Η Ελλάδα αναδείχθηκε σε πιο πολύπλοκη χώρα για το επιχειρείν για τη χρονιά 2024, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Επιχειρηματικής Πολυπλοκότητας που δημοσίευσαν ειδικοί του ολλανδικού ομίλου παροχής επαγγελματικών υπηρεσιών TMF. Η χώρα μας μάλιστα σκαρφαλώνει συνεχώς στη συγκεκριμένη λίστα, αφού το 2021 βρισκόταν στην 11η θέση, το 2022 έφτασε στην 6η και πέρυσι στη 2η θέση, για να καταφέρει φέτος να κατακτήσει την – αρνητική – πρωτιά. Συνεπώς, είναι αποδεδειγμένα, μία «περίπλοκη» χώρα για τον κάθε επιχειρηματία, που καλείται καθημερινά να ενώσει τα αμέτρητα κομμάτια ενός δύσκολου πάζλ.
Να αναφέρουμε ότι η έκθεση αναλύει 79 χώρες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 93% του συνολικού ΑΕΠ παγκοσμίως και το 88% των καθαρών παγκόσμιων ροών και προσφέρει δεδομένα για βασικές πτυχές της επιχειρηματικής δραστηριότητας, από τις διαδικασίες για την έναρξη μίας επιχείρησης, αλλά και τη λειτουργία της, τις νομοθεσίες, το φορολογικό καθεστώς, μέχρι τα απαιτούμενα χρονοδιαγράμματα ενσωμάτωσης σε νέους κανονισμούς. Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε τη συγκεκριμένη μελέτη για να αντιληφθούμε την κατάσταση.
Τα καθημερινά και χρόνια εμπόδια για τους επιχειρηματίες
Είναι γεγονός ότι νέες απαιτήσεις προκύπτουν ακόμη και ανά εβδομάδα για τις επιχειρήσεις. Παράλληλα, οι συνθήκες και οι νέες προκλήσεις που έχουν να κάνουν με παράγοντες «συμμόρφωσης» προς τις νομοθεσίες, εμφανίζονται διαρκώς δυσνόητες για τους επιχειρηματίες, που, εκτός από την αέναη αγωνία και προσπάθεια για κάλυψη των εξόδων, καλούνται να αντιμετωπίσουν παθογένειες που έχουν απομείνει στο σύστημα από το παρελθόν, αλλά και νέες διαδικασίες που αλλάζουν διαρκώς, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία, αλλά και τις υποδομές που θα τις υποστηρίξουν, από πλευράς κρατικού μηχανισμού.
Σαν να μην αρκούσε αυτό, η εν λόγω πολυπλοκότητα απλώνεται σε διάφορα κομμάτια και διαδικασίες του επιχειρείν, από τη λογιστική, τη φορολογία, μέχρι τους κανόνες που έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο δυναμικό και τη μισθοδοσία. Το αποτέλεσμα της μελέτης μιλά, όμως σε πρακτικό επίπεδο, μία απλή ματιά στην καθημερινότητα μίας επιχείρησης που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα μπορεί να δώσει μία σαφή εικόνα.
Οι συνθήκες και οι νέες προκλήσεις που έχουν να κάνουν με παράγοντες «συμμόρφωσης» προς τις νομοθεσίες, εμφανίζονται διαρκώς δυσνόητες για τους επιχειρηματίες
Το νομοθετικό πλαίσιο με τα πολλά πρόσωπα
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μεγάλο ζήτημα είναι το ήδη περίπλοκο ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο ταυτόχρονα, συνεχώς αλλάζει. Συνεπώς, η πραγματική δυσκολία έγκειται στην ταχύτητα με την οποία εισάγονται οι ρυθμιστικές αλλαγές, που δημιουργούν μία συνεχή αγωνία για τον επιχειρηματία, που δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, μέχρι αυτά να αλλάξουν και να έρθουν τα επόμενα. Ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο νομοθετικό περιβάλλον σε ένα «εκ γενετής», θολό τοπίο όσον αφορά τους νόμους για την αγορά εργασίας. Κοινώς, ο τρόπος με τον οποίο οι επιχειρήσεις διατηρούν ακόμη και τα βιβλία τους, σχεδιάζουν τα επόμενα βήματά τους – μέσα σε ένα κλίμα αστάθειας που δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια ρίσκου – αλλάζει συνεχώς. Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις οι νομοθετικές ρυθμίσεις συγκρούονται μεταξύ τους, προκαλώντας χάος για τους επιχειρηματίες.
Σοβαρές ασάφειες και μη σταθερό περιβάλλον παρατηρούνται και σχετικά με τις προσλήψεις και γενικότερα τις εργασιακές σχέσεις, με τη νομοθεσία να είναι ιδιαίτερα δυσνόητη και, πολλές φορές, να εφαρμόζεται αναδρομικά. Παράλληλα, όσον αφορά στις προσλήψεις δυναμικού από χώρες εκτός της ΕΕ, για παράδειγμα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αρκετούς περιορισμούς, καθώς οι αρχές είναι επιφυλακτικές στο να χορηγήσουν άδεια εργασίας.
Οι αιώνιες δικαστικές εκκρεμότητες και το άγχος της ψηφιοποίησης
Άλλη μία βαθιά πληγή, είναι αυτή της ελληνικής Δικαιοσύνης. Επιχειρήσεις που έρχονται αντιμέτωπες με δικαστικές εκκρεμότητες, βλέπουν τις υποθέσεις τους να χρονίζουν, ζώντας καθημερινά σε κλίμα αβεβαιότητας, μέχρι αυτές να κλείσουν. Διαδικασίες που συνήθως κρατούν για… χρόνια. Στο μεταξύ, οι επιχειρηματίες αγνοούν αν θα έχει μέλλον η επιχείρησή τους και ποιο θα είναι αυτό, ενώ αυτομάτως στερούνται το δικαίωμα της επένδυσης σε στρατηγικές ανάπτυξης, καθώς βιώνουν κυριολεκτικά αυτό που θα λέγαμε «σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε».
Επιπλέον, η ψηφιακή μετάβαση αποτελεί μία ακόμη μεγάλη πρόκληση, λόγω της έλλειψης τεχνογνωσίας που επικρατεί, τη στιγμή μάλιστα που και τα ίδια τα ψηφιακά συστήματα, ενώ εμφανίζονται υποχρεωτικά,, δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε. Παράλληλα, οι επιχειρηματίες δεν είναι έτοιμοι σε τόσο περιορισμένο χρονικό διάστημα να προσαρμοστούν σε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα δεδομένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πλατφόρμα MyData, τα ηλεκτρονικά βιβλία επιχειρήσεων, η οποία απαιτεί πολλαπλές νέες προθεσμίες σε όλες τις πλατφόρμες. Η περιορισμένη γνώση αυτών μπορεί συχνά να αναγκάσει τους επιχειρηματίες να αναζητήσουν τρίτους συμβούλους, γεγονός που αυξάνει βέβαια και το κόστος. Σίγουρα η ψηφιοποίηση κάποια στιγμή θα απλοποιήσει τις διαδικασίες, όμως μέχρι τότε μάλλον έχουμε δύσκολο μέλλον.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε και την πολυσυζητημένη και υποχρεωτική σύνδεση των ταμειακών μηχανών με POS, που αφορά χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα που ζουν υπό τον φόβο των προστίμων, αν δεν προλάβουν τις προθεσμίες, αν και αυτές έχουν λάβει ουκ ολίγες παρατάσεις, γεγονός το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οι επιχειρηματίες κλήθηκαν να ορίσουν ραντεβού, προκειμένου να εκκινήσουν τη διαδικασία, ένα στοίχημα για γερά νεύρα, στη συνέχεια προέκυψαν τεχνικά και άλλα προβλήματα, τα οποία απέδειξαν ότι για άλλη μία φορά μάλλον όλα έγιναν βεβιασμένα και χωρίς να προηγηθεί η κατάλληλη προετοιμασία.
Οι παθογένειες του παρελθόντος είναι πολλές, και φαίνεται πως παραμένουν και στο σήμερα, παρά τις διαδικασίες εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης, για τις οποίες όμως δεν υπάρχει επαρκές έδαφος, προετοιμασία, καθοδήγηση και υποδομές. Στο μεταξύ, ο επιχειρηματίας βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο νέων δεδομένων, νομοθεσιών, ρυθμίσεων, γραφειοκρατικών διαδικασιών, με τον συνεχή φόβο των προστίμων, και κάπως έτσι η Ελλάδα γίνεται η πρώτη πιο πολύπλοκη χώρα για το σύγχρονο επιχειρείν.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
