Η ιστορική Ελευθεροτυπία, βαίνει στον δρόμο της αναβίωσης. Υπό νέο ιδιοκτήτη, καθότι τον τίτλο έχει αποκτήσει ο εφοπλιστής και επιχειρηματίας, Βαγγέλης Μαρινάκης. Τις προθέσεις του για την επιστροφή της εφημερίδας καταδεικνύει η σύσταση νέας εταιρείας, η οποία δημιουργήθηκε πριν λίγες ώρες υπό την ονομασία Ελευθεροτυπία Μονοπρόσωπη Α.Ε. και με μοναδική μέτοχο την κυπριακή εταιρεία συμμετοχών, Eleftherotypia Holdings Limited.
Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της νέας εταιρείας είναι ο δημοσιογράφος, Αντώνης Καρακούσης, επί σειρά ετών διευθυντής της εφημερίδας «Το Βήμα», μετέπειτα σύμβουλος έκδοσης της εφημερίδας καθώς και αρθρογράφος σε μέσα του ομίλου Alter Ego Media του Βαγγέλη Μαρινάκη. Η επαναλειτουργία της εφημερίδας αναμένεται εντός της φετινής χρονιάς με πρώτο βήμα την επανέκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.
Η Ελευθεροτυπία συνδέθηκε με πολλές στιγμές της νεότερης πολιτικής – και όχι μόνο ιστορίας της Ελλάδας -, αποτελώντας δημιούργημα του Κίτσου Τεγόπουλου, του Χρήστου Σιαμαντά, του Αλέξανδρου Σουδενού και άλλων που ανήκαν στην ομάδα, με διευθυντή σύνταξης τον Αλέκο Φιλιππόπουλο, δημοσιογράφο και μετέπειτα συνεργάτη του Γιώργου Μπόμπολα κατά την επανέκδοση της εφημερίδας το Έθνος.
Από το περιοδικό «Ελευθεροτυπία» στην εφημερίδα
Γενεσιουργό αφορμή για την ίδρυση της Ελευθεροτυπίας, αποτέλεσε η δολοφονία του βουλευτή, Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963. Επανακαθορίζοντας τα δεδομένα την εποχή εκείνη, ως προς την λειτουργία και την πορεία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Τρεις δημοσιογράφοι της εποχής, ο Γιώργος Ρωμαίος, από το Βήμα και τα Νέα, ο Γιάννης Βούλτεψης από την Αυγή και ο Γιώργος Μπέρτσος, συνέτειναν μέσα από τη δημοσιογραφική τους έρευνα στην διερεύνηση της υπόθεσης που είχε προκαλέσει ισχυρούς τριγμούς στο πολιτικό και ευρύτερο κοινωνικό στερέωμα της εποχής. Επιπροσθέτως, οι τρεις δημοσιογράφοι, συνέβαλαν ώστε τον Οκτώβριο του 1963 να δημιουργηθεί το περιοδικό «Ελευθεροτυπία», με ιδιοκτήτες και διευθυντές τους δημοσιογράφους Δημήτρη Μαρούδα και Αλέκο Φιλιππόπουλο, το οποίο είχε ως βινιέτα στο εξώφυλλο το μότο «Για μία αδέσμευτη δημοσιογραφία».
Πριν τη γέννηση της Ελευθεροτυπίας
Η δημιουργία της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, ήρθε μεταπολιτευτικά και συγκεκριμένα το 1975. Ο δημοσιογράφος Λυκούργος Κομίνης αφηγήθηκε τι προηγήθηκε για να φτάσουμε στην γέννηση της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Η κρίση του ελληνικού Τύπου».
«Ήταν Μάης του 1975. Ένα γλυκό ανοιξιάτικο βράδυ, αλλά ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι μέσα στο τυπογραφείο της παλιάς “Ελευθερίας” του Κόκκα, στην οδό Γερανίου 7. Οι λινοτυπικές μηχανές βογκούσαν. Σ’ όλα τα μαρμάρινα τραπέζια του τυπογραφείου ήταν απλωμένοι οι σελιδοθέτες και από πάνω τους σκυμμένοι τυπογράφοι και δημοσιογράφοι απ’ όλες τις εφημερίδες, έκλειναν τις σελίδες της πρώτης εφημερίδας των συντακτών. Της “Αδέσμευτης Γνώμης”. Ήταν μια από τις πιο μεγάλες απεργίες του κλάδου μας, με ελάχιστα ιδεολογικά και περισσότερα επαγγελματικά αιτήματα. Το κυριότερο όμως δεν ήταν η ικανοποίηση των όσων ήθελαν οι δημοσιογράφοι. Το κυριαρχικό στοιχείο ήταν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης: Ποιος θα υπέκυπτε, οι εργαζόμενοι ή οι εργοδότες; Η μάχη γοήτρου ήταν πιο σημαντική από τις δραχμικές μας επιδιώξεις.(…) Είχαν περάσει 15 μέρες χωρίς εφημερίδες. Η απεργία είχε αρχίσει στις 28 Απριλίου. Η Ένωση Ιδιοκτητών κυκλοφορούσε ένα μικρό ενημερωτικό φυλλάδιο με τα καθημερινά “νέα” τής επιλογής της. Όλα έδειχναν ότι ο αγώνας θα τραβούσε σε μάκρος. Και οι πιο πολλοί άρχισαν να σπάνε. Πρώτος ο Φιλιππόπουλος έριξε την ιδέα να βγάλουμε εφημερίδα. Ήταν τότε διευθυντής της “Απογευματινής”. Το διοικητικό συμβούλιο δέχτηκε μετά από σκέψη την πρόταση. Και πέσαμε στη μάχη.(…) Οι εκδότες μάς αποκαλούσαν Βιετκόγκ. Δουλεύαμε χωρίς σταματημό. Και όλα προχωρούσαν προς την έκδοση της εφημερίδας. Της εφημερίδας μας».
Ωστόσο ο Οργανισμός Χάρτου που λειτουργούσε την εποχή εκείνη, δεν έδωσε το χαρτί που ήταν απαραίτητο για να τυπωθεί η Αδέσμευτη Γνώμη. Τότε, ο Χρήστος Τεγόπουλος, παρενέβη και πρόσφερε το χαρτί για να γίνει η εκτύπωση της εφημερίδας. Εκείνη την περίοδο ο Αλέκος Φιλιππόπουλος απολύθηκε από την Απογευματινή. Βρέθηκε με τον Τεγόπουλο και ο δεύτερος του έκανε πρόταση να συνεργαστούν. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Κομίνη ο διάλογος μεταξύ τους ήταν ο εξής: «Τίτλος; “Ελευθεροτυπία” λέει ο Φιλιππόπουλος. “Είναι δικός μου, κατοχυρωμένος για το περιοδικάκι που έβγαζα”. Σύμφωνοι».
Η Ελευθεροτυπία κατατάχθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως αντιπολιτευόμενη εφημερίδα προς τις τότε κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας ενώ με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία φάνηκε να έχει φιλοκυβερνητικό χαρακτήρα. Παρόλ’ αυτά κατά διαστήματα άσκησε έντονη κριτική και στο ΠΑΣΟΚ όπως συνέβη κατά την περίοδο του Σκανδάλου Κοσκωτά. Η καλύτερη κυκλοφοριακή περίοδος της εφημερίδας υπήρξε το Νοέμβριο του 1977, όταν ο μέσος όρος πωλήσεων τον μήνα εκείνο έφτασε τα 160.448 φύλλα.
Η πτώση
Η πτώση της Ελευθεροτυπίας αποκρυσταλλώθηκε στην πράξη το 2011. Τότε η εκδότρια εταιρεία Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε. σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους. Ενώ το δάνειο που περίμενε από την Alpha Bank η κόρη του Τεγόπουλου, Μάνια, για την αποπληρωμή των οικονομικών υποχρεώσεων της εταιρείας το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς δεν εγκρίθηκε από την τράπεζα. Στις 22 Δεκεμβρίου 2011 οι εργαζόμενοι, μετά από πληροφορίες ότι η εκδότρια εταιρεία είχε πρόθεση να υπαχθεί στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, ξεκίνησαν σαρανταοκτάωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες με αποτέλεσμα να ανασταλεί η κυκλοφορία της εφημερίδας. Εν τέλει η εφημερίδα κατέθεσε αίτημα για την υπαγωγή της στο άρθρο 99 στις 30 Δεκεμβρίου.
Μετά από περίπου ένα χρόνο, η εφημερίδα και η ιστοσελίδα θα επανέρχονταν και πάλι στο προσκήνιο στις 10 Ιανουαρίου 2013 με εκδότη τον δικηγόρο Χάρη Οικονομόπουλο. Ωστόσο, λίγο μετά τα οικονομικά προβλήματα ήταν εκεί, και η εφημερίδα έκλεισε οριστικά τον Νοέμβριο του 2014, με το αρχείο της ιστοσελίδας της να παραμένει προσβάσιμο μέχρι τον Οκτώβριο του 2021. Στις 4 Μαρτίου του 2024, η Alter Ego Media του Βαγγέλη Μαρινάκη απέκτησε τα περιουσιακά στοιχεία της εφημερίδας μετά από πλειστηριασμό. Το τίμημα για την εξαγορά ανήλθε στα 8,1 εκατομμύρια ευρώ.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
