Τι όνειρο κι αυτό! Ένα αυτοκίνητο που δεν θα έτρεχε στη γη, γαντζωμένο σε άσφαλτο, στο ίδιο χώμα, που κάποτε πιθανόν τον είδος μας τετραπόδιζε και πάντα του όφειλε υπακοή στο νόμο της βαρύτητας.
Ό,τι ο άνθρωπος μπορεί να φανταστεί, αργά ή γρήγορα συμβαίνει
Από τα σχέδια του Ντα Βίντσι, μέχρι τη λογοτεχνία ή τις ταινίες -ακόμα και τις παιδικές- της επιστημονικής φαντασίας, η ιδέα του πετάγματος των ανθρώπων ήταν πάντα μια φαντασίωση, ένα όνειρο υπέρβασης των ορίων, νίκης στους φυσικούς νόμους, δυναμιτισμού της αρχής πως υπάρχει το αδύνατον. Το αυτοκίνητο, που αντί να λασπώνει τα ελαστικά, έχει αεροδυναμική κοψιά και πετάει! Κάποτε, η ιδέα φάνταζε αστεία ουτοπική. Μα ό,τι ο άνθρωπος φαντάζεται, αργά ή γρήγορα, το πραγματοποιεί. Απ τις αυτόματες χρυσές υπηρέτριες του Ήφαιστου, που αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, που είχαν τη δυνατότητα να κινούνται και να σκέφτονται μόνες τους, μέχρι τον «προφήτη» της λογοτεχνίας Ιούλιο Βερν, που έγραφε για ταξίδια στο διάστημα, για υποβρύχια που εξερευνούν στις αβύσσους των ωκεανών. Ο Χ. Γουέλς προέβλεψε τα τανκς, τα αεροπλάνα και τις ακτίνες λέιζερ. Ο Άρθουρ Κλαρκ έγραψε για δορυφόρους επικοινωνίας πριν αυτοί υπάρξουν. Σήμερα, βλέπουμε τη φαντασία και τις ιδέες τους να παίρνουν σάρκα και οστά, όταν στην εποχή τους, οι σύγχρονοι τους θα αναρωτιόντουσαν πιθανόν τι παίρνουν και δε το λένε! Μα ό,τι γεννιέται στη φαντασία των ανθρώπων, ακόμη και αν αφορά σε εκείνους τους ξεχωριστούς με το ένθεο λογοτεχνικό ή γενικά καλλιτεχνικό όραμα, έχει μια παράξενη μεταφυσική σχεδόν, δύναμη απ την ώρα, που καταγράφεται και αργά ή γρήγορα πραγματοποιείται. Γιατί, η ίδια η ανθρώπινη φύση είναι αναρχική και ανυπότακτη σε όρια. Και εδώ μιλάμε για το δικό μας όχημα, την δική μας προσωπική πτήση. Σα να χούμε εμείς φτερά, με την προσωπική μας μηχανή. Και έγινε κι αυτό!
Το «Alef Model A» κοστίζει 300.000 δολάρια και η Alef Aeronautics δέχεται παραγγελίες
Η αρχή για την κατασκευή ιπτάμενων αυτοκινήτων ξεκίνησε, παλιά, ήδη από το 1917 με το «Curtiss Autoplane», το οποίο, αν και δεν πραγματοποίησε πλήρη πτήση, κατάφερε να ανυψωθεί από το έδαφος για λίγα λεπτά. Αργότερα, το 1937, το «Waterman Arrowbile» απογειώθηκε, φτάνοντας ταχύτητες έως 180 χλμ την ώρα στον αέρα και περίπου 100 χλμ την ώρα, χαμηλά, λίγο πιο πάνω απ το έδαφος. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2025 και η αμερικανική εταιρεία Alef Aeronautics να μας παρουσιάσει ένα απόλυτα ηλεκτρικό ιπτάμενο αυτοκίνητο, το οποίο πραγματοποίησε μια επιτυχημένη, επίδειξη δοκιμαστικής πτήσης στην Καλιφόρνια. Και το πρώτο ιπτάμενο αυτοκίνητο είναι πλέον γεγονός, με το «Alef Model A» να κάνει πάταγο σε όλο τον πλανήτη. Η δε, εταιρεία Alef Aeronautics δέχεται ήδη, προπαραγγελίες για το συγκεκριμένο μοντέλο, με την τιμή του να ξεκινά από τα 300.000 δολάρια. Ε, τι τώρα! Να ακουμπήσουμε το όνειρο είπαμε, όχι πως αύριο μόλις, θα φτιάξουμε πάρκινγκ στη ταράτσα να αράζουμε το ιπτάμενο γιώτα χι μας, με προκαταβολή και δόσεις.
Η μαζική χρήση, αργεί μεν, είναι αναπόφευκτη δε
Και ναι μεν, το ιπτάμενο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε και είναι έτοιμο να δοθεί ύστερα από παραγγελίες, αλλά μέχρι την ευρεία χρήση του και το μποτιλιάρισμα σε εναέρια φανάρια είναι μακρύς ο δρόμος. Η τεχνολογική εξέλιξη είναι μεν καταιγιστική αλλά το κόστος κατασκευής παραμένει μεγάλο. Ακόμα και αν φτάσει η στιγμή της μαζικής παραγωγής ιπτάμενων αυτοκινήτων, η νομοθεσία, η κοινωνική αποδοχή, η προσαρμογή των πόλεων σε αυτή τη νέου τύπου, φουτουριστική μετακίνηση θα αργήσει πολύ. Πως θα γίνουν τα ιπτάμενα αυτοκίνητα κοινό μέσο μεταφοράς είναι σιγουράκι, απλά θα χρειαστεί τόσο καιρός για να συμβεί αυτό, που εμείς παίζει όχι να μη προλάβουμε να τα δούμε, αλλά στις σελίδες του Ιούλιου Βερν, μόνο, να διαβάζουμε για αυτά και να φαντασιωνόμαστε. Για τους συγκοινωνιολόγους είναι, πάντως, η χρήση των ιπτάμενων αυτοκινήτων είναι μια μεγάλη λύση από αδιέξοδα. Το ευνόητο είναι πως θα μειωθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση και θα ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος μετακίνησης. Οι πόλεις και οι υποδομές θα προσαρμοστούν στο νέο είδος συγκοινωνιών και οι άνθρωποι θα μπορούν να φτάνουν ακόμη και εκεί που κάποτε ήταν τόσα δύσβατα, που περιοχές έμοιαζαν απαγορευτικές. Οι οδηγοί ταξί και λεωφορείων στο μέλλον θα ναι πιλότοι και οι εισπράκτορες -όπου υπάρχουν- αεροσυνοδοί! Τα παιδιά των συνεργείων που ξέραμε, με τις αφίσες με τις σεξοβόμβες στους τοίχους, θα αλλάξουν μάλλον σε μηχανικούς αεροσκαφών -καλά, οι αφίσες δεν ενοχλούν και μπορούν κάλλιστα να παραμείνουν, είπαμε αλλαγές, αλλά μη πάθουμε και τόσα πολιτισμικά σοκ πια!
Το περιβάλλον, ο πλανήτης
Υπολογίζουμε βέβαια το πολύπαθο περιβάλλον μας, διότι τα όνειρα των ανθρώπων έχουν μεγάλο κόστος στο πλανήτη και ναι, θα έχουμε ιπτάμενα αυτοκίνητα, άλλα να υπάρχει και ζωή ώστε να τα οδηγούμε. Σήμερα, οι χερσαίες μεταφορές συμβάλλουν περίπου στο 12% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂. Η εισαγωγή ιπτάμενων αυτοκινήτων θα μπορούσε να αυξήσει αυτό το ποσοστό, ειδικά εάν βασίζονται σε συμβατικά καύσιμα. Ωστόσο, εάν τα ιπτάμενα αυτοκίνητα είναι ηλεκτρικά, όπως αυτό, που παρουσίασε η Alef Aeronautics και η ενέργεια προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, οι εκπομπές θα μπορούσαν να μειωθούν σωτήρια και ανακουφιστικά. Η ενσωμάτωση των ιπτάμενων αυτοκινήτων σε ένα ευρύτερο, οικολογικά φιλικό σύστημα μεταφορών θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Όπως και να χει, η χρήση των ιπτάμενων αυτοκινήτων στη καθημερινή ζωή των ανθρώπων, θα φέρει τεράστιες αλλαγές στην κοινωνία.
Do Androids Dream of Electric Sheep?
Κοίτα τώρα, φίλε! Αυτά που διαβάζαμε στο εμβληματικό «Ηλεκτρικό πρόβατο;» του Φίλιπ Ντικ και βλέπαμε στο «Blade Runner», τα «spinners» να πετούν πάνω από τις μελλοντικές, υγρές, λερές πόλεις, ή στο «Back to the Future», το DeLorean μετατρέπεται σε χρονομηχανή που πετά, πως συμβαίνουν στα αλήθεια! Και μετά; Τι παίζει για μετά; Είναι εδώ που τα λέμε, συναρπαστικό να ζούμε σ αυτή την εποχή, αλλά και τρομακτικό, σα να μας ξεπερνάει ένα μέλλον, που κάποτε είδαμε σε ασαφές όνειρο μας. Τι θα συμβεί λοιπόν, ακόμα, ο διαστημικός τουρισμός; Οι αποικίες σε άλλους πλανήτες; Η συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής; Και ποιοι θα είμαστε, εμείς μέσα από αυτή τη τεχνολογική, απίστωτα εξελιγμένη διαδρομή; Στο Ταξίδι στο Χρόνο του Χ. Γουέλς, η Λευκή Φυλή, οι Ελόι είναι το απομεινάρι μιας ανθρωπότητας που έφτασε στο αποκορύφωμα του πολιτισμού της, μόνο για να βυθιστεί στη νωθρότητα. Ζουν ανέμελα, δίχως κόπο, δίχως προβληματισμό. Δεν εργάζονται, δεν σκέφτονται, δεν δημιουργούν. Είναι θύματα της ίδιας της εξέλιξής τους.
Αδύναμοι, ανήμποροι, παραδομένοι στην απραξία, περιμένοντας κάποιον άλλον –ή κάτι άλλο– να κάνει τα πάντα για αυτούς. Δυσοίωνη απαισιόδοξη σκέψη, θα πείτε, πως γενόμαστε πάλι; ΟΚ! Πάμε λοιπόν ξανά απ την αρχή: αν αυτό που φανταζόμαστε γίνεται αργά ή γρήγορα πραγματικότητα, μετά τι;
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
