Υπήρξαν για την ελληνική οικογένεια η φροντίδα της μαμάς, η έννοια της, η αγάπη, το άγγιγμα της, η γεύση της, η τρυφεράδα της, η αγάπη της! Τα έκανε συλλογή, τα ταχτοποιούσε ωραία, τα μέτραγε, τα ήθελε πίσω. Ήταν στο ψυγείο γεμάτα φαγητά, που περισσέψαν ή στη κατάψυξη, γιατί η μαμά δούλευε και ετοίμαζε τα σαββατοκύριακα φαγητό για όλη την εβδομάδα…
Στάθηκαν βασικά σκεύη για γλυκά ψυγείου, φυλάσσοντας το εύκολο, μα μοναδικό σε γεύση μωσαϊκό της Ελληνίδας μάνας, με τη σοκολάτα και τα μπισκότα Μιράντα θρυμματισμένα απ τα χεράκια της. Έγιναν η φροντίδα της, καταφθάνοντας στις πόλεις που σπουδάζαμε, χωμένα σε σακίδια, ή με τα ΚΤΕΛ σε κούτες, για «να φάει το παιδί υγιεινά». Πήγανε εκδρομές με κεφτεδάκια κρύα, ή ταξίδια με γεμιστά στρυμωγμένα και γέμιζαν, ακόμα και με ξηρούς καρπούς ή μπισκότα για να μη μαραγκιάσουν! Υπήρξαν και αφορμή για εκείνα τα αυστηρώς γυναίκεια πάρτι, που με φουσκωτά από την λακ μαλλιά, ραμμένα φορέματα χρωματιστά και άρωμα από Tosca 4711, διάλεγαν τα νέα μοντέλα, ενώ η οικοδέσποινα έβγαζε, περήφανα, χειροποίητα μπατόν σαλέ και γλυκά του ταψιού, για να λάβει στο τέλος του απογεύματος ένα σετ ακριβό ως δώρο. Ήταν τα τάπερ! Μέρος της οικογενειακής μας κουλτούρας, για δεκαετίες, που μας έκαναν να αποκαλούμε όλα τα δοχεία φαγητού έτσι! Η εταιρεία τους, η Tupperware, ενημέρωσε θλιμμένα, πως θα δέχεται παραγγελίες, μέχρι και την 8η Ιανουαρίου 2025. Γίνανε, λοιπόν, τα τάπερ – σύμβολα τώρα πια, κτερίσματα και λυπητερή ελεγεία για την Ελληνίδα μάνα, που της στάθηκαν βοηθοί πολύτιμοι. Και σαν να κάνει απόηχο στα αφτιά μου, η φωνή της μαμάς στο τηλέφωνο: «τα τάπερ μη ξεχάσεις να μου φέρεις»…
Πράσινα, κίτρινα, λευκά, δίχρωμα, διάφανα και στρογγυλά, παραλληλόγραμμα, τετράγωνα σε τέλειο σχήμα για να χωράνε ένα ταψί παστίτσιο ή μουσακά, άλλα για τυρί και ρηχά και άλλα βαθιά για τα λαδερά και κάποια ειδικά για το χειροποίητο παγωτό. Άθραυστα και εύκολα στο πλύσιμο και αντοχής για μια ζωή. Και μικρά και μεγάλα και μεσαίου μεγέθους. Να χωράνε το ένα μέσα στο άλλο, ή να μένουν αυθύπαρκτα και μεγαλειώδη, αποτελώντας πολυαιθυλενιούχα μνημεία μιας νοικοκυροσύνης όλο τάξη και αφοσίωση. Μας ήρθανε πολύ μοντέρνα, απ την Αμερική φυσικά! Εκεί, στις μεταπολεμικές Ηνωμένες Πολιτείες του αμερικανικού πολύχρωμου ονείρου, κάνανε επανάσταση στο τρόπο πωλήσεων με τα Tupperware Parties σε σπίτια. Στις καινούργιες -τότε- μονοκατοικίες, με τα διπλά γκαράζ και το πάντα φρεσκοκουρεμένο γκαζόν, ευχάριστες, χαμογελαστές και ευγενείς, καπάτσες πωλήτριες, γνωστές ως Tupperware Ladies, διέθεταν τα πλαστικά δοχεία φαγητού για διάφορες και πολλαπλές χρήσεις, ώσπου να πλημμυρίσουν την ήπειρο τους και να απλωθούν σε άλλες. Τα πλαστικά δοχεία φαγητού, που κατασκεύαζε από το 1946 ο Ερλ Σίλας Τάπερ και που η αυτοδίδακτη πωλήτρια Μπράουνι Γουάις απογείωσε από πλευράς μάρκετινγκ το 1951 με τα γυναικεία πάρτι, έφτασαν στην Ελλάδα, το 1966. Η μαμαδίστικη νοικοκυροσύνη, βρήκε λύσεις για τάξη, αποθήκευση και εύκολη συντήρηση στα καινούργια ψυγεία και τα αποθέωσε. Όλα τα δοχεία φαγητού, τα ονομάσαμε τάπερ και αγαπήθηκαν τόσο που απέκτησαν και υποκοριστικό ως «ταπεράκια». Ήταν τόση η επιτυχία τους, που 1967 φτιάχτηκε μεγάλη βιομηχανική μονάδα στην Θήβα. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της ελληνικής εταιρείας προμήθευε με τάπερ τρίτες χώρες, όπως το Ισραήλ, η Κύπρος και το Κουβέιτ.
Τα ταπεράκια δώσαν χρόνο στις γυναίκες, που δεν χρειάζονταν να μαγειρεύουν κάθε μέρα. Γίνανε ευκαιρία επίσης να μαζεύονται και να κοινωνικοποιούνται χωρίς άνδρες, ανάμεσα τους, που με πρόφαση, τις περισσότερες φορές τα τάπερ, συζητούσαν δικά τους θέματα και προβληματισμούς ή αφήνονταν σε μια χαλαρή, ομαδική, ψυχοθεραπευτική εκτόνωση. Στην Αμερική τη δεκαετία του 60 έχοντας γιγαντωθεί ως δίκτυο πωλήσεων, πολλές γυναίκες, βγήκαν απ τα σπίτια τους, απέκτησαν καριέρες με τις εκδηλώσεις τάπερ και γίνανε οικονομικά ανεξάρτητες. Μα και οι Ελληνίδες μπορέσαν να αποκτήσουν ένα έξτρα οικονομικό εισόδημα με τις επιδείξεις και να ξεκινήσουν καριέρα στις πωλήσεις, που για κάποιες οδήγησε σε κορυφές. Και ο καιρό πέρασε και ο κολοσσός Tupperware, σταμάτησε το δίκτυο πωλήσεων μόνο με γυναίκες, στα σπίτια, σαν πολύβουες κυψέλες εργατικών πλασμάτων, ικανών για να κατακτήσουν νέες προοπτικές. Μπήκε σε καταστήματα, μπήκε στο χρηματιστήριο, μπήκε στις διαδικτυακές πωλήσεις, μπήκε στις πράσινες εποχές κουβαλώντας μόνο τόνους πλαστικό και, έτσι, σιγά – σιγά, βγήκε από το προσκήνιο των αγορών, νικήθηκε απ τις τεχνολογικές εξελίξεις και δήλωσε πτώχευση.
Τώρα πια, λογιστές, οικονομικοί σύμβουλοι, δικηγόροι και σοφοί της αγοράς, έχουν αναλάβει η Tupperware Brands Corporation να αποφύγει τη δημοπρασία των περιουσιακών της στοιχείων. Από τα τέλη Νοεμβρίου του 2024, ανήκει στην Party Products LLC, εταιρεία που δημιουργήθηκε από μια ομάδα δανειστών της και που απέκτησε περιουσιακά στοιχεία της αμερικανικής εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των παγκόσμιων δικαιωμάτων για την επωνυμία Tupperware. Η εταιρεία των δανειστών, που αποτελείται από τη Stonehill Capital Management και την Alden Global Capital, θα επικεντρωθεί αρχικά στην προσφορά προϊόντων Tupperware σε ορισμένες βασικές αγορές σε όλο τον κόσμο. Οι εργασίες σε αυτές τις παγκόσμιες βασικές αγορές θα συνεχιστούν, χωρίς διακοπή και οι πελάτες θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα από ανεξάρτητους συμβούλους πωλήσεων Tupperware, ιστότοπους ηλεκτρονικού εμπορίου Tupperware και συνεργάτες λιανικής. Η Tupperware Greece, με τζίρο 18,44 εκατ. ευρώ το 2023 από 38,85 εκατ. ευρώ το 2022 και ζημιές 25 χιλ. ευρώ από κέρδη 2,13 εκατ. στους εννέα μήνες μετά το λουκέτο του εργοστασίου στη Θήβα, σταμάτησε και τη διανομή στην Ελλάδα, καθώς θα δέχεται παραγγελίες για αγορά των προϊόντων της μέχρι και την 8η Ιανουαρίου 2025. Τέλος μια μεγάλης επιχείρησης, μα κυρίως, τέλος εποχής!
Κάπως, έτσι, γράφτηκε ο επίλογος για τα προϊόντα, μα όχι για τη μνήμη μας. Και αν πτώχευσε η εταιρεία, παραμένει ανεκτίμητη η ουσιαστική αξία όλων αυτών που κουβαλάει το «ταπεράκι». Και πάλι η αγαπημένη φωνή, σα πραγματική, ενώ, είναι πια αδύνατον να υπάρχει χρόνια τώρα. «Τα τάπερ μη ξεχάσεις να μου φέρεις». Δε θα ξεχάσω, μαμά. Δε θα ξεχάσω, αυτή τη φορά…
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
