Η εικόνα γνώριμη για όσους χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Σε κάποιον από τους σταθμούς του μετρό, πλήθος κόσμου περιμένει στην αποβάθρα. Καθώς ο συρμός εμφανίζεται από το βάθος του τούνελ και σταματά μπροστά τους, μια μάχη ξεκινά.
Τα βαγόνια είναι ασφυκτικά γεμάτα, οι θέσεις ακόμα και για όρθιους είναι ελάχιστες, και οι συνθήκες που επικρατούν μόνο ευνοϊκές δε μπορούν να χαρακτηριστούν.
Το μετρό της Αθήνας, το οποίο κάποτε θεωρούνταν ένα από τα πιο ποιοτικά μέσα μαζικής μεταφοράς στην Ελλάδα, έχει υποβαθμιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Η τεράστια αύξηση της επιβατικής κίνησης, η έλλειψη επενδύσεων σε νέους συρμούς και προσωπικό, καθώς και η συντήρηση που δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες, έχουν κάνει τη μετακίνηση με αυτό μια αποπνικτική εμπειρία για πολλούς χρήστες.
Πώς όμως ξεκίνησε η πορεία της υποβάθμισης του μετρό, ποια αίτια την προκάλεσαν και τι επιπτώσεις έχει αυτή η κατάσταση στην καθημερινότητα των πολιτών;
Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας
Όταν το μετρό της Αθήνας ξεκίνησε τη λειτουργία του, αποτέλεσε μια «ανάσα» για τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Με τα πρώτα δρομολόγια να ξεκινούν το 2000, το μετρό καθιερώθηκε γρήγορα ως το πιο αξιόπιστο και ποιοτικό μέσο μαζικής μεταφοράς της πόλης. Η ασφάλεια, η ταχύτητα και η καθαριότητα, σε συνδυασμό με την ευκολία πρόσβασης σε σημαντικούς προορισμούς, προσέλκυσαν πολλούς επιβάτες που ήθελαν να αποφύγουν την κίνηση στους δρόμους.
Ωστόσο, καθώς τα όρια του λεγόμενου αστικού ιστού μεγάλωναν και οι επεκτάσεις του δικτύου προχωρούσαν, το μετρό άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Το σύστημα δεν αναβαθμίστηκε επαρκώς για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση, ενώ και οι υποδομές άρχισαν να φθίνουν.
Η τεράστια αύξηση της επιβατικής κίνησης και τα προβλήματα
Τα τελευταία χρόνια, το μετρό της Αθήνας έχει αντιμετωπίσει πρωτοφανή αύξηση της επιβατικής κίνησης. Νέες επεκτάσεις, όπως αυτή της μπλε γραμμής προς το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αύξησαν σημαντικά τον αριθμό των επιβατών, χωρίς ωστόσο να συνοδεύονται από τις απαραίτητες επενδύσεις σε νέους συρμούς ή σε αύξηση της συχνότητας των δρομολογίων. Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν οι υπάρχοντες συρμοί να μην μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση, οδηγώντας σε συνωστισμό εντός των βαγονιών και καθυστερήσεις στα δρομολόγια.
Επιβάτες στοιβάζονται καθημερινά στους συρμούς, ειδικά κατά τις ώρες αιχμής, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να κινηθούν με άνεση. Η κατάσταση γίνεται αποπνικτική, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές και τα συστήματα κλιματισμού συχνά δεν λειτουργούν επαρκώς. Παράλληλα, η περιορισμένη συχνότητα των δρομολογίων σε συνδυασμό με την αυξημένη επιβατική κίνηση έχει ως αποτέλεσμα οι επιβάτες να περιμένουν περισσότερο στις αποβάθρες, αυξάνοντας τον συνωστισμό ακόμα και εκτός των βαγονιών.
Η αναντιστοιχία μεταξύ επέκτασης του δικτύου και επενδύσεων σε τροχαίο υλικό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Η εκτίναξη του τουρισμού και οι μεγάλες ροές ανθρώπων από και προς το αεροδρόμιο αποτελούν ακόμα έναν λόγο που δημιούργησε επιπλέον πίεση στο ήδη κορεσμένο δίκτυο, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί περισσότερο η εμπειρία των επιβατών.
Η δωρεάν μετακίνηση των ανέργων και η εισιτηριοδιαφυγή
Ένας ακόμα παράγοντας που επιδείνωσε την κατάσταση στο μετρό είναι η δωρεάν μετακίνηση των ανέργων και η εισιτηριοδιαφυγή. Αν και η δωρεάν μετακίνηση των ανέργων αποτελεί μια κοινωνικά δίκαιη πολιτική, η αύξηση του αριθμού των επιβατών χωρίς αντίστοιχη ενίσχυση των συρμών επιβαρύνει περαιτέρω το σύστημα.
Επιπλέον, η εισιτηριοδιαφυγή παραμένει πρόβλημα, παρά την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, καθώς πολλοί επιβάτες καταφέρνουν να παρακάμπτουν τα συστήματα ελέγχου.
Επιβαρύνοντας την κίνηση στους δρόμους
Η απογοητευτική κατάσταση στο μετρό αναγκάζει αρκετούς πολίτες να καταφεύγουν στη χρήση του αυτοκινήτου για τις μετακινήσεις τους, παρόλο που και αυτή η λύση είναι προβληματική. Οι δρόμοι της Αθήνας, ειδικά τις πρωινές ώρες, είναι γεμάτοι από μποτιλιαρίσματα, με τον Κηφισό και τις άλλες κεντρικές αρτηρίες να βρίσκονται σε συνεχή συμφόρηση.
Παρά τις δυσκολίες, πολλοί επιλέγουν το αυτοκίνητο, καθώς θεωρούν τη μετακίνηση με το μετρό ανυπόφορη λόγω του συνωστισμού και των καθυστερήσεων. Άρα, αντί οι δημόσιες συγκοινωνίες να βοηθούν στην αποσυμφόρηση των οδικών δικτύων καταλήγουν τελικά να τα επιβαρύνουν, έστω και εμμέσως.
Η κατασκευή της Γραμμής 4 και οι προβλέψεις για το μέλλον
Με την επικείμενη κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό (Άλσος Βεΐκου-Γουδή), τα προβλήματα αναμένεται να ενταθούν αν δεν υπάρξει πρόβλεψη για επαρκή ενίσχυση των υποδομών και του τροχαίου υλικού.
Η νέα γραμμή θα εξυπηρετεί περιοχές με μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού, όπως τα Εξάρχεια, το Γουδή και την Πανεπιστημιούπολη, γεγονός που θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των επιβατών.
Ωστόσο, η κατασκευή της γραμμής έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά, ενώ υπάρχουν προβλήματα με την προμήθεια των νέων συρμών.
Αν δεν υπάρξουν άμεσες επενδύσεις σε νέους συρμούς και δεν ενισχυθεί το προσωπικό του μετρό, η κατάσταση θα επιδεινωθεί, με τους επιβάτες να συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν συνωστισμό, καθυστερήσεις και αργά δρομολόγια.
Ένα σύστημα στα όριά του
Η σημερινή κατάσταση του μετρό της Αθήνας αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για την καθημερινή ζωή των πολιτών. Το μετρό, το οποίο κάποτε προσέφερε μια άνετη και γρήγορη λύση για τις μετακινήσεις στην πόλη, έχει μετατραπεί σε ένα υποβαθμισμένο μέσο, που δυσκολεύει, αντί να διευκολύνει, την καθημερινότητα χιλιάδων επιβατών.
Άμεση κρίνεται η ανάγκη παρέμβασης για να λυθεί το πρόβλημα
Η αύξηση της επιβατικής κίνησης, η έλλειψη επενδύσεων σε νέους συρμούς και προσωπικό, και οι καθυστερήσεις στις επεκτάσεις έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα που λειτουργεί στα όριά του.
Χωρίς άμεση παρέμβαση και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, η κατάσταση στο μετρό αναμένεται να επιδεινωθεί, με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην ποιότητα ζωής των επιβατών όσο και στην κυκλοφορία στους δρόμους της πόλης.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
