Tip, πουρμπουάρ ή φιλοδώρημα: Όπως και να το πει κανείς, αποτελεί δεδομένα το “άγιο δισκοπότειρο” για πολλές θέσεις εργασίας στον χώρο της εστίασης. Το επιπλέον ποσό που μπορεί να αφήσει κάθε πελάτης για να εκφράσει την ευχαρίστησή του για την εξυπηρέτηση που δέχτηκε είναι πάντοτε καλοπροαίρετο.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη τακτική ανταμοιβής των υπηρεσιών που παρέχονται από τους εργαζομένους έχει μετατραπεί σε βασικό παράγοντα στην επιλογή εργασίας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε εργαλείο εκμετάλλευσης από την πλευρά των εργοδοτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει η φιλοσοφία ακόμα και γύρω από την ίδια την έννοια του φιλοδωρήματος, αφού πλέον δεν αποτελεί κάτι «extra» για τον εργαζόμενο, αλλά κάτι αναγκαίο για τον βιοπορισμό του.
Το Φιλοδώρημα Ως Βασικός Παράγοντας του Προσφερόμενου Μισθού
Ο τομέας της εστίασης είναι ένα περιβάλλον που ενδείκνυται για ανειδίκευτη εργασία, καθώς δεν απαιτούνται ειδικές σπουδές για να εργαστεί κάποιος σε ένα καφέ, μπαρ ή εστιατόριο. Ένας σημαντικός λόγος που πολλοί νέοι επιλέγουν αυτόν τον κλάδο είναι οι σχετικά υψηλές αμοιβές. Ωστόσο, η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ότι αυτές οι αμοιβές δεν προέρχονται από μεγάλα ημερομίσθια ή μπόνους που παρέχονται από τους εργοδότες, αλλά κυρίως από τα πουρμπουάρ, τα οποία προστίθενται στο συνολικό εισόδημα των εργαζομένων. Συχνά, τα φιλοδωρήματα καταλήγουν να είναι περισσότερα από τον «κανονικό» μισθό.
Αυτό δημιουργεί μια ανισορροπία στις εργασιακές συνθήκες, καθώς η ικανοποίηση από το τελικό εισόδημα μπορεί να αποσπάσει τον εργαζόμενο από εξίσου σοβαρά ζητήματα, όπως η ασφάλιση, το ωράριο, το εργασιακό περιβάλλον και ο μισθός του. Πολλοί εργοδότες στον τομέα της εστίασης, εκμεταλλευόμενοι την ύπαρξη των πουρμπουάρ, προσφέρουν χαμηλούς μισθούς, επισημαίνοντας στον υποψήφιο εργαζόμενο ότι πρέπει να λάβει υπόψη του και τα tips, τα οποία θα αυξήσουν σημαντικά το τελικό του εισόδημα.
Καθώς το φιλοδώρημα είναι μία κοινωνική σύμβαση που εμπλέκει αποκλειστικά τον πελάτη και τον εργαζόμενο, δεν θα έπρεπε να επηρεάζει τις σχέσεις και τις συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Παρ’ όλα αυτά, οι εργοδότες, γνωρίζοντας την πραγματικότητα, ενσωματώνουν τα tips στο πακέτο που προσφέρουν στον κάθε εργαζόμενο, προσπαθώντας να μειώσουν τα δικά τους έξοδα.
Οι Συνέπειες
Οι επιπτώσεις που προκύπτουν από αυτές τις πρακτικές μπορεί να μην είναι άμεσα ορατές, ωστόσο υπάρχουν και είναι σημαντικές. Η ψυχολογική επιβάρυνση αυτής της κατάστασης στους εργαζομένους μπορεί να είναι σοβαρή, καθώς η εξάρτηση από τα φιλοδωρήματα μπορεί να δημιουργήσει άγχη και ανασφάλειες. Με τα tips να αποτελούν βασικό παράγοντα του τελικού εισοδήματος, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να εστιάζουν στην ικανοποίηση των πελατών για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, αντί να επικεντρώνονται στην επαγγελματική τους ανάπτυξη και στην παροχή ποιοτικότερης εργασίας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επαγγελματική εξάντληση και σε ποικίλες ψυχολογικές συνέπειες. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι ενδέχεται να πρέπει να αντιμετωπίζουν ακόμα και πρακτικές εκφοβισμού από πελάτες, ώντας υποχρεωμένοι να ανεχτούν κάθε είδους συμπεριφορές για να αυξήσουν τις πιθανότητες να λάβουν ένα πουρμπουάρ.
Αυτή η κατάσταση δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της εστίασης, αλλά παρατηρείται και σε άλλους τομείς, όπως αυτός της φιλοξενίας, όπου οι εργαζόμενοι βασίζονται σε επιπλέον αμοιβές που δεν είναι πάντα διασφαλισμένες. Σε κάθε τέτοιο κλάδο, οι εργαζόμενοι συχνά αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις και ανισορροπίες στην αμοιβή τους.
Η Ιστορία που Επαναλαμβάνεται;
Συμπερασματικά, το φιλοδώρημα δεν θα έπρεπε να επηρεάζει τις σχέσεις και τις συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, ούτε να αποτελεί διαπραγματευτικό εργαλείο των εργοδοτών. Η ανάγκη για αναθεώρηση αυτών των πρακτικών είναι επιτακτική, προκειμένου να διασφαλιστούν καλύτερες εργασιακές συνθήκες και δικαιώματα για τους επαγγελματίες στον κλάδο της εστίασης. Αυτή η αναθεώρηση απαιτεί, ωστόσο, θεσμικές, πολιτειακές και πολιτικές παρεμβάσεις, καθώς οι κλάδοι, όπως αυτός των διανομέων τροφίμων ή των σερβιτόρων, δεν μπορούν να επιφέρουν αλλαγές από μόνοι τους, αφού το οργανωτικό, κλαδικό και συνδικαλιστικό τοπίο είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Η πιο ευρέως γνωστή και αποδεκτή εκδοχή σχετικά με την προϊστορία του φιλοδωρήματος λέει πως το πουρμπουάρ, το οποίο βγαίνει από τη γαλλική φραση «pour boire» και σημαίνει «κάτι για να πιεις», ξεκίνησε τον 17ο αιώνα στην Αγγλία, όπου οι πελάτες στα πανδοχεία της εποχής έδιναν κάτι παραπανω στους υπαλλήλους ώστε να χρίζουν καλύτερης μεταχείρισης. Μέχρι τον επόμενο αιώνα, αυτή η συνήθεια των πελατών είχε μεταφερθεί και στις αγγλικές παμπ, όπου οι πελάτες έδιναν tipsστους σερβιτόρους για να λαμβάνουν καλύτερη και πιο γρήγορη εξυπηρέτηση.
Για κάθε ιστορία, όμως, υπάρχει και η σκοτεινή εκδοχή της. Βάσει αυτής, η προέλευση του φιλοδωρήματος δεν είναι ευρωπαϊκή υπόθεση, αλλά έχει τις ρίζες της στον Αμερικανικό Εμφύλιο, ο οποίος άρχισε το 1861.Κατά τη διάρκειά του, λέγεται πως τα εστιατόρια απαίτησαν να μην πληρώνουν τους σκλάβους, οι οποίοι στην πλειονότητα τους ήταν αφροαμερικανοί, και αντ’ αυτού οι πελάτες να δίνουν ένα συμβολικό ποσό. Η τότε Αμερικάνικη κυβέρνηση αποδέχτηκε το αίτημα των ιδιοκτήτων των εστιατορίων, ώστε αυτή η συμβολική αμοιβή από την πλευρά των πελατών να αναιρεί το γεγονός ότι οι αφροαμερικάνοι εργαζόμενοι βρίσκονταν υπό καθεστώς δουλείας.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
