Οι εργαζόμενοι σήμερα ζητούν (και) ψυχολογική ασφάλεια
Κάθε επιχείρηση αγαπάει τους αποδοτικούς εργαζόμενούς της. Αλλά κάποιες φορές, μπορεί να τους θεωρεί τόσο δυνατούς, που δεν τους δίνει την προσοχή που χρειάζονται. Οι εργαζόμενοι με τις καλύτερες επιδόσεις είναι συνήθως τόσο συνεπείς και αξιόπιστοι, που πολλοί διευθυντές μπορεί να αισθάνονται ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για εκείνους, αφού φαίνεται να έχουν τα πράγματα υπό έλεγχο. Όμως, αυτό αποδεικνύεται λάθος.
Οι εργαζόμενοι με υψηλές επιδόσεις χρειάζονται προσοχή και υποστήριξη για να συνεχίσουν να αποδίδουν και να εξελίσσονται στην καριέρα τους. Χωρίς εξατομικευμένη προσοχή, ακόμη και οι πιο αυτάρκεις υπάλληλοι μπορεί να δυσκολεύονται να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Ταυτόχρονα, καθώς εστιάζουν στις δικές τους φιλοδοξίες σταδιοδρομίας, μπορεί να δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι οι διευθυντές τους σκοπεύουν να υποστηρίξουν την επαγγελματική τους ανάπτυξη.
Διαβάστε ακόμα: Μπορεί ένας καλός εργοδότης να βλάψει την επιχείρησή του;
Η ψυχολογική ασφάλεια
Έτσι, όταν η μεγάλη σιγουριά για τις ικανότητες αυτών των εργαζόμενων οδηγεί σε “εγκατάλειψη” τους στην τύχη τους, είναι πιθανό να αισθανθούν εξουθενωμένοι και να αποφασίσουν να αναζητήσουν ένα πιο υποστηρικτικό εργασιακό περιβάλλον. Αυτό που χρειάζονται φαίνεται πως είναι μια κουλτούρα ψυχολογικής ασφάλειας, η οποία θα ευνοεί το περιθώριο αμφισβήτησης, αποτυχίας και επιτυχίας.
Ο όρος “ψυχολογική ασφάλεια” επινοήθηκε το 1999 από την καθηγήτρια του Harvard, Amy Edmondson, και χαρακτηρίζεται από την απουσία διαπροσωπικού φόβου. Τα μέλη της ομάδας που ενθαρρύνονται να μοιράζονται τις ανησυχίες και τους στόχους τους χωρίς το φόβο αρνητικών κοινωνικών συνεπειών, αποδίδουν σε υψηλότερο επίπεδο.
Μάλιστα, έρευνα της McKinsey διαπίστωσε ότι οι εταιρείες των οποίων οι εργαζόμενοι αισθάνονται άνετα να κάνουν ανεπίσημες προτάσεις, να ζητούν βοήθεια ή να αμφισβητούν τις υπάρχουσες στρατηγικές εργασίας, είναι πιο πιθανό να προσαρμοστούν με επιτυχία στις αλλαγές και να προωθήσουν κάθε καινοτομία και πρωτοποριακή ιδέα.
Ο ρόλος των managers
Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι (89%) επισήμαναν ότι είναι σημαντικό για τους ηγέτες των επιχειρήσεων να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας που διέπεται και εμπνέει σεβασμό. Δυστυχώς, όμως, λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες ανέφεραν ότι βιώνουν ένα θετικό εργασιακό κλίμα που προάγει την ψυχολογική ασφάλεια.
Οι managers που θέλουν να προσφέρουν ασφάλεια στους εργαζομένους τους, χρειάζεται να καταστήσουν σαφές ότι έχουν διαδικασίες για το μέλλον. Οι εργαζόμενοι εξάλλου θέλουν να γνωρίζουν τι να περιμένουν και απαιτούν ακρίβεια και σταθερότητα στις αποφάσεις των εργοδοτών τους. Η σαφήνεια είναι το κλειδί.
Άλλη μία “αδικία” εις βάρος των καλύτερων υπαλλήλων είναι ότι συχνά αναλαμβάνουν καθήκοντα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι πάντα σε θέση να διαχειριστούν τον φόρτο εργασίας τους. Και εδώ η έλλειψη ψυχολογικής ασφάλειας τούς εμποδίζει να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους. Αν το να ζητούν βοήθεια φαίνεται σαν σημάδι αδυναμίας, τότε μάλλον θα αποφύγουν να το κάνουν.
Γι΄αυτό, χρειάζεται να το πράξουν οι ανώτεροί τους. Να τους ρωτούν οι ίδιοι. Και να δίνουν προσοχή στον τρόπο με τον οποίο απαντούν – μια σύντομη, απότομη απάντηση “εντάξει” ή “καλά”, σηματοδοτεί ότι μάλλον πρέπει να ρωτήσουν ξανά. Θέτοντας την ερώτηση για δεύτερη φορά -και δείχνοντας γνήσιο ενδιαφέρον για την απάντησή τους- οι managers προσκαλούν ουσιαστικά τους υπαλλήλους να μοιραστούν τις ανάγκες, τις απογοητεύσεις, τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους.
Όταν δεν είναι όλα “καλά”
Το να προχωρούν πέρα από το “καλά”, ενδυναμώνει τους αποδοτικούς εργαζόμενους να ζητήσουν βοήθεια και τους εμπνέει την εμπιστοσύνη ότι οι ανώτεροί τους θα συνεχίσουν να τους “ελέγχουν” για να δουν πού χρειάζονται υποστήριξη και στη συνέχεια. Σε αντάλλαγμα, οι διευθυντές τους έχουν την ευχαρίστηση να τους προσφέρουν πόρους, ευκαιρίες μάθησης και καθοδήγησης για να τους βοηθήσουν να αποφύγουν την εξουθένωση και να έχουν επιτυχία, με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο.
Διαβάστε ακόμα: Το φαινόμενο του micromanagement και των “helicopter bosses”
Επομένως, ο μεγαλύτερος παράγοντας που οδηγεί στην ψυχολογική ασφάλεια -που είναι τελικά και το ζητούμενο- είναι ένα εργασιακό περιβάλλον που ενθαρρύνει τα μέλη της ομάδας να νοιάζονται ο ένας για την ευημερία του άλλου, να εκτιμούν τη συνεισφορά του καθενός και να συνεργάζονται για την επίτευξη κοινών στόχων. Η ευθυγράμμιση όσον αφορά τους στόχους και τις στρατηγικές εργασίας προωθεί την ομάδα με βιώσιμο τρόπο, χωρίς κανένα άτομο να σηκώνει υπερβολικά μεγάλο βάρος μόνο του.
Μπορεί, λοιπόν, να μην ζητούν το χρόνο και την προσοχή των ανωτέρων τους, αλλά οι “δυνατοί” υπάλληλοι τα χρειάζονται και τα δύο. Και όταν τα έχουν, με αυθεντικό, έγκαιρο διάλογο, σαφείς προσδοκίες και ουσιαστική υποστήριξη, θα συνεχίσουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Με πληροφορίες από Fast Company
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
