Η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές της 18ης Ιουνίου που θα αναδείξουν τον νέο Πρόεδρο του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχάνων) έχει ξεκινήσει, με τις εξελίξεις και την αγωνία να «χτυπά» κόκκινο. Όπως είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, στη μάχη έχουν πέσει ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, νυν αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, ο οποίος μάλιστα διευθύνει τον όμιλο τροφίμων Bespoke SGA Holdings AE και η Ιουλία Τσέτη, νυν Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. του οργανισμού και Πρόεδρος & CEO των UNI-PHARMA και InterMed, η οποία ενσαρκώνει στο πρόσωπό της τη γυναικεία ηγεσία. Από το πεδίο μάχης δεν λείπουν μάλιστα και τα απρόοπτα, με την ίδια, σε νεότερες εξελίξεις, να αποστέλλει επιστολή προς το προεδρείο του ΣΕΒ, ζητώντας να γίνει ηλεκτρονική ψηφοφορία, τονίζοντας ότι με το να διεξαχθεί αυτή μόνο με φυσική παρουσία, αποκλείεται η συμμετοχή μελών στη διαδικασία, καθώς και ότι η ψήφος μέσω εξουσιοδότησης «δύναται να εγείρει θέματα αμφισβήτησης περί της αυθεντικότητας της ψηφοφορίας». Η αγωνία εντείνεται ακόμη περισσότερο, από το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού, που την προεδρία διεκδικούν δύο υποψήφιοι.
Στο παρόν άρθρο όμως θα επικεντρωθούμε στην περίπτωση του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, ο οποίος δεν διστάζει να εκφράσει την άποψή του για τα διάφορα ζητήματα, και η πιθανή εκλογή του, θα του δώσει ένα ακόμη πάτημα, ώστε να υπερασπίζεται τα όσα πιστεύει. Άλλωστε, είναι ήδη αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, ενώ έχει διατελέσει πρόεδρος της Ένωσης Εισηγμένων Εταιριών, αντιπρόεδρος της ΕΧΑΕ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος. Έχει τοποθετηθεί αρκετές φορές σχετικά με την ανάγκη της χώρας να στραφεί στη βιομηχανία και να αλλάξει μοντέλο παραγωγής, ώστε να γίνει υπολογίσιμη δύναμη και εν όψει των εκλογών, έσπευσε να υποστηρίξει με σθένος τα όσα τον απασχολούν χωρίς «στρογγυλοποιήσεις» των σύγχρονων και κρίσιμων ζητημάτων, αλλά και να αποκαλύψει τους στόχους και το όραμά του.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος έχει τοποθετηθεί αρκετές φορές σχετικά με την ανάγκη της χώρας να στραφεί στη βιομηχανία και να αλλάξει μοντέλο παραγωγής, ώστε να γίνει υπολογίσιμη δύναμη
Γιατί διεκδικεί την προεδρία ο Θεοδωρόπουλος
«Η ικανοποίηση που παίρνει κανείς, όταν νιώθει ότι κάνει κάτι καλό για την οικονομία και την πατρίδα του», δήλωσε ο κ. Θεοδωρόπουλος στο πλαίσιο συνάντησης που είχε με τους δημοσιογράφους εν όψει των επικείμενων εκλογών, τονίζοντας ότι η επανεκπαίδευση είναι το μείζον ζήτημα της αγοράς εργασίας. «Δεν υπάρχουν τεχνικές σχολές. Πρέπει να φτιάξουμε οργανισμούς να μπουν σιγά σιγά στην παραγωγή», είπε.
Ο ίδιος εμφανίζεται επίσης με ξεκάθαρους στόχους και προτεραιότητες, ήδη πριν έρθει στο φως το αποτέλεσμα. Ψηλά στην ατζέντα του βρίσκεται ο εκσυγχρονισμός εργασιακής νομοθεσίας, με τέτοιο τρόπο ώστε να επωφελούνται τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και οι εργοδότες, η αύξηση της παραγωγής, ώστε να έρθει σε ισορροπία με την κατανάλωση που βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και να αποφευχθούν τα χειρότερα, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης, σε σχέση με άλλους κόσμους που «τρέχουν», όπως οι ΗΠΑ και η αναδιάρθρωση του ΣΕΒ, ώστε να δημιουργηθούν νέες ομάδες που θα στηρίξουν start ups και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο έμπειρος βιομήχανος και οι εκτιμήσεις για την ακρίβεια
Ο κ. Θεοδωρόπουλος έσπευσε να μιλήσει για το θέμα που βρίσκεται εδώ και καιρό στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, και δεν είναι άλλο από το ζήτημα της ακρίβειας. Ως ένας άνθρωπος με τεράστια εμπειρία στον κλάδο της βιομηχανίας τροφίμων, έσπευσε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, σχετικά με τη ρίζα του προβλήματος, η οποία όπως υποστήριξε δεν είναι άλλη από την κλιματική αλλαγή, που απλώνει τα «δίχτυα» των συνεπειών της στην παραγωγή διαφόρων προϊόντων, τα οποία μάλιστα τελευταία έχουν απασχολήσει την επικαιρότητα, όπως το κακάο και ο καφές.
«Αν δεν συνέλθει, για παράδειγμα, ο πορτοκαλεώνας της νότιας Αμερικής, ο μεγαλύτερος του κόσμου, που θα βρίσκουμε πορτοκάλια. Πέρυσι αγοράζαμε 230 δολάρια τον τόνο και φέτος η τιμή έφτασε στην περίοδο της συγκομιδής στα 600 δολάρια ο τόνος», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, εκτίμησε ότι προ των πυλών βρίσκονται νέες αλλαγές στη βιομηχανία τροφίμων, μετά τη νεότερη οδηγία της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία από το 2025 όλες οι πρώτες ύλες που έρχονται στην Ευρώπη, ειδικά για τη βιομηχανία τροφίμων, θα πρέπει να φέρουν πιστοποιητικά που να βεβαιώνουν ότι προέρχονται από περιοχές του κόσμου στις οποίες εφαρμόζονται πρακτικές βιώσιμης ανάπτυξης.
Ήρεμη δύναμη, αλλά και πάντα επιμένων, ειλικρινής και χωρίς δισταγμούς για να μιλήσει ακόμη και για τα κακώς κείμενα, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, αν μη τι άλλο, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, αφού έχει χαρακτηριστεί ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του ελληνικού επιχειρείν, με το όνομά του να συνδέεται με το θρυλικό κρουασάν της Chipita αλλά και πολλά ακόμη επιτεύγματα.
Το ανήσυχο και ευρηματικό πνεύμα του Θεοδωρόπουλου, έπλασε την ιδέα του κρουασάν που αργότερα έγινε ανάρπαστο και διάσημο σε κάθε άκρη της Ελλάδας, αλλά στο εξωτερικό
Σπύρος Θεοδωρόπουλος: Από το γαλακτοπωλείο του πατέρα του, στην κορυφή του ελληνικού επιχειρείν
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, γεννήθηκε το 1957 στα Εξάρχεια και από νωρίς ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της επιχειρηματικότητας, μέσω του πατέρα του, ο οποίος διατηρούσε γαλακτοπωλείο κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Αποφοιτώντας από την ΑΣΟΕΕ, το 1981 ξεκίνησε να εργάζεται στην εταιρία ζαχαρωδών προϊόντων και παγωτών, την ALIGEL, όπου και γνωρίστηκε ουσιαστικά με τον «θαυμαστό» κόσμο των τροφίμων. Το 1986 ήρθε και πρώτη φορά στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στην εταιρία παραγωγής και εμπορίας πραλίνας φουντουκιού ΙΝΤΕRIA, η οποία διαθέτει και έντονη εξαγωγική δραστηριότητα.
Χρονιά ορόσημο για την καριέρα του ήταν το 1989, όταν και προχώρησε στην αγορά του υπόλοιπου 50% της Chipita, της οποίας κατείχε ήδη το 50%. Τότε ήταν μάλιστα μία μικρή βιοτεχνία στο Μοσχάτο που έφτιαχνε τα αγαπημένα της παιδικής μας ηλικίας, «γαριδάκια».
Το ανήσυχο και ευρηματικό πνεύμα του Θεοδωρόπουλου, έπλασε την ιδέα του κρουασάν που αργότερα έγινε ανάρπαστο και διάσημο σε κάθε άκρη της Ελλάδας, αλλά στο εξωτερικό.
Tα επόμενα χρόνια η εταιρία γνώρισε σημαντική ανάπτυξη, ενώ εισήχθη στο Ελληνικό Χρηματιστήριο. Ανέπτυξε πολλά νέα προϊόντα και ενίσχυσε την εξωστρέφειά της, με εξαγωγές σε πολλές χώρες και κατάφερε να γίνει μία ισχυρή πολυεθνική εταιρεία με εργοστάσια σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία και με στρατηγικές συνεργασίες σε Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Μεξικό, Μαλαισία και Ινδία. Το 2006 η Chipita συγχωνεύθηκε με τη «Δέλτα», την «Goody’s» και τον «Μπάρμπα Στάθη», με αποτέλεσμα τη Vivartia, όπου και ο Θεοδωρόπουλος διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος μέχρι το 2010, οπότε και μαζί με τον όμιλο Olayan, αλλά και με άλλους Έλληνες επιχειρηματίες εξαγόρασαν εκ νέου την Chipita.
Το 2021, η Chipita προχώρησε σε συμφωνία που άλλαξε ριζικά τα δεδομένα στην ελληνική αγορά, καθώς εξαγοράστηκε από τον διεθνή κολοσσό Mondelez. Το 2023, το 60% της σοκολατοβιομηχανίας ΙΟΝ, πέρασε στα χέρια του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, αποτελώντας ναυαρχίδα του ομίλου Bespoke SGA, της εταιρίας συμμετοχών που ίδρυσε, ενώ νωρίτερα είχε γίνει ο κυρίαρχος της αλλαντοβιομηχανίας «Νίκας», αποκτώντας το 100% του μετοχικού κεφαλαίου.
Ο χρόνος θα δείξει – πολύ σύντομα – αν ο ίδιος θα ανέβει στο βάθρο της προεδρίας του ΣΕΒ, ωστόσο το βέβαιο είναι ότι έχει θέσει ήδη τους βασικούς πυλώνες της στρατηγικής του, όσα ονειρεύεται για τον οργανισμό, αλλά και την ελληνική αγορά και ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα δηλώνει το «παρών» στα τεκταινόμενα, εκφράζοντας τις σκέψεις του χωρίς περικοπές και δισταγμούς.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
