Αυτές οι μεγάλες πόλεις, που ακόμα και στη βαθιά νύχτα ακούγονται να μουγκρίζουν σα κοιμισμένα τέρατα. Εκεί που η άσφαλτος απ τη πολύ χρήση λύνεται σα πάγος και που τα σπίτια, αγέλαστα, καταπίνουν μοναχικές ζωές. Πως γινεται σ αυτές τις τεράστιες, τις χαώδεις αμερικάνικες πόλεις, να υπάρχει τόση, μα τόση μοναξιά!
Η Επιδημία της Μοναξιάς έχει μελετηθεί, αναλυθεί, συζητηθεί όσο ελάχιστα φαινόμενα αυτής της εποχής, της δικιάς μας, που αν και η ψηφιακή μας επικοινωνία είναι αδιάκοπη, αγοραφοβική σχεδόν μέσα σε οθόνες, που ουρλιάζουν βουβά μηνύματα αδιάκοπα, αυτή δαγκώνει ψυχές. Η πανδημία, μας έμαθε να ζούμε χωρίς ο ένας τον άλλον. Συνηθίσαμε χωρίς την φυσική ανθρώπινη παρουσία. Μάθαμε να βάζουμε όριο στις παρέες και μας ρίζωσε έναν φόβο απέναντι στους άλλους. Προχωρήσαμε, μα πάντα κάτι μένει, απ αυτά τα συλλογικά, παγκόσμια τραύματα. Λένε οι επιστήμονες, πως η μοναξιά και η κατάθλιψη, τον καιρό που έρχεται, θα είναι οι πανδημίες του 21ου αιώνα. Και η μοναξιά σκοτώνει! Λένε πως μπορεί να μας προκαλεί βλάβες, όσο το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα και πως αυξάνει την θνησιμότητας κατά 26%. Πριν λίγα χρόνια, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, όρισε υπουργό Μοναξιάς! Μα στην Αμερική, ω, εκεί, μάλλον θα αναλάβει το FBI και μπορεί και η CIA εκτός εδάφους αστερόεσσας…
Στη τεράστια αυτή χώρα, των 340.110.988 κατοίκων, το 50% των ενήλικων Αμερικανών βιώνουν αισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Αν αφήσουμε κατά μέρους, για λίγο, το οξύ κοινωνικό πρόβλημα, που μοιάζει άλυτο, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν απ την Επιδημία Μοναξιάς, μια κρίση εθνικής ασφαλείας. Οι μοναχικοί, σιωπηλοί, έρημοι άνθρωποι, με το διαδίκτυο, γίνονται ακόμα πιο ευάλωτοι στόχοι ή ρομαντικά θηράματα για κανονικές ξένες μυστικές υπηρεσίες, αλλά και για χάκερ, απατεώνες και τρολ. Πολλά άτομα, χαμένα μέσα στις τσιμεντένιες, πανάκριβες πόλεις, που ορθώνονται γερασμένα βλάσφημες προς τα ουράνια, έχουν πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες και μόνοι τους στους ωκεανούς κτηρίων που λέγαμε, εύκολα παρασύρονται online, γιατί ξαφνικά νιώθουν ξεχωριστοί. Υπάρχει εκείνη η ιδιαίτερη παρουσία σε μια οθόνη, κάπου, που νοιάζεται για αυτούς, τους ξεχώρισε μέσα από εκατομμύρια άλλους, τους κάνει να νιώθουν ήρωες, σημαντικοί, χαρισματικοί. Και πάνω απ όλα τους κάνει να μη νιώθουν μοναξιά! Με τη φαντασία και πάνω απ όλα την ανάγκη τους, μπορουν να είναι όλα. Δοτικοί, σημαντικοί, αγχωμένοι, θυμωμένοι και αγανακτισμένοι. Γίνονται πρόθυμοι να πουν βλακείες, να κάνουν φιγούρα και λάθη και τέλος να προδώσουν. Αρκεί που υπάρχουν για κάποιον. Αρκεί που είναι ορατοί.
Και είναι τόσο εύκολο να εξαπατήσεις ή να εκβιάσεις μοναχικούς, απελπισμένους ανθρώπους, που το μόνο που γυρεύουν είναι να τους αγαπήσουν. Οι τακτικές, οι στόχοι και ο τρόπος είναι τόσο παλιά, όσο όλες οι γνωστές μας ιστορίες κατασκοπίας. Δεν χρειάζονται δα, οι ικανότητες του Τζον Λε Καρέ, ή του Ίαν Φλέμινγκ για να πείσεις on line πως είσαι γυναίκα, να η χαμένη δίδυμη της Σερλίζ Θερόν, που σας χώρισαν στη γέννα. Και διευκολύνει τις ψευδαισθήσεις, τις παραπλανήσεις, την εκμετάλλευση σε μια κλίμακα που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στο παρελθόν για να τη συγκρίνουμε.
Κάπως έτσι, συνέβησαν τα πράγματα στον μοναχικό Ντέιβιντ Φράνκλινκ Σλέιτερ. Ζούσε τη ζωή ενός αξιοπρεπή Αμερικανού, 63 ετών, απόστρατου της Πολεμικής Αεροπορίας, με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη, τοποθετημένου τιμητικά, στη Στρατηγική Διοίκηση των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Offuttα. Τον περασμένο Μάρτιο, δικάστηκε με βαρύτατες κατηγορίες, στην καταθλιπτική από μόνη της Νεμπράσκα των ξεχασμένων αμερικανικών μεσοδυτικών περιοχών. Ο Σλέιτερ κατηγορήθηκε ότι παρέδωσε απόρρητες πληροφορίες σε ένα άτομο, που γνώρισε σε διαδικτυακή πλατφόρμα γνωριμιών, το οποίο ισχυριζόταν πως ήταν νέα, ωραία γυναίκα από την Ουκρανία. «Αγάπη μου; τι εμφανίζεται στις οθόνες στην ειδική αίθουσα; Πες μου και είναι πολύ ενδιαφέρον» και «είσαι ο μυστικός μου πληροφοριοδότης, αγάπη μου», έγραφαν τα μηνύματα που δέχονταν τις νύχτες του, ο αντισυνταγματάρχης. Και εκείνος απαντούσε για όσα ήξερε και ακόμα και για άλλα που πλήρως αγνοούσε. Αρκεί να κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον της Ουκρανής που φαντασιωνόταν. Απαντούσε για το πώς ταξιδεύουν οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ, πώς κάνουν check -in και από τι ελέγχους περνούν. Μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου του 2022, ενημερωνότανε, μάθαινε όσο πιο πολλά μπορούσε σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και, παρά το γεγονός ότι είχε υπογράψει έγγραφα δεσμευτικά πως θα τηρούσε απόρρητο, διηγούνταν λεπτομέρειες και κάποτε κατασκεύαζε πληροφορίες για την υποτιθεμένη γυναίκα και Ουκρανή, που δεν είχε δει ούτε φωτογραφία της. Τον συλλάβανε, μπήκε φυλακή με πορτοκαλί φίρμα και αλυσίδες σε χέρια και πόδια και καταδικάστηκε για παράνομη αποκάλυψης πληροφοριών εθνικής άμυνας και συνωμοσία κατά της πατρίδας του. Υπάρχουν και άλλα πολλά περιστατικά, κάποια που θα μπορούσαν να σε κάνουν γελάσεις με την αφέλεια των θυμάτων, αν δεν ήταν τόσο τραγική η μοναξιά τους.
Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι το νέο πεδίο που συμβαίνουν οι ιστορίες κατασκοπίας. Οι Αμερικάνοι με την μοναξιά τους σε ψηφιακή αναζήτησή της ψευδαίσθησης πως δεν είναι αποκλεισμένοι και αόρατοι, είναι ο εύκολος στόχος! Σα να κλέβεις μοναστήρι, που λέμε και στην Ελλάδα.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
