Η γυναίκα θρύλος, που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην χώρα και στον κόσμο, η Μελίνα έλεγε πως «η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί στον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι, η κληρονομιά της, αυτό είναι, η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ» και φρόντιζε να κολλήσει στη σπουδαιότητα του πολιτισμού, τη φράση πως «ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας». Και είναι!
Ο ελληνικός τουρισμός, λοιπόν, σημείωσε αύξηση σχεδόν 20% στα έσοδα του τον μήνα Οκτώβριο! Αποτέλεσμα; Τα έσοδα από τον τουρισμό στο 10μηνο να αγγίξουν τα 21 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών της Τράπεζας της Ελλάδος. Η αύξηση των εσόδων τον Οκτώβριο ήταν πολύ υψηλότερη από την αύξηση στις αφίξεις, που ήταν της τάξεως του 8,6%, υποδηλώνοντας την σημαντική αύξηση της μέσης τουριστικής δαπάνης, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τους προηγούμενους μήνες του έτους! Ποιόν; Τον μήνα Οκτώβριο, που το μοντέλο «καυτός ήλιος – ζεστή θάλασσα» έχει υποχωρήσει, οι πρώτες ψυχρές και οι βροχούλες κυριαρχούν και οι τουρίστες του κόσμου, πάνε ή οι ίδιοι στις σχολές τους, ή τα παιδιά τους στα σχολεία. Στο 10μηνο, τώρα, οι εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 5,5% ενώ οι αφίξεις αυξήθηκαν κατά 9,2%, επομένως ήταν μικρότερη η μέση δαπάνη των τουριστών, ενώ τον Οκτώβριο τους 2024, μειώθηκε το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας κατά 825 εκατ. ευρώ, αλλά στο 10μηνο το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 220,6 εκατ. ευρώ στα 8 δισ. ευρώ -τι να κάνουμε! Δεν είναι εύκολο πάντα, με ένα σμπάρο να πιάνουμε πολλά τρυγόνια!
Η αύξηση των εσόδων Οκτώβριο μήνα, η αύξηση δαπανών είναι αυτό το μοντέλο «της βαριάς μας βιομηχανίας» λοιπόν, που αποτελεί το ποθητό. Σε ένα μήνα που δεν είναι μαζικός, έρχονται στη χώρα άνθρωποι που βγάζουν εισιτήριο απ τις πατρίδες τους, πληρώνουν τη διαμονή της αρεσκείας τους, σε μια μακρινή, ιστορική και φημισμένα καλοκαιρή χώρα και περνά, τρώγοντας, πίνοντας, ψωνίζοντας αναμνηστικά, επισκεπτόμενοι μουσεία και χώρους πολιτισμού, τις λίγες μέρες των πολύτιμων διακοπών του στη χώρα. Μπορούν να έρχονται όλους τους μήνες του χρόνου, αναζητώντας την αναψυχή και την εμπειρία, όπως κάθε τουρίστας κάνει.
Τον 19ο αιώνα τουρισμό έκαναν μόνο οι μονάρχες, κάποιοι πάμπλουτοι αριστοκράτες ή λίγοι νεαροί διανοούμενοι καλών οικογενειών της Ευρώπης, που είχαν ως στόχο με τον τουρισμό την εξερεύνηση του κόσμου και της διαφορετικής κουλτούρας ή της μόρφωσης με την έννοια της διεύρυνσης του πνεύματος του. Η φτωχή Ελλάδα, που πάλευε να σταθεί όρθια μετα τον οθωμανικό ζυγό αιώνων, έγινε τόπος διακοπών για ελάχιστους εκλεκτούς. Η Κέρκυρα δέχονταν τους εκπροσώπους της αυστροουγγρικής δυναστείας και η Ρόδος αντίστοιχα με το πολυτελές καζίνο για τους αξιωματούχους του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος. Η Δήλος, η Ολυμπία, οι Δελφοί, η Επίδαυρος, το Σούνιο ήταν τόποι ιεροί, όχι για τουρίστες, αλλά για Ελληνες ποιητές και ζωγράφους και ξένους, κάποτε, ακαδημαϊκούς αρχαιολογικών και αρχιτεκτονικών ενδιαφερόντων. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με ταχύτητα, ο τουρισμός απλώθηκε σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας των πλούσιων κυρίως κρατών του κόσμου. Η ίδρυση του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού, τα φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η δημιουργία των κρατικών ξενοδοχείων «Ξενία», σχεδιασμένων από κορυφαίους Έλληνες αρχιτέκτονες, η ανάδειξη των αρχαίων μνημείων προσέλκυσαν τουρίστες στην Ελλάδα με το ελληνικό τοπίο να συνδυάζεται με τον πολιτισμό. Για να μη τα πολυλογούμε και περνώντας από πολλές ιστορικές συνθήκες, που είχαν, κάποιες στιγμές, ολέθρια αποτελέσματα, φτάσαμε στο σήμερα, όπου όντως ο τουρισμός έγινε η βαριά βιομηχανίας της χώρας, με μηχανές παραγωγής το Αιγαίο και το Ιόνιο, τον ήλιο και τη θάλασσα με πολλά δεινά να αναφέρονται σε αυτό το γεγονός, συχνά, αλλά τον τουρισμό και αναγκαίο και δικαίωμα όλων. Μα έναν τουρισμό με βιώσιμο μέλλον. Με τουρίστες ναι τον Οκτώβρη και όχι όλους τον Ιούλιο και Αύγουστο.
Η Ελλάδα, καθώς καθυστέρησε, σε σχέση με τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες στην τουριστική ανάπτυξη, διατήρησε το περιβάλλον και το μοναδικό της ιστορικό, πολιτισμικό της κεφάλαιο. Για αυτό, ο τουρισμός στη χώρα μας, μπορεί να είναι αυτό που λέμε ποιοτικός, όσο κι αν ένας τέτοιος χαρακτηρισμός είναι ελιτίστικος. Ας χρησιμοποιούσε την έννοια «ποιοτικός» για να ορίσουμε έναν τουρισμό 12 μήνες το χρόνο, εναρμονισμένο με το μέγεθος της χώρα, των τόπων, των νησιών, των μνημείων, των ακτών της. Για να είναι ο τουρισμός πεδίο ευημερίας, πρόοδού και όχι εισροής χρήματος, σα να μην υπάρχει αύριο.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
