Φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά οι συνθήκες που φέρνουν κοντά τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο, τον Απόστολο Ταμβακάκη και τον Νίκο Καραμούζη είναι αρκετές. Γιατί οι τρεις άνδρες ανήκουν στην ίδια γενιά, με κοινές επιχειρηματικές προσλαμβάνουσες αλλά και ευρύτερα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά ερεθίσματα κατά τη διαδρομή τους.
Αν κάτι αναγνωρίζεται και στους τρεις είναι η ικανότητά τους να προσελκύουν τραπεζικά ή επιχειρηματικά κεφάλαια, αξιοποιώντας τα για την εξυγίανση, ανάπτυξη και επέκταση επιχειρήσεων. Χαρακτηριστική μάλιστα ήταν η τοποθέτηση του Σπύρου Θεοδωρόπουλου σε μία από τις συνεντεύξεις του, ο οποίος αναφερόμενος στη συμμετοχή επενδυτών όπως ο όμιλος Olayan και ο όμιλος De Benedetti στην Chipita, είχε πει μεταξύ άλλων ότι για εκείνον η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων δεν αποτέλεσε ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Κάτι που ισχύει και στις περιπτώσεις του Νίκου Καραμούζη αλλά και του Απόστολου Ταμβακάκη καθώς αμφότεροι έχοντας πλούσια τραπεζική και επιχειρηματική εμπειρία, και λειτουργώντας πλέον ως επικεφαλής δύο από τα σημαντικότερα ελληνικά funds, έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να συγκεντρώσουν σημαντικό αριθμό κεφαλαίων μέσω αυτών για να πραγματοποιήσουν τις επενδύσεις τους. Είτε μέσω της EOS Capital Partnersστην περίπτωση του Απόστολου Ταμβακάκη, είτε μέσω του SMERemediumCap στην περίπτωση του Νίκου Καραμούζη.
Ο Νίκος Καραμούζης
Πρεσβύτερος των άλλων δύο ανδρών είναι ο Νίκος Καραμούζης, ο οποίος γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1952 στα Σεπόλια. Φοίτησε σε δημόσια σχολεία, και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Κατόπιν ταξίδεψε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική όπου έλαβε μάστερ στα Οικονομικά από το American University και στη συνέχεια έκανε το διδακτορικό του στα Νομισματικά στο Pennsylvania State University. Στην Αμερική δούλευε για να σπουδάσει. Κατόπιν δίδαξε ως λέκτορας και στη συνέχεια ως επίκουρος καθηγητής σε δύο αμερικανικά πανεπιστήμια.
Στην τραπεζική αγορά του αναγνωρίζεται το γεγονός ότι ήταν εκείνος που έβγαλε την Ελληνική Ένωση Τραπεζών από την αφάνεια και την κατέστησε βασικό και αξιόπιστο συνομιλητή των θεσμών. Η Ένωση επί της προεδρίας του απέκτησε ευρωπαϊκό προφίλ με συνεχή παρουσία στα ευρωπαϊκά τραπεζικά όργανα.
Σήμερα ο Νίκος Καραμούζης εκτός από επικεφαλής του SMERC είναι πρόεδρος της Grant Thornton, ενώ κατέχει τη θέση του μέλους στο διοικητικό συμβούλιο της Eurobank Private Bank Luxembourg S.A. Εκτός των άλλων είναι μέλος στη διοίκηση του Ιδρύματος Ωνάση, και μέλος στις διοικήσεις της Quest Holdings, στο Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (Ι.Ο.Β.Ε.) μέλος του Advisory Board της διαΝΕΟσις.
Ο Απόστολος Ταμβακάκης
Ο Απόστολος Ταμβακάκης αλλά και ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια χρονιά, το 1957. Ο πρώτος είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακά στην Οικονομετρία και τα Οικονομικά Μαθηματικά στον Καναδά και πρόεδρος της EOS Capital Partners, διαχειρίστριας εταιρείας του EOS Hellenic Renaissance Fund, ενός από τα μεγαλύτερα private equity funds. Κατά την επαγγελματική του διαδρομή έχει διατελέσει διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας Πειραιώς, υπεύθυνος της στρατηγικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης του Ομίλου Λάτση στην Γενεύη, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development, υποδιοικητής στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και στην Εθνική Κτηματική Τράπεζα. Eπίσης έχει εργαστεί στην Mobil Oil Hellas, στην Τράπεζα Επενδύσεων και στην ABN-AMRO Bank με καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή, ενώ η θητεία του εντοπίζεται παλαιότερα ή και σήμερα σε αρκετά διοικητικά συμβούλια μεγάλων εταιρειών ή επιχειρηματικών ομίλων.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος
O Σπύρος Θεοδωρόπουλος, συνομήλικος του Απόστολου Ταμβακάκη, γεννήθηκε το 1957 και μεγάλωσε ανάμεσα στα Εξάρχεια, στο Λυκαβηττό και στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η επαφή του με τον κλάδο των τροφίμων ξεκίνησε από την επιχείρηση του πατέρα του, ο οποίος είχε γαλακτοπωλείο κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, που ονομαζόταν Recor A.E. Αυτή ήταν η πρώτη επιχείρηση που αναλαμβάνει να διαχειριστεί μετά μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1973.
Το 1986 εξαγόρασε το 50% των μετοχών της Chipita, τότε εταιρεία παραγωγής snacks και το 1989 την εξαγόρασε πλήρως. Το 1990 προσέλκυσε επενδυτικά κεφάλαια στην εταιρεία αυτή μέσω του Eurohellenic fund(Olayan, De Benedetti, Alpha Finance και ΤΙΤΑΝ) και ξεκίνησε μία παγκόσμια καινοτομία μαζική παραγωγή συσκευασμένου κρουασάν. Τον Ιανουάριο του 2022 κατάφερε να πουλήσει μετά από χρονοβόρες συζητήσεις την Chipita στον όμιλο της Mondelēz International.
Η συναντήσεις των τριών στο επιχειρηματικό στερέωμα
Οι κινήσεις των τριών ανδρών στο εγχώριο επιχειρείν από το 2022 και ύστερα, συνδέονται σε αρκετές των περιπτώσεων.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η κοινή εξαγορά από Ταμβακάκη-Θεοδωρόπουλο της εταιρείας Ελληνικοί Χυμοί – Viva με έδρα τη Λάρισα.
Ακολούθησαν και άλλες κινήσεις που «συνδέουν» τους τρεις άνδρες μεταξύ τους, όπου πιο πρόσφατη ήταν η κοινή εξαγορά της Σ. Μεντεκίδης Α.Ε. από τους Σ. Θεοδωρόπουλο, Ν. Καραμούζη, Α. Ταμβακάκη. Αλλά και η εξαγορά της ΕΨΑ από το fund, SMERemediumCap του Απόστολου Ταμβακάκη. Κινήσεις σε κλάδους συναφείς μεταξύ τους. Που για αρκετούς στην αγορά μοιάζουν με μία προσπάθεια συνένωσης μικρότερων επιχειρηματικών σχημάτων μεταξύ τους.
Οι συνέργειες και οι συγχωνεύσεις
Παρόλ’ αυτά όπως ανέφερε πρόσφατα και ο Νίκος Καραμούζης για το ενδεχόμενο να «παντρέψουν» την Μεντεκίδης με την ΕΨΑ ή με τους Ελληνικούς Χυμούς, ο ίδιος απάντησε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στον επιχειρηματικό σχεδιασμό τόσο του δικού του fund, όσο και εκείνου του Απόστολου Ταμβακάκη αλλά και του ίδιου του Σπύρου Θεοδωρόπουλου. Αυτό που ανέφερε είναι ότι κάποιες συνέργειες θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε επίπεδο εμπορικής διάθεσης και διανομής. Χωρίς προς το παρόν να υφίσταται, δεδηλωμένα τουλάχιστον, η πρόθεση να συγχωνευθούν επιχειρήσεις μεταξύ τους. Επίσημη αιτιολογία γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι σε καμία από αυτές τις εταιρείες δεν συμπίπτουν απόλυτα οι μέτοχοι, ακόμα και εάν σε κάποιες υπάρχουν κάποιοι από τους τρεις επενδυτές, οι οποίοι «συναντιούνται» επιχειρηματικά.
Kοινή πεποίθηση πάντως για των τριών αποτελεί η ανάγκη δημιουργίας μεγαλύτερων επιχειρηματικών σχηματισμών τα επόμενα χρόνια, διαφεύγοντας από στα στενά όρια των μικρών ή μεσαίων οικογενειακών επιχειρήσεων. Σε μία από τις δημόσιες τοποθετήσεις του ο Απόστολος Ταμβακάκης, είχε αναφέρει ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν έχουν προκύψει καινούργιες μεγάλες ελληνικές εταιρείες. Επισημαίνοντας ότι παλαιότερα είχαμε κάθε δεκαετία πέντε μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα, και κατ’ επέκταση και εταιρείες.
Αλλά και προ μερικών ημερών ο Νίκος Καραμούζης, τόνισε ότι η νέα εποχή του επιχερείν στην Ελλάδα επιβάλλει και χρειάζεται μεγαλύτερες, πιο ισχυρές, πιο εξωστρεφείς και πιο καινοτόμες επιχειρήσεις. Ανέφερε, μάλιστα, πως το φθινόπωρο αναμένεται και σχετικό νομοσχέδιο από την πλευρά της κυβέρνησης, το οποίο θα προσφέρει σημαντικά κριτήρια για την συγχώνευση εταιρειών.
Σε γενικές γραμμές η κοινή φιλοσοφία και οι επιχειρηματικές πεποιθήσεις των τριών ανδρών, είναι οι βασικοί λόγοι που τους φέρνουν πιο κοντά. Διατηρώντας μεταξύ τους ένα πιο μακροπρόθεσμο και εξωστρεφές περιβάλλον σκέψης και ιδεών για το πώς πρέπει να είναι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Και που όπως όλα δείχνουν αλλά και η ίδια αγορά καταμαρτυρεί, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν οι τρεις τους και σε κάποιο ακόμα επενδυτικό εγχείρημα, είτε με τη μορφή κάποιας εξαγοράς, είτε και γιατί όχι μέσω της δημιουργίας ενός μεγαλύτερου επιχειρηματικού σχήματος.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
