Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η εργασία σε σούπερ μάρκετ κατά κάποιο τρόπο ήταν σαν ένα… ιδιωτικό «δημόσιο». Δηλαδή, οι άνθρωποι που αναζητούσαν εργασία επιθυμούσαν να απασχοληθούν σε αυτά, υπήρχε σιγουριά για την καταβολή του μισθού σου και υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να πάρεις σύνταξη από εκεί, ακόμα κι αν όταν ξεκινούσες ήταν η πρώτη σου εργασία.
Για τον λόγο αυτό οι επιχειρήσεις όχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα προκειμένου να βρουν προσωπικό, αλλά, αντιθέτως, αμέτρητες φορές έφτασαν σε αυτές αιτήματα από φίλους και γνωστούς προκειμένου να προσλάβουν έναν «δικό» τους άνθρωπο, με αποτέλεσμα συχνά να βρίσκονται στη δύσκολη θέση να αρνηθούν.
Πλέον, η κατάσταση αυτή φαίνεται να έχει αλλάξει σημαντικά, αφού πλέον οι προτεραιότητες των εργαζομένων δείχνουν να έχουν διαφοροποιηθεί, με αποτέλεσμα ακόμα και οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ να αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα προκειμένου να καλύψουν τις απαιτούμενες θέσεις.
Σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς που έχουν γίνει, συνολικά στα σούπερ μάρκετ όλης της Ελλάδας απασχολούνται πάνω από 120.000 εργαζόμενοι σε περίπου 2.000 καταστήματα κυρίως των μεγάλων πανελλαδικών αλυσίδων χωρίς να προσμετρηθούν οι εργαζόμενοι σε χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Κι ενώ ο αριθμός αυτός φαντάζει, εκ πρώτης όψεως, μεγάλος, σύμφωνα με τους ανθρώπους της αγοράς, υπάρχει μία έλλειψη εργαζομένων που κυμαίνεται από 8.000 μέχρι 10.000. Μάλιστα, ο αριθμός αυτός αφορά μόνο στους λεγόμενους «μεγάλους παίκτες», καθώς αν προστεθούν και οι μικρότερες «αλυσίδες» ή τα μεμονωμένα καταστήματα, οι ελλείψεις μεγαλώνουν.
Μισθοί πάνω από τον μέσο όρο, αλλά…
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ανέκαθεν, οι επιχειρήσεις σούπερ διαδραμάτιζαν και έναν σημαντικό κοινωνικό ρόλο. Αυτό γιατί, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, απορροφούσαν εργατικό δυναμικό που συνήθως δυσκολεύεται να βρει δουλειά, όπως οι νέοι, οι ανειδίκευτοι εργάτες ή οι γυναίκες. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ακόμα και σήμερα καταστήματα τα οποία είναι στελεχωμένα σε σημαντικό ποσοστό από ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας.
Επίσης, ένα ακόμα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό των σούπερ μάρκετ είναι ότι διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο και στην αντιμετώπιση της ανεργίας στην επαρχία, καθώς τα δίκτυα πωλήσεών τους δεν έχουν παρουσία μόνο στα αστικά κέντρα ή τις βιομηχανικές περιοχές της χώρας, αλλά καλύπτουν όλη την επικράτεια. Για του λόγου το αληθές, σύμφωνα με τα στοιχεία, στο προσωπικό των αλυσίδων σούπερ μάρκετ υπερτερούν οι γυναίκες, με ποσοστά 65%-70%, ενώ περισσότερο από τα 2/3 των καταστημάτων των αλυσίδων δραστηριοποιούνται εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας.
Ακόμα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι διαχρονικά οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ φροντίζουν να προσφέρουν καλύτερες οικονομικές αποδοχές στους εργαζομένους τους από αυτές που ορίζονται στον κατώτατο μισθό, ενώ ταυτοχρόνως θεωρείται πιο πιθανό ο υπάλληλος να διατηρήσει τη θέση του, ειδικά σε σύγκριση με άλλους κλάδους.
Δεν θα πρέπει ακόμα να ξεχνάμε ότι πολύ πρόσφατα μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, όπως ο Σκλαβενίτης, τα Lidl και τα My Market προχώρησαν σε αυξήσεις των μισθών οικειοθελώς.
Τέλος, σε μία χώρα που η -απλήρωτη- υπερεργασία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα σε πολλές επιχειρήσεις, ο κλάδος των σουπερμάρκετ ήταν ένας από τους πρώτους που υιοθέτησε την κάρτα εργασίας, η οποία διασφαλίζει τη σχέση ανάμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη σε σχέση με τα ωράρια εργασίας.
Αλλάζουν οι ανάγκες των εργαζομένων
Ίσως το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ για στελέχωση των καταστημάτων τους, αφορά στα τουριστικά μέρη, όπως πχ τα νησιά.
Εκεί, επειδή ο ντόπιος πληθυσμός συνήθως δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι την τουριστική περίοδο αυξάνεται η αγοραστική κίνηση με αποτέλεσμα να υπάρχει η ανάγκη έκτακτου προσωπικού, συνήθως η λύση αναζητείται από εργαζόμενους που δεν μένουν στην περιοχή.
Όπως μάλιστα έχουν δηλώσει εταιρείες σούπερ μάρκετ, προκειμένου να πειστούν οι εργαζόμενοι να καλύψουν τις κενές θέσεις, τους προσφέρονται επιπλέον κίνητρα (όπως καλύτερες απολαβές, μετατροπή σύμβασης σε πλήρους απασχόλησης, ακόμα και παροχή στέγης). Παρ’ όλα αυτά, η «μάχη» τις περισσότερες φορές είναι άνιση.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι ανάγκες αλλά και ο τρόπος που σκέφτονται οι εργαζόμενοι έχει αλλάξει. Με το κόστος της ζωής να αυξάνεται συνεχώς, την ανεργία να έχει μειωθεί, και την ίδια στιγμή να έχει καθιερωθεί πλέον η αντίληψη ότι πλέον ο εργοδότης έχει πιο πολύ ανάγκη τον εργαζόμενο απ’ ότι το αντίθετο, ειδικά η gen Z (αλλά και οι millennials) δε ζητάνε την μονιμότητα, ούτε φοβούνται να αλλάξουν εργασία.
Για τον λόγο αυτό, ειδικά σε περίπτωση που αποφασίσουν να φύγουν από την «έδρα» τους, προτιμούν να πάνε σεζόν, όπου τα χρήματα είναι περισσότερα και γνωρίζουν ότι -λόγω και των ελλείψεων που υπάρχουν και στον συγκεκριμένο κλάδο- μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο deal. Επίσης, δε πρέπει να ξεχνάμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η τροφή και η στέγη περιέχεται στις παροχές.
Σφίγγει η «θηλιά»
Tα νέα κανάλια πωλήσεων αυξάνουν τις πωλήσεις αλλά και τις ανάγκες για προσωπικό
Το μέλλον, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δε φαντάζει ελπιδοφόρο. Αυτό γιατί, στις ήδη υπάρχουσες ελλείψεις, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αναμένεται να προστεθούν κι άλλες. Ελλείψεις που θα προέρχονται από την αξιοποίηση νέων καναλιών πώλησης όπως π.χ. τα ηλεκτρονικά σουπερμάρκετ και τις τηλεφωνικές παραγγελίες, οι οποίες δημιούργησαν την ανάγκη για επιπλέον προσωπικό προκειμένου να διαχειριστεί, να εκτελέσει και να παραδώσει τις παραγγελίες.
Όπως γίνεται αντιληπτό, έχει δημιουργηθεί ανάγκη για μία σειρά προσλήψεων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες στην οργάνωση, μηχανογράφηση και συντήρηση του δικτύου και να αυξηθεί η παραγωγικότητα των επιχειρήσεων. Όσο όμως οι εργαζόμενοι θα γνωρίζουν ότι «εκεί έξω» τους περιμένουν περισσότερα χρήματα, έστω και με πιο απαιτητικές εργασίες, θεωρείται δύσκολο να καλυφθεί το κενό που έχει δημιουργηθεί. Εκτός αν μία από τις δύο πλευρές -αναγκαστεί- να κάνει πίσω…
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
