Η ιταλική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία της Τζόρτζια Μελόνι, ανακοίνωσε σημαντικές αλλαγές στη διαδικασία απόκτησης ιταλικής υπηκοότητας, θέτοντας αυστηρότερους περιορισμούς και νέα κριτήρια για τους αιτούντες.
Αυτή η απόφαση, που εναρμονίζεται με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης για τη μετανάστευση και την εθνική ταυτότητα, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και ανησυχία σε πολλούς ενδιαφερόμενους. Με το νέο διάταγμα, οι αιτούντες ιταλική υπηκοότητα μέσω καταγωγής (jus sanguinis) θα πρέπει πλέον να πληρούν αυστηρότερα κριτήρια. Συγκεκριμένα, μόνο όσοι έχουν Ιταλό γονέα ή παππού/γιαγιά μπορούν πλέον να υποβάλουν αίτηση. Προηγουμένως, οποιοσδήποτε είχε Ιταλό πρόγονο μετά το 1861 μπορούσε να διεκδικήσει την υπηκοότητα. Επιβάλλεται, πλέον, υποχρεωτική εξέταση γλωσσικής επάρκειας στην ιταλική γλώσσα, που περιλαμβάνει πέντε μέρη. Οι αιτούντες πρέπει να έχουν ζήσει στην Ιταλία για τουλάχιστον τρία χρόνια, ακόμη κι αν δεν απαιτείται να είναι μόνιμοι κάτοικοι τη στιγμή της αίτησης. Οι Ιταλοί του εξωτερικού δεν μπορούν να μεταβιβάσουν αυτόματα την υπηκοότητά τους στα παιδιά τους, εκτός αν έχουν ζήσει στην Ιταλία για δύο συνεχόμενα χρόνια. Όσοι έχουν διπλή υπηκοότητα κινδυνεύουν να χάσουν την ιταλική ιθαγένεια αν δεν διατηρούν ενεργή σχέση με τη χώρα (φόροι, ψήφος, ανανέωση εγγράφων).
Η κυβέρνηση Μελόνι έχει υιοθετήσει μια πιο αυστηρή πολιτική όσον αφορά τη μετανάστευση και την υπηκοότητα. Σύμφωνα με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, η απόφαση ελήφθη για να περιοριστούν οι «καταχρήσεις» του συστήματος υπηκοότητας, καθώς πολλοί άνθρωποι αποκτούσαν την ιταλική υπηκοότητα χωρίς ουσιαστικούς δεσμούς με τη χώρα. Το ιταλικό διαβατήριο είναι ένα από τα ισχυρότερα στον κόσμο, επιτρέποντας την είσοδο σε 190 χώρες χωρίς βίζα ή με βίζα κατά την άφιξη. Αυτή η ευκολία είχε οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση των αιτήσεων υπηκοότητας, ειδικά σε χώρες με μεγάλη ιταλική διασπορά, όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία. Οι νέοι περιορισμοί στοχεύουν στη διατήρηση της ιταλικής υπηκοότητας ως προνόμιο για όσους έχουν πραγματική σύνδεση με την Ιταλία.
Η ανακοίνωση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, ειδικά μεταξύ των Ιταλών της διασποράς και των υποψηφίων που βρίσκονταν στη διαδικασία απόκτησης υπηκοότητας. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν σε αδιέξοδο, έχοντας επενδύσει χρόνο και χρήματα στη διαδικασία. Ορισμένοι νομικοί εκτιμούν ότι το διάταγμα ενδέχεται να προσβληθεί στα ιταλικά δικαστήρια, καθώς παρακάμπτει τη συνήθη δημοκρατική διαδικασία. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μελόνι φαίνεται αποφασισμένη να διατηρήσει τη νέα πολιτική, ευθυγραμμίζοντας την Ιταλία με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που επίσης αυστηροποιούν τις προϋποθέσεις απόκτησης ιθαγένειας. Για όσους βρίσκονται σε διαδικασία αίτησης, οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι, καθώς το νέο πλαίσιο ενδέχεται να τροποποιηθεί ύστερα από νομικές προσφυγές. Προς το παρόν, όμως, οι αλλαγές σηματοδοτούν μια νέα, πιο περιοριστική εποχή για την ιταλική υπηκοότητα, αλλάζοντας δραματικά τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Η αξία ενός ισχυρού διαβατηρίου
Η αξία ενός διαβατηρίου δεν περιορίζεται μόνο στη δυνατότητα πρόσβασης σε διάφορες χώρες, αλλά συνδέεται επίσης με την πολιτική και οικονομική θέση της χώρας που το εκδίδει, καθώς και με τις διεθνείς σχέσεις και συμφωνίες ελεύθερης κυκλοφορίας. Η Ιταλία, αν και είναι γνωστή για το ισχυρό διαβατήριό της, δεν είναι η μόνη χώρα που παρέχει τέτοια προνόμια στους πολίτες της. Άλλες χώρες με εξαιρετικά ισχυρά διαβατήρια είναι η Γερμανία, η Σουηδία, η Δανία, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το γερμανικό διαβατήριο, για παράδειγμα, παρέχει απεριόριστη πρόσβαση σε όλες τις χώρες της ΕΕ και σε πολλές άλλες χώρες εκτός Ευρώπης, ενώ επιτρέπει στους πολίτες της να ζουν και να εργάζονται σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ χωρίς περιορισμούς. Αντίστοιχα, οι Σουηδοί πολίτες απολαμβάνουν όχι μόνο την ελευθερία μετακίνησης στην ΕΕ, αλλά και ισχυρές κοινωνικές και οικονομικές εγγυήσεις, με τη χώρα να διατηρεί σημαντικούς διεθνείς δεσμούς και να είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Το δανέζικο διαβατήριο προσφέρει επίσης απεριόριστη πρόσβαση στην ΕΕ και είναι συνδεδεμένο με υψηλή ποιότητα ζωής και ισχυρή κοινωνική πρόνοια.
Από την άλλη πλευρά, το καναδικό διαβατήριο παρέχει στους πολίτες εύκολη πρόσβαση σε πάνω από 180 χώρες και υποστηρίζεται από μία από τις πιο σταθερές οικονομίες του κόσμου, ενώ το βρετανικό διαβατήριο, παρά τις επιπτώσεις του Brexit, παραμένει ισχυρό, εξασφαλίζοντας εύκολη πρόσβαση σε πολλές χώρες εκτός ΕΕ, ιδιαίτερα για επαγγελματικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Η ισχύς αυτών των διαβατηρίων πηγάζει από την οικονομική σταθερότητα, τις συμφωνίες ελεύθερης κυκλοφορίας και την ισχυρή παρουσία των χωρών αυτών σε διεθνείς οργανισμούς και τη διπλωματία.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
