλον, ενώ παράγεται με μηδενική επιβάρυνση της φύσης και ενέχει πολλά οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό». Μάλιστα, στην απόφασή του να γίνει παραγωγός, συνέτεινε η αγωνία που είχε ως καταναλωτής να αγοράζει ένα ποιοτικό προϊόν, που θα γνωρίζει την προέλευσή του και ότι αυτό ανταποκρίνεται στο πρότυπο ενός καρπού που ωφελεί την υγεία του.
«Σπούδασα τεχνικός – γραφίστας ηλεκτρονικής σχεδίασης εντύπου, έλαβα την κρατική πιστοποίηση και στη συνέχεια ασχολήθηκα με τα τριετή προγράμματα της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων στον τομέα του μάρκετινγκ. Είχα φτάσει στο σημείο να έχω πολύ καλές αποδοχές. Κάποια στιγμή διαπίστωσα την αδυναμία μου να επιβιώσω με αξιοπρέπεια και αξιοκρατία. Και αυτή ήταν η στιγμή που αποφάσισα να αλλάξω την τύχη μου», περιγράφει.
Τα πρώτα κτήματα στη Τζια
Το 2012 απέκτησε τα πρώτα του κτήματα στη Τζια, μισθώνοντας εκτάσεις και σταδιακά άρχισε να αγοράζει εκτάσεις στο νησί. «Το 2014 εξέδωσα τα απαιτούμενα πιστοποιητικά, που μου έδιναν την δυνατότητα να δραστηριοποιούμαι ως αγρότης ειδικού καθεστώτος. Σταδιακά το εγχείρημά μου άρχισε να γιγαντώνεται, ενώ το 2018 έφτασα να απασχολώ 12 άτομα κατά την περίοδο της συγκομιδής».
Προκειμένου να ανταποκριθεί στις συνθήκες ακραίας ζέστης έφερε τα τελευταία χρόνια η κλιματική αλλαγή, φυτεύει διαρκώς νέα δέντρα. Δεδομένου ότι η αμυγδαλιά αποτελεί μία αρκετά ευαίσθητη καλλιέργεια με μικρό προσδόκιμο ζωής που δεν υπερβαίνει τα 40 έτη. Σκοπός του είναι να κρατήσει ποσοτικά και ποιοτικά σταθερές τις καλλιέργειες αμυγδάλου, ενώ ταυτόχρονα κλαδεύει τα γέρικα δέντρα κοντά στη ρίζα τους, προκειμένου να αξιοποιήσει πιθανή τους βλάστηση για να συλλέξει σπόρους που θα χρησιμεύσουν στη συνέχεια για την καλλιέργεια καινούργιων δέντρων. «Επί της ουσίας εάν ένα παλιό δέντρο βγάλει πέντε σπόρους, τους φυτεύω για να δημιουργήσω νέα δέντρα. Ταυτόχρονα, παρακολουθώ το ριζικό σύστημα των παλιών να συγκρατεί το έδαφος, καθότι σημαντικές εκτάσεις πλήττονται από τη διάβρωση», λέει ο Αλέξανδρος Λυμπερόπουλος.
200 στρέμματα καλλιέργειας
Ξεκίνησε με 15 στρέμματα και πλέον καλλιεργεί περίπου 200 στρέμματα. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για δύσβατες καλλιέργειες, όπου η πρόσβαση γίνεται μέσα από μονοπάτια, καθότι δεν υπάρχουν αγροτικές οδοί. H συλλογή του καρπού γίνεται αποκλειστικά χειρωνακτικά.
Τον τελευταίο καιρό, προκειμένου να δώσει ακόμα μεγαλύτερη υπεραξία στο προϊόν του και να παραμείνει βιώσιμος, ξεκίνησε να δραστηριοποιείται και ως μεταποιητής – οικοτέχνης, δημιουργώντας προϊόντα όπως βούτυρο αμυγδάλου, αφυδατωμένα αμύγδαλα, τσιπς αμυγδάλου. Ταυτόχρονα καλλιεργεί και ορισμένα βότανα, τα οποία συμπληρώνουν τα διαθέσιμα προϊόντα του.
Ποσότητες αμυγδάλου που παράγει και συσκευάζει διοχετεύονται σε χώρες όπως η Ταϋλάνδη, η Αυστρία, η Γαλλία, σε ελληνικά ξενοδοχεία και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης βιολογικών προϊόντων.
Σε μία εποχή που η αθρόα τουριστική εκμετάλλευση περιοχών της Ελλάδας, θέτει στο περιθώριο τις αγροτικές καλλιέργειες, εκείνος συνεχίζει την προσπάθειά του οδεύοντας σε έναν διαφορετικό δρόμο και δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο πρότυπο ζωής, συχνά απρόσιτο για τους περισσότερους από εμάς.
Καθημερινή του ανησυχία είναι να μεταλαμπαδεύσει και σε άλλους το μοντέλο ζωής και επαγγελματικής επιλογής που ο ίδιος έχει επιλέξει. «Εάν δεν καταφέρω να μεταδώσω τη γνώση και την εμπειρία μου σε άλλους, θα συνεχίσει να με κυριεύει το ίδιο άγχος. Ότι δεν τα κατάφερα να γίνω κοινωνός ενός διαφοροποιημένου τρόπου ζωής».
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
