Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα έχουν περάσει από την ενημέρωση του πολυεθνικού ομίλου πορτογαλικών συμφερόντων ΒΑ Glass Group, στους εργαζομένους του εργοστασίου «Γιούλα», σχετικά με την απόφασή του να βάλει λουκέτο στη τελευταία μονάδα παραγωγής προϊόντων γυάλινης συσκευασίας που είχε απομείνει στην Ελλάδα.
Αυτό το χρονικό διάστημα όμως είναι αρκετό προκειμένου να αλλάξει άρδην η εικόνα που συναντά όποιος τύχει να περάσει από τον Οδό Ορυζομυλών στο Αιγάλεω, εκεί όπου, μέχρι πριν μερικές μέρες, υπήρχε έντονη παραγωγική δραστηριότητα, ενώ εργαζόμενοι μπαινόβγαιναν συνεχώς. Πλέον, το εργοστάσιο αρχίζει να ερημώνει, καθώς εκεί πηγαίνουν μόνο οι τελευταίοι «απαραίτητοι» εργαζόμενοι, προκειμένου να «κλείσουν» και οι τελευταίες εκκρεμότητες πριν το οριστικό λουκέτο.
Διπλάσια αποζημίωση στους εργαζόμενους, αλλά…
Εντός των επόμενων ημερών, και σίγουρα μέχρι το τέλος του τρέχοντος μήνα, και οι λιγοστοί αυτοί εργαζόμενοι θα σταματήσουν να πηγαίνουν στο εργοστάσιο, αφού ο Μάρτιος είναι ο τελευταίος μήνας λειτουργίας του. Η απόφαση αυτή επηρεάζει εκατοντάδες εργαζόμενους, οι οποίοι, κυριολεκτικά από τη μία στιγμή στην άλλη, έμαθαν ότι μένουν χωρίς δουλειά. Από την πλευρά της, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι είναι πρόθυμη να πληρώσει διπλή αποζημίωση σε όσους υπογράψουν εθελούσια έξοδο, πρόταση που ήδη έχουν αποδεχτεί ορισμένοι εργαζόμενοι, παρά το γεγονός ότι δεν θα μπορούν να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας.
Αυτό θα γίνει προκειμένου οι διαδικασίες να ολοκληρωθούν άμεσα και όχι σταδιακά. Όμως, ανάμεσα σε όσους χάνουν τη δουλειά τους, βρίσκονται άνθρωποι που πραγματικά έχουν περάσει μία «ζωή» στην επιχείρηση, γνώρισαν τα χρόνια ακμής της, όταν εκτός από την Ελλάδα, διατηρούσε παραγωγικές μονάδες σε Ρουμανία, Βουλγαρία και Ουκρανία και τίποτα δεν μαρτυρούσε τις δυσκολίες που θα ακολουθούσαν. Άνθρωποι, που χρειάζονται 1 με 2 χρόνια προκειμένου να βγουν στη σύνταξη και, ευρισκόμενοι σε προχωρημένοι ηλικία, ανησυχούν σχετικά με το ποιος θα βρεθεί να τους προσλάβει προκειμένου να συμπληρώσουν τον απαραίτητο αριθμό ενσήμων.
«Δεν είναι δυνατόν ο δεύτερος υαλουργικός όμιλος στον κόσμο, με εργοστάσια σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνον, να κλείνει το μοναδικό εργοστάσιο στην Ελλάδα, εργοστάσιο που λειτουργεί πάνω από 70 χρόνια, έχοντας μάλιστα προσωπικό που στην πλειοψηφία του εργάζεται στην επιχείρηση για τουλάχιστον 20 χρόνια», αναφέρει από την πλευρά της, σε ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ.
Από την πλευρά του, ο Tiago Moreira da Silva, Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου BA Glass, τόνισε πως: «Παρόλο που αυτή η απόφαση ελήφθη πολύ δύσκολα, καθόσον επηρεάζει τους ανθρώπους μας, ήταν όμως αναγκαία και αναπόφευκτη. Απόλυτη προτεραιότητά μας τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η στήριξη των εργαζομένων μας που πλήττονται από αυτή την αλλαγή. H εταιρεία διαβουλεύτηκε με το Σωματείο εργαζομένων και ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα εθελούσιας αποχώρησης στους 121 εργαζομένους που επηρεάζονται, το οποίο έγινε δεκτό μετά από ένα γύρο διαπραγματεύσεων. Το πρόγραμμα εθελούσιας αποχώρησης αποτελεί μία δέσμευση της εταιρείας να παράσχει στους εργαζομένους της ένα ευνοϊκό πακέτο αποχώρησης, προκειμένου να στηρίξει αυτούς και τις οικογένειές τους. Εκ μέρους της BA Glass Υαλουργία Α.Ε., θα ήθελα επίσης να εκφράσω την ευγνωμοσύνη της εταιρείας για τη σκληρή δουλειά, τη δέσμευση και την αφοσίωση κάθε εργαζομένου που υπερήφανα συνεισέφερε στις δραστηριότητες του εργοστασίου μας στο Αιγάλεω».
Τα χρόνια της ακμής
Η ιστορία της Γιούλα ξεκινά στη μεταπολεμική Ελλάδα, το 1947, όταν ο Κυριάκος Βουλγαράκης, και ο αδελφός του Ιωάννης, παρά τις δυσκολίες της εποχής, παίρνουν την απόφαση να ιδρύσουν την εταιρεία, η οποία είχε ως κύρια δραστηριότητα την παραγωγή γυάλινων χειροποίητων επιτραπέζιων ειδών. Ουσιαστικά, τα εφόδια που είχαν, ήταν ένας μικρός φούρνος και η παραδοσιακή “μαστοριά” του Κυριάκου Βουλγαράκη, ο οποίος ήταν τεχνίτης υαλουργός. Αξίζει να σημειωθεί ότι τότε η εταιρεία τους ήταν μία από 50 ελληνικές επιχειρήσεις παραγωγής χειροποίητου φυσητού γυαλιού.
Το 1974 ξεκινάει η αυτοματοποίηση της παραγωγής, ακόμα όμως το φυσητό γυαλί και η χειροποίητη κατασκευή είναι μεγαλύτερη. Αυτό αλλάζει το 1986, όταν πλέον η παραγωγή γίνεται πλήρως αυτοματοποιημένη. Το 1993 η «Γιούλα» προχωρά στην εξαγορά της υαλουργίας «Κρόνος», ενώ το 1997 η εταιρεία περνάει τα ελληνικά σύνορα. Συγκεκριμένα, ανοίγει εργοστάσιο στη Σόφια, ενώ το 1998 τίθεται σε λειτουργεία και μία δεύτερη μονάδα, στη Φιλιππούπολη. Οι εποχές τότε ήταν καλές καθώς η Γιούλα αποτελούσε έναν από τους βασικούς προμηθευτές εταιρειών ζυθοποιίας στην Ελλάδα, όπως η Αθηναϊκή Ζυθοποιία. Οι εξαγορές συνεχίζονται για την ελληνική εταιρεία και το 2003 εξαγοράζει τη Stirom, εργοστάσιο παραγωγής στη Ρουμανία, το 2004 τη New Glass στη Βουλγαρία και το 2005 την ουκρανική Biomedsklo. Πρόκειται για μια εταιρεία παραγωγής γυάλινων περιεκτών και γυαλιών για φαρμακευτική χρήση. Το 2006 η παραγωγή όλων των επιτραπέζιων σκευών μεταφέρεται στη New Glass στη Βουλγαρία.
Τα προβλήματα και η δεύτερη ευκαιρία
Οι πρώτοι τριγμοί στην εταιρεία είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται λίγο μετά την αλλαγή της χιλιετίας, με την κατάσταση να επιδεινώνεται, όπως και σε πολλές ακόμα επιχειρήσεις, την περίοδο της κρίσης. Στα μέσα της δεκαετίας του ’10, η Γιούλα, που ακόμα βρισκόταν υπό τον έλεγχο των τεσσάρων αδελφιών της οικογένειας Βουλγαράκη, είχε στην κατοχή της έξι εταιρείες σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία, 7 μονάδες παραγωγής με 15 κλιβάνους τήξεως γυαλιού και 49 γραμμές σχηματοδότησης προϊόντων οι οποίες παρήγαγαν ετησίως πάνω από 2 δισ. τεμάχια προϊόντων συσκευασίας, 125 εκατ. τεμάχια επιτραπέζιων προϊόντων, 52.000 τόνους φαρμακευτικό γυαλί και 650.000 τ.μ. διακοσμητικό γυαλί.
Η οικογένεια Βουλγαράκη όμως δε μπορεί να αντέξει άλλο το βάρος. Η χώρα πλέον έχει καταρρεύσει οικονομικά, οι τράπεζες είναι κλειστές από το καλοκαίρι του 2015 και τα χρέη προς αυτές αυξάνονται. Τελικά, ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις, που κράτησαν 15 μήνες, τον Οκτώβριο του 2016 τα τέσσερα (ένα στο Αιγάλεω, ένα στη Ρουμανία και δύο στη Βουλγαρία) από τα εφτά εργοστάσιά της εταιρείας περνάνε στον έλεγχο του πορτογαλικού ομίλου «Vidro»: Επρόκειτο για μία συμφωνία που ξεπέρασε το μισό δισ. ευρώ, καθώς η «Vidro» ανέλαβε το χρέος των 335 εκ. ευρώ της «Γιούλας», ενώ προχώρησε και στην εξαγορά των μεριδίων και των άλλων επενδυτών (Εθνική Τράπεζα, τη Eurobank και τη Global Finance.), που αντιστοιχούσαν σε 30% συνολικά, έναντι περίπου 170 εκατ. ευρώ. Επρόκειτο, ουσιαστικά, για μια δεύτερη ευκαιρία για την ιστορική επιχείρηση.
Από την πλευρά του, ο Τάσος Βουλγαράκης, σχολιάζοντας τότε την συμφωνία με τον πολυεθνικό όμιλο είχε πει: «Δεν πήγαινε άλλο. Δε χρωστάμε πλέον, απαλλαχτήκαμε από το τραπεζικό χρέος και μας έμειναν κάποια εργοστάσια να προχωρήσουμε και να κάνουμε μια νέα αρχή. Στην κατάσταση αυτή μας έφερε το υψηλό επιτόκιο δανεισμού. Εάν θέλαμε εμείς να αγοράσουμε τη BA Vidro θα έπρεπε να δανειστούμε από το εξωτερικό με επιτόκιο στην καλύτερη περίπτωση 8-9%. Ξέρετε με τι επιτόκιο χρηματοδοτούνται οι Πορτογάλοι; Με 1%», είχε δηλώσει τότε ο κ. Βουλγαράκης. Σημειώνεται ότι η οικογένεια Βουλγαράκη δεν πήρε χρήματα από το deal, αλλά κράτησε τα υπόλοιπα 3 εργοστάσια.
Τότε, η απερχόμενη ιδιοκτησία είχε δηλώσει σίγουρη για την τύχη των εργαζομένων, ενώ, σε μία αξιέπαινη κίνηση, είχε μοιράσει 3,5 εκατ. ευρώ στους εργαζόμενους του ομίλου, ως επιβράβευση. Μάλιστα, τα χρήματα αυτά δεν είχαν μοιραστεί μόνο στα στελέχη αλλά σε όλο το προσωπικό.
Το οριστικό τέλος
Τελικά, παρά τις προσπάθειες των τελευταίων 7 ετών, η ΒΑ Glass πήρε την απόφαση να τερματίσει την παραγωγή στην Ελλάδα, διατηρώντας όμως τα άλλα δύο εργοστάσια στο εξωτερικό. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, τονίζει ότι ο βασικός λόγος που πήρε την συγκεκριμένη απόφαση ήταν οι δυσχερείς συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο της υαλουργίας.
«Αυτή η δύσκολη απόφαση είναι αποτέλεσμα των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς στη βιομηχανία γυαλιού. Τους τελευταίους μήνες η αγορά της υαλουργίας παρουσίασε αισθητή μείωση της ζήτησης, που οδήγησε σε αντίστοιχη μείωση των πωλήσεων. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω από τη σημαντική αύξηση των αποθεμάτων που δημιουργήθηκαν, προκαλώντας την ανάγκη διακοπής ορισμένων γραμμών παραγωγής. Παρά τις προσπάθειες προσαρμογής σε αυτές τις προκλήσεις, η επίμονη έλλειψη ζήτησης σε συνδυασμό με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος αποθήκευσης και την περιορισμένη διαθεσιμότητα αποθηκευτικού χώρου οδήγησαν δυστυχώς στην απόφαση της παύσης της παραγωγικής διαδικασίας στο εργοστάσιο της εταιρείας», αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση
Όπως ανέφερε η οικονομική έκθεση της ΒΑ Υαλουργίας Ελλάδας, ο κύκλος εργασιών της το 2022 ήταν 60,79 εκατ. ευρώ, ενώ η χρήση ήταν ζημιογόνα, με τις ζημίες προ φόρων να ανέρχονται σε 239.000 ευρώ, μειωμένες σε σύγκριση με το 2021 που είχαν ανέλθει σε 2,16 εκατ. ευρώ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν αφορούσε στις ζημίες του 2022, αλλά στο γεγονός ότι μετά και την 7η εταιρική χρήση η εταιρεία εμφάνιζε αρνητικά ίδια κεφάλαια 562.000 ευρώ.
Ο Όμιλος BA αποτελεί ουσιαστικά μετεξέλιξη της «Barbosa e Almeida με έτος ίδρυσης το 1912. Σήμερα λειτουργεί τρία εργοστάσια στην Πορτογαλία, δύο στην Ισπανία, ένα στη Γερμανία, δύο στην Πολωνία, ένα στη Ρουμανία, δύο στη Βουλγαρία και το εργοστάσιο της πρώην Γιούλα στο Αιγάλεω, στο οποίο θα σταματήσουν οι δραστηριότητες. Ο κύκλος εργασιών του Ομίλου το 2022 ήταν 1,43 δισ ευρώ και τα καθαρά κέρδη 176,4 εκατ. ευρώ, ενώ για τον όμιλο εργάζονται συνολικά 4.012 εργαζόμενοι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία είχε λάβει το 2017 δύο ομολογιακά δάνεια συνολικού ύψους 90 εκατ. ευρώ από τις θυγατρικές του ομίλου σε Ισπανία και Πορτογαλία, βάση των οποίων θα έπρεπε να πληρώσει 55,5 εκατ. ευρώ την 31η Ιανουαρίου 2024. Ένα γεγονός που δεν αποκλείεται να είχε κι εκείνο το δικό του ρόλο στη λήψη της απόφασης να μπει οριστικό λουκέτο όχι μόνο στο εργοστάσιο της οδού Ορυζομυλών, αλλά, επί της ουσίας, σε έναν ολόκληρο κλάδο στην Ελλάδα, αυτόν της υαλουργίας.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
