Πριν από μερικά χρόνια, τρεις άνθρωποι συνέπραξαν με όραμα να δημιουργήσουν κρασιά ελάχιστων παρεμβάσεων, με φυσικές διαδικασίες παραγωγής τόσο σε ό,τι αφορά την καλλιέργεια των σταφυλιών όσο και σε ό,τι αφορά την οινοποίηση και εμφιάλωσή τους. Κάπως έτσι ο Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος και οι αδερφοί Αριστείδης και Στάθης Σπανός, ξεκίνησαν να συνεργάζονται πριν τελικά συστήσουν το δικό τους οινοποιείο λίγο καιρό αργότερα.
«Ως οινολόγος εργαζόμουν σε οινοποιεία. Την εποχή που εργαζόμουν σε ένα τοπικό οινοποιείο συνάντησα τον Αριστείδη και τον Στάθη, οι οποίοι ήθελαν να δημιουργήσουν ένα επώνυμο κρασί. Αυτό συνέβη το 1998. Οι αδελφοί Σπανού είχαν οικογενειακούς αμπελώνες εγώ από την πλευρά μου λόγω της ιδιότητάς μου παρείχα συμβουλευτικές υπηρεσίες, καθώς είχαν ήδη ιδρύσει ένα μικρό οινοποιείο και αυτό στο Άνω Διακοπτό – όπως και το τωρινό – σε διαφορετική τοποθεσία από αυτή που βρίσκεται σήμερα. Οι πέντε πρώτοι τρύγοι έγιναν εκεί σε ένα μικροοινοποιείο, ενώ το 2004 ο τρύγος έγινε στο νέο οινοποιείο. Η απόφαση που είχε ληφθεί από το 2001 έγινε πραγματικότητα και συστήθηκε ένα σύγχρονο και μεγαλύτερο οινοποιείο», περιγράφει ο Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος.
Τα αμπέλια ήταν ήδη πιστοποιημένα ως βιολογικά από το 1996, οπότε ήμαστε εξαρχής προσηλωμένοι σε αυτή την κατεύθυνση.
«Από το 2004 γίναμε συνεργάτες και συνέταιροι. Στο διάστημα που είχε προηγηθεί γινόταν η καλλιέργεια νέων ποικιλιών και η απαιτούμενη προετοιμασία. Τα αμπέλια ήταν ήδη πιστοποιημένα ως βιολογικά από το 1996, οπότε ήμαστε εξαρχής προσηλωμένοι σε αυτή την κατεύθυνση. Η πρώτη ετικέτα του Τετράμυθου κυκλοφόρησε το 1999. Ήταν ένας Ροδίτης ΠΟΠ Πάτρα από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας. Το 2004 στο νέο οινοποιείο δημιουργήθηκαν ακόμα πέντε ετικέτες. Ωστόσο, το 2007 που εκδηλώθηκαν οι μεγάλες πυρκαγιές στην Αιγιάλεια, κάηκε το οινοποιείο. Χρειάστηκε αρκετός κόπος προκειμένου να το ξαναστήσουμε σε περίπου έναν χρόνο. Οι απώλειες είναι πάντα δύσκολα διαχειρίσιμες. Παρόλ’ αυτά το θετικό είναι ότι και εμείς ήμαστε νέοι τότε και είχαμε τις δυνάμεις να επανασυστήσουμε το οινοποιείο. Ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά, καταφέραμε όμως να το αναγεννήσουμε. Δημιουργήσαμε ένα πιο σύγχρονο και μεγαλύτερο οινοποιείο από το προηγούμενο, διορθώνοντας ό,τι σφάλματα είχαμε κάνει στο παρελθόν», λέει ο οινολόγος στο TheTotalBusiness.
Αναφορικά με τον τόπο στον οποίο βρίσκεται στο οινοποιείο, ο ίδιος αναφέρει εμφατικά ότι «έχουμε την τύχη να ζούμε και να οινοποιούμε σε ένα σπουδαίο περιβάλλον, στο Εθνικό Πάρκο Βουραϊκού – Χελμού, ένα πάρκο παγκοσμίου γεωλογικού ενδιαφέροντος που προστατεύεται από την Unesco. Θα μπορούσα να πω άλλωστε ότι τα σπουδαία κρασιά γίνονται σε σπουδαία terroir. Επομένως εάν κάποιος έχει ένα σπουδαίο έδαφος και υπέδαφος, καλό είναι να ακούει την περιοχή και τις ανάγκες της. Γι’ αυτό και εξαρχής κινηθήκαμε στην ήπια διαχείριση της οινοποίησης, δημιουργώντας φυσικά κρασιά. Μετά από κάποια χρόνια αυτό άρχισε να γίνεται μόδα».
Η φιλοσοφία του οινοποιείου
Αναπτύσσοντας τη φιλοσοφία του οινοποιείου ο Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος εξηγεί ότι τα αμπέλια έχουν τη μορφή κυπέλλου, είναι μη αρδευόμενα και δεν μπαίνει τρακτέρ στα χωράφια. «Επομένως υπάρχει μία ηπιότερη επιβάρυνση του εδάφους σε συνδυασμό με την καλλιέργεια. Όλα μας τα κρασιά έχουν αυθόρμητες αλκοολικές και μηλογαλακτικές ζυμώσεις και από την πλευρά μας αφήνουμε τη φύση και τη χρονιά να εκφραστούν όπως κρίνουν. Θα έλγα πως όλο αυτό είναι ζήτημα φιλοσοφίας».
Το μεγαλύτερο μέρος των κρασιών είναι αφιλτράριστα, οπότε υπάρχει ζωντανός μικροβιακός πληθυσμός σε αυτά. «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε χρονιά να εκφράζεται πιο τυπικά, πιο χαρακτηριστικά. Ως οινοποιείο εκτός του πλεονεκτήματος του φυσικού πάρκου που μας περιβάλλει, βρισκόμαστε στην περιοχή με τη μικρότερη φωτορύπανση, γεγονός που ευνοεί ακόμα περισσότερο την ποιότητα των καλλιεργειών».
«Με τη σειρά μας, τόσο στους δικούς μας αμπελώνες όσο και κατά τη συνεργασία μας με τους τοπικούς βιοκαλλιεργητές, προσπαθούμε να αφήνουμε το χαμηλότερο αποτύπωμα στο περιβάλλον και να έχουμε μία κοινή πορεία αγάπης προς τον τόπο. Προσπαθούμε ταυτόχρονα να προσφέρουμε το οικονομικό και το ηθικό αντίκρισμα στα παιδιά των παραγωγών, να συνεχίσουν το επάγγελμα των γονιών τους. Αρκεί να σας πω ότι στο οινοποιείο είχαμε μετά από πιέσεις τους πρώτους κάδους ανακύκλωσης στην περιοχή. Είμαστε το πρώτο οινοποιείο που χρησιμοποιεί PVC free καψύλλια στα κρασιά μας, τα οποία είναι πιο ακριβά, ωστόσο είναι ανακυκλώσιμα».
Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής εμφιαλώνεται σε ελαφριά φιάλη 420 γραμμαρίων, κάτι που είναι απαίτηση των κρατικών μονοπωλίων στις Σκανδιναβικές Χώρες και τον Καναδά.«Ταυτόχρονα μειώνουμε σημαντικά το αποτύπωμα του άνθρακα και ενώ οι συμβατικές φιάλες έχουν βάρος 610 γραμμάρια», λέει ο οινολόγος.
Αξιοποιεί δώδεκα διαφορετικές ποικιλίες, με βασικότερη εξ αυτών τον Ροδίτη καθώς βρίσκεται εντός της ζώνης ΠΟΠ παραγωγής της συγκεκριμένης ποικιλίας. «Ο Ροδίτης αποτελεί το 70% της παραγωγής, όπου συμμετέχει σε εννέα διαφορετικές ετικέτες σε διαφορετικές οινοποιήσεις».
Οι μεγαλύτερες ποσότητες του Τετράμυθου σήμερα προορίζονται για εξαγωγή. Έτσι, το 2023 το 85% της παραγωγής διοχετεύθηκε στο εξωτερικό. Οι βασικότεροι προορισμοί των κρασιών είναι το Κεμπέκ του Καναδά, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. «Επικεντρωθήκαμε στις εξαγωγές για την πώληση των κρασιών μας καθώς έχω την αίσθηση ότι με κάποιο τρόπο μας επέλεξαν. Παράγουμε κρασιά που απευθύνονται σε ώριμες οινικά αγορές και σε ένα πελατολόγιο που αντιλαμβάνεται την έννοια της αυθεντικότητας και της τοπικότητας του κρασιού. Αντιθέτως η ελληνική αγορά κυριαρχείται από κρασιά μάρκας και όχι από κρασιά περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε μετανιώσει που δεν επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στην εσωτερική αγορά. Εκτός των άλλων, τα τελευταία χρόνια που βλέπουμε ότι υπάρχει μία μικρή αύξηση της ζήτησης στην Ελλάδα, αυτή έρχεται από το εξωτερικό προς το εσωτερικό, από ανθρώπους που έχουν γνωρίσει τα κρασιά μας».
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
