Ναι, η ανεργία πέφτει στη χώρα και είναι η πρώτη φορά από το 2009, που σημειώνει μονοψήφιο ποσοστό. Ξανά και ξανά και εμφατικά επιμένει όμως, το φαινόμενο των γυναικών και των νέων από 15 έως 24 ετών να μένουν χωρίς εργασία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που παρουσιάστηκαν στην έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής και αφορούν το γ’ τρίμηνο του 2024, φαίνεται ότι η συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας κυμαίνεται στο 52,7%, απέχοντας 15,5 ποσοστιαίες μονάδες από το 68,2% των ανδρών. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στους νέους ανθρώπους, ηλικίας 15εως 24 ετών, για τους οποίους καταγράφηκε ποσοστό συμμετοχής 43,4%, μικρότερο από το 44,9% που είχε προκύψει ένα χρόνο νωρίτερα. Έτσι, η συνολική συμμετοχή στην αγορά εργασίας διαμορφώθηκε στο 60,3% κατά το γ’ τρίμηνο του 2024, στα ίδια επίπεδα με το 60,4% που είχε καταγραφεί το αντίστοιχο γ’ τρίμηνο του 2023. Καταγράφουμε, έτσι, το χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στους νέους κάτω των 25 ετών και το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης στις γυναίκες ανάμεσα στα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την έμφυλη ανισότητα στην εργασία, λοιπόν, να παραμένει αμετάβλητη και νέους άνεργους, ναι χαιρόμαστε που το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε στο 9,5%, από 11,3% που ήταν πριν από ένα έτος, αναγνωρίζοντας τη θετική δυναμική της οικονομίας, αλλά εξακολουθούμε να μην έχουμε κάνει κινήσεις βελτίωσης στα συγκεκριμένα προβλήματα.
Ο αριθμός των ανέργων το γ’ τρίμηνο του 2024, είναι 444.000 άτομα, μειωμένος κατά 16, 2%, δηλαδή 87.000 άτομα, σε σχέση με το περσινό αντίστοιχο διάστημα. Οι άνθρωποι βέβαια και οι αγωνίες τους δεν είναι νούμερα και ποσοστά και η αύξηση της απασχόλησης, επίσης, δεν μοιάζει να συνοδεύεται με βελτίωση των συνθηκών εργασίας και βέβαια με τίποτα με αύξηση μισθών ή καταβολής υπερωριών. Αναφορικά με τις κενές θέσεις εργασίας, με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, υπολογίζονται σε 46.997 κατά το γ’ τρίμηνο, αυξημένες κατά 27,1% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2023. Σημειώνεται πως οι περισσότερες κενές θέσεις, καταγράφονται στην Εκπαίδευση σε ποσοστό 21,1%, στον Τουρισμό κατά 18,2%, στο Δημόσιο Τομέα, Δημόσια Διοίκηση, Άμυνα και Κοινωνική Ασφάλιση κατά 14,8% και στο Λιανικό Εμπόριο σε ποσοστό 13,2%.
Η συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και δεν μιλάμε καν για θέσεις ευθύνης, αποτελεί ένα διαχρονικό δυσεπίλυτο πρόβλημα, όπως φαίνεται για τη χώρα μας, παράλληλο με τις κοινωνικές και πολιτικές της αντιλήψεις, θέσεις και πράξεις. Δε πάει να γινεται λόγος, παγκοσμίως, για συμπερίληψη, κοινωνική δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση, τα στοιχεία εδώ επιμένουν να δείχνουν την ύπαρξη ενός σοβαρού πολυεπίπεδου προβλήματος με άμεσες, αρνητικές συνέπειες στην αντιμετώπιση της δημογραφικής γήρανσης και την αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας: Οι Ελληνίδες βρίσκονται πρώτες στους δείκτες ανεργίας. Μη πιάσουμε και θέματα όπως η μερικής απασχόλησης και η χαμηλόμισθη αμοιβή τους σε σχέση με τους άνδρες ίδιας ηλικίας ή ότι παραμένουν ισχνή μειοψηφία σε θέσεις ευθύνης, γιατί θα πρέπει να γράψουμε ολόκληρη τραγωδία εδώ, με στάσιμα και χορικά και παρόδους και δε μας φτάνει ο χώρος. Δεν χρειάζεται δα, να είσαι και ακαδημαϊκός για να αντιληφθείς πως η αύξηση του γυναικείου ποσοστού απασχόλησης και η μείωση των ανισοτήτων φύλου στην αγορά εργασίας θα συμβάλουν σημαντικά όχι μόνο στην αύξηση της παραγωγικότητας και την οικονομική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και στην άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος. Εάν δεν απαγκιστρωθεί η ελληνική κοινωνία από την προκατάληψη ότι η γυναίκα είναι καλή βοηθητικά, μόνο, στην αγορά εργασίας και θα παρουσιάσει προβλήματα γιατί είναι έγκυος, ή γιατί έχει οικογένειές υποχρεώσεις, γιατί θα αρρωστήσουν τα παιδιά της, με την καριέρα να είναι δευτερεύουσα, τότε θα αντιμετωπίσουμε τις ουσιαστικές οικονομικές απορίες των νοοτροπιών μας.
Πέρα από την απαξίωση της γυναίκας στην εργασία, η Ελλάδα κρατάει πάντα πρωτιές στην ανεργία των νέων, χωρίς να αλλάζει ποτέ τίποτα. Με που τελειώνει η τουριστική περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας απασχολούνται σε διάφορες ειδικότητες του τουρισμού και του επισιτισμού οι νέοι από 15 έως 24 ετών, βρίσκονται άνεργοι, μη μπορώντας να απορροφήσουν πουθενά. Έχοντας αντέξει, τις καλοκαιρινές απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, τις ανεξέλεγκτες και χιλιοειπωμένες και μονίμως αδιόρθωτες, θα πρεπει να βρουν δουλείες, ξανά, σε συνθήκες εκμετάλλευσης και αν υπάρχουν. Είναι κατανοητό πως στην οικονομική ύφεση, η ζήτηση εργασίας μειώνεται και η νεανική ανεργία είναι η λιγότερο προστατευμένη αλλά μιλάμε και για το σπουδαιότερο ηλικιακό μέρος της χώρας, που έχουν αργήσει πολύ να βρεθούν λύσεις. Οι συνέπειες της ανεργίας είναι σημαντικές για την ψυχολογία των νέων, με επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση και στην δημιουργικότητα τους, που αργούν να βγουν στην κοινωνία και να συμβάλουν και στην οικονομία, σε τελευταία ανάλυση.
Όλα στο κράτος τα ρίχνουμε θα πείτε; Μα, το ίδιο το Σύνταγμα των Ελλήνων στο άρθρο 22 αναλαμβάνει την ευθύνη: «… H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας». Συμφωνούμε, λοιπόν!
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
