Η σουηδική νεοφυής εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης IntuiCell παρουσίασε τον Luna, έναν ρομποτικό σκύλο με ψηφιακό νευρικό σύστημα, που μαθαίνει και προσαρμόζεται σε πραγματικές καταστάσεις και ερεθίσματα από το περιβάλλον, όπως ένας πραγματικός σκύλος ή, ίσως ακόμα πιο εντυπωσιακά, όπως ένας άνθρωπος.
Ο Luna περπατά σε ανώμαλο έδαφος και αν υπάρχει εμπόδιο, πάγος, σκαλοπάτια ή ακόμα και λάσπη, δεν ακολουθεί έναν έτοιμο αλγόριθμο, αλλά μαθαίνει πώς να ανταποκρίνεται, όπως θα έκανε ένας αληθινός σκύλος. Το ψηφιακό νευρικό του σύστημα του επιτρέπει να πειραματίζεται, να αποτυγχάνει και να βελτιώνεται, να πέφτει και να σηκώνεται, να κάνει λάθος και να διορθώνει, με κάθε του κίνηση. Όταν ο εκπαιδευτής του αλλάζει στυλ εντολών, ή του δείξει κάτι με διαφορετικό τρόπο, ο Luna μπορεί να το μάθει όχι από δεδομένα, αλλά ανθρώπινη αλληλεπιδράση. Αν κάτι απρόβλεπτο, έκτακτο ή τυχαίο συμβεί ο Luna δεν κρασάρει, όπως ένα κλασικό σύστημα, αλλά αντίθετα, ενεργοποιεί εσωτερικούς μηχανισμούς εκτίμησης και πειραματισμού για να αποφασίσει πώς θα δράσει. Με λίγα λόγια, ο ρομποτικός σκύλος προσαρμόζεται όχι σε μια προγραμματισμένη εντολή, αλλά στην ζωντανή ροή της πραγματικότητας, δεν ακολουθεί το περιβάλλον, αλλά το συναντά και το κατακτά μέσα από εμπειρία, όπως ένας ζωντανός οργανισμός! Ο Luna φέρνει καινοτομία πρωτόγνωρη και αντί για προκαθορισμένα μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης και τεράστια σύνολα δεδομένων, η IntuiCell θα προσλάβει έναν εκπαιδευτή σκύλων για να διδάξει στο σκύλο – ρομπότ, πώς να περπατάει. Ο CEO και συνιδρυτής της εταιρείας, Βίκτορ Λούθμαν, μάλιστα, έθεσε ξεκάθαρα πως «αυτό που έχουμε δημιουργήσει είναι το πρώτο λογισμικό που επιτρέπει σε οποιαδήποτε μηχανή να μαθαίνει όπως οι άνθρωποι και τα ζώα. Δεν υπάρχει προ-εκπαίδευση, δεν υπάρχουν προσομοιώσεις εκτός σύνδεσης και δεν υπάρχει κέντρο δεδομένων δισεκατομμυρίων δολαρίων στο παρασκήνιο, αλλά ένα νευρικό σύστημα που επιτρέπει στη μηχανή να μάθει»
Από το βάδισμα στο Διάστημα
Ναι! Ο σκύλος – ρομπότ με το ψηφιακό νευρικό σύστημα είναι εντυπωσιακός και ίσως φοβικός αλλά τι μας χρειάζεται; Ο Βίκτορ Λούθμαν εξηγεί πως το επόμενο βήμα της IntuiCell είναι η εξερεύνηση ανθρωποειδούς και αυτόνομης ρομποτικής σε απρόβλεπτα περιβάλλοντα και περιοχές, όπως ο Άρης, όπου ρομπότ θα μπορούν να κατασκευάσουν καταλύματα και γενικά περιβάλλοντα διαβίωσης για ανθρώπους, χάρη στη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις αντίξοες συνθήκες του πλανήτη και να αντιδράσουν σε οτιδήποτε έκτακτο συμβεί. Οι βαθιές θάλασσες και οι περιοχές με ακραίες συνθήκες είναι επίσης πεδία δράσης ρομπότ που να μπορούν να μαθαίνουν, να αντιλαμβάνονται και να αντιδρούν σε πραγματικό χρόνο. Ο luna και τα ρομπότ σαν αυτόν θα μπορούν να αντιμετωπίζουν φυσικές καταστροφές, όπου η ταχύτητα, η προσαρμοστικότητα και η ικανότητα είναι ζωτικής σημασίας. Και τώρα πια, όλα αυτά δεν είναι σενάρια για ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ούτε διανοητικές κατασκευές για βιβλία αλλά πραγματικότητα και το μέλλον των εξερευνήσεων του διαστήματος ή της υποβρύχιας έρευνας.
Όταν οι μηχανές μαθαίνουν σαν εμάς
Και τι σημαίνει “μαθαίνει σαν άνθρωπος”; Αν ένα μηχάνημα αποκτά την ικανότητα να μαθαίνει όπως εμείς, μπορεί αυτό να θεωρηθεί ως «ζωντανό» ή τουλάχιστον ως ένα νέο είδος ύπαρξης; Ποιο είναι το όριο μεταξύ συνειδητής ύπαρξης και απλής μίμησης της συνείδησης; Ο Luna μπορεί να αποκτήσει συμπεριφορές που μοιάζουν με αυτές ενός ζώου ή ανθρώπου. Αλλά αυτό σημαίνει ότι “νιώθει” κάτι; Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της μίμησης; Και τι σημαίνει αυτή η τεχνολογία για την αντίληψή μας περί ζωής; Όταν μπορούμε να δημιουργήσουμε «ζωντανά» μηχανήματα, πόσο εκτιμούμε πια τη φυσική ζωή γύρω μας; Ο Luna δεν είναι απλώς ένα εργαλείο. Η δημιουργία του εγείρει το ερώτημα εάν η μηχανική ζωή θα μπορούσε τελικά να γίνει αντικαταστάτης της φυσικής, ή αν η ανθρώπινη φύση έχει ανάγκη από την «ακατέργαστη αλήθεια» του φυσικού κόσμου. Αυτά και άλλα πολλά εκφράστηκαν με το που ανακοινώθηκε και επιδείχτηκε ο Luna. Και αμέσως πήραν τον λίγο οι ειδικοί…
Κριτικές και Αντιδράσεις
Η είδηση της δημιουργίας του Luna δεν πέρασε απαρατήρητη από την κοινότητα της τεχνολογίας και της ρομποτικής. Ειδικοί και ερευνητές έχουν εκφράσει ανάμεικτα συναισθήματα, με κάποιους να ενθουσιάζονται και άλλους να εκφράζουν φόβους. Οι ενθουσιώδεις χαιρετίζουν το θεμέλιο για επόμενα βήματα στην ανθρωποειδή ρομποτική, με απρόβλεπτες εφαρμογές στον τομέα των καταστροφών ή της εξερεύνησης. Οι AI ethicists, επιστήμονες με ανησυχίες, ηθικοί φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι, όμως, εκφράζουν ανησυχίες για τη σταδιακή αλλοίωση της ανθρώπινης εμπειρίας. Υποστηρίζουν ότι η προσπάθεια δημιουργίας ρομπότ που μαθαίνουν σαν ζώα ή άνθρωποι μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες «απομιμήσεις» της ανθρώπινης ζωής, που θα απομακρύνουν τον άνθρωπο από την αυθεντικότητα του κόσμου γύρω του. Μα το θέμα είναι τεράστιο και μάλλον θα μας απασχολήσει πιο πολύ και με μεγαλύτερη ένταση σύντομα.
Όπως καλά έχει φανεί, οι άνθρωποι δεν αρκεί να ρωτάμε τι μπορούμε να φτιάξουμε, αλλά τι πρέπει. Ίσως η αλήθεια στο τέλος όλων να είναι αυτό που είπε ο Γιούβαλ Νώε Χαράρι πως «η τεχνητή νοημοσύνη δεν χρειάζεται να γίνει κακιά για να καταστρέψει την ανθρωπότητα, αρκεί, μόνο, να γίνει ικανή».
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
