Ευδοκιμώντας σε έναν δραματικό εργασιακό χώρο
Στο διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο των σύγχρονων χώρων εργασίας, ένα στοιχείο παραμένει σταθερό: η παρουσία του δράματος. Όλοι γνωρίζουμε εκείνο το άτομο που προκαλεί το χάος, τροφοδοτούμενο διαρκώς από τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις. Φαίνεται να απολαμβάνει την αναταραχή, βρίσκοντας παρηγοριά σε μια κατάσταση διαρκούς άγχους και ανησυχίας. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό το άτομο είναι το αφεντικό μας;
Όταν κάποιος “εθισμένος” στο δράμα καταλαμβάνει διευθυντική θέση, οι συνέπειες μπορεί να είναι επιζήμιες τόσο για το εργασιακό περιβάλλον όσο και για τις προοπτικές καριέρας των εργαζομένων. Οι διευθυντές που είναι εθισμένοι στο δράμα συχνά δημιουργούν μια ψευδή αίσθηση επείγοντος, μικροδιαχειρίζονται τα καθήκοντα και εστιάζουν υπερβολικά στα άμεσα αποτελέσματα, οδηγώντας σε αυξημένα επίπεδα άγχους για ολόκληρη την ομάδα. Ο φόβος να θέσει κανείς σε κίνδυνο τον μισθό του ή την προσωπική του ευημερία ενισχύει την ένταση που προκαλούν τέτοια στελέχη.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι εταιρείες βάζουν τρικλοποδιά στον εαυτό τους;
Στρατηγικές αντιμετώπισης
Ενώ η αποστασιοποίηση από το δράμα είναι συνήθως μια επιλογή, μπορεί να μην είναι εφικτή όταν η “πηγή” είναι σε ανώτατη θέση. Υπάρχουν όμως τρόποι με τους οποίους μπορούν οι εργαζόμενοι να διατηρήσουν την ευημερία τους και να προστατεύσουν την επαγγελματική τους ανάπτυξη.
– Δραστηριότητες ανακούφισης από το άγχος: Αντί να αναζητούν πρόσθετη διέγερση μέσω τηλεοπτικών ειδήσεων ή άλλων πηγών που προκαλούν άγχος, οι εργαζόμενοι μπορούν να επικεντρωθούν σε δραστηριότητες που βοηθούν στην αποσυμπίεση, όπως η άσκηση, ο διαλογισμός ή τα χόμπι.
– Σκόπιμα διαλείμματα: Κάνοντας συχνά σκόπιμα διαλείμματα κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας, οι εργαζόμενοι θα καταφέρουν να επανακτήσουν την αυτοσυγκέντρωση και να επικεντρωθούν στον εαυτό τους.
– Αποπροσωποποίηση του δράματος: Ο εθισμός του εργοδότη, του manager ή ενός συναδέλφου στο δράμα δεν αποτελεί προσωπική επίθεση. Γι’ αυτό είναι καλό για τους υπαλλήλους να μην εσωτερικεύουν τη συμπεριφορά τους ως αλήθεια, ειδικά αν έχουν την τάση να θεωρούν τις φιγούρες εξουσίας ως αλάνθαστες.
– Όρια: Αρνούμενοι να παρασυρθούν από το δράμα του διευθυντή τους, θα μπορέσουν να διατηρήσουν την αίσθηση της ηρεμίας και του επαγγελματισμού τους. Θέτοντας σαφή όρια, μπορεί κανείς να θωρακιστεί από τις αρνητικές συνέπειες της αρνητικής συμπεριφοράς των άλλων.
Δράμα και micromanagement
Συνήθως οι “δραματικοί” εργοδότες ακολουθούν το μοντέλο του micromanagement. Στη διοίκηση επιχειρήσεων, το micromanagement ή αλλιώς, μικροδιαχείριση είναι ένα στυλ διοίκησης όπου ένας διευθυντής παρακολουθεί στενά, ελέγχει και υπενθυμίζει τη δουλειά των υφισταμένων ή των υπαλλήλων του, διαρκώς. Η μικροδιαχείριση δείχνει έλλειψη ελευθερίας στον εργασιακό χώρο. Συνήθως οι micromanagers είναι άτομα με εμφανή σημάδια ναρκισσισμού, θέλουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, είναι δύσπιστοι και τελειομανείς, γιατί φοβούνται την αποτυχία και το αίσθημα απόρριψης. Και αυτά επί της ουσίας είναι και τα αίτια ύπαρξης αυτού του φαινομένου.
Η μικροδιοίκηση δεν είναι νέο φαινόμενο, φυσικά- πάντα υπήρχαν εργοδότες που παρακολουθούσαν στενά το προσωπικό τους. Αλλά καθώς η αύξηση των εργαζομένων που εκτελούν τους ρόλους τους εξ αποστάσεως έχει τροφοδοτήσει τις ανασφάλειες σε πολλούς εξ αυτών, οι ειδικοί λένε ότι η πανδημία έχει γεννήσει μια νέα ομάδα απομακρυσμένων “helicopter bosses” – ο τύπος διευθυντή έχει την τάση να αιωρείται πάνω από το προσωπικό του και να το ελέγχει συνεχώς.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί το ωράριο “9 με 5” τελεί υπό αμφισβήτηση;
Οι ίδιοι οι μικροδιαχειριστές καταλήγουν επίσης να έχουν μεγάλη αύξηση του φόρτου εργασίας τους. Αυτοί οι ηγέτες είναι συνήθως πολύ αγχωμένοι και πολύ αισθάνονται ότι κάνουν δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν άλλοι. Ως αποτέλεσμα, δεν επικεντρώνονται αρκετά στη στρατηγική, καθώς είναι κολλημένοι στις λειτουργίες, αντί να σκέφτονται μακροπρόθεσμα – κάτι που είναι πολύ σημαντικό σε ταραγμένους καιρούς.
Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, τις πιθανές συνέπειες του να εργάζεται κανείς κάτω από ένα αφεντικό εθισμένο στο δράμα, καλό είναι να δίνει προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα και να αποφεύγει να επιτρέπει τη συμπεριφορά του. Εστιάζοντας στην προσωπική ευημερία, διατηρώντας την εσωτερική σταθερότητα και αποφεύγοντας συνειδητά την εμπλοκή στις δραματικές τους τάσεις, οι εργαζόμενοι μπορούν να προωθήσουν ένα πιο ειρηνικό εργασιακό περιβάλλον και να διασφαλίσουν τη δική τους επαγγελματική ανάπτυξη. Η φροντίδα του εαυτού μας και η εξεύρεση εσωτερικής σταθερότητας είναι ζωτικής σημασίας κατά την πλοήγηση σε τέτοιες συνθήκες.
Με πληροφορίες από Fast Company
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
