Το καθαρό νερό γίνεται ένα κρίσιμο ζήτημα για τις επιχειρήσεις
Η εξασφάλιση επαρκούς εφοδιασμού με καθαρό νερό, παρά τις ζημιές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, αποτελεί μια από τις πιο επείγουσες προκλήσεις του κόσμου. Οι μεμονωμένες εταιρικές πρωτοβουλίες δεν αρκούν, καθώς ένας στους τρεις ανθρώπους παγκοσμίως εξακολουθεί να μην έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό. Αυτό σημαίνει πάνω από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται και το κλίμα γίνεται θερμότερο, η ζήτηση νερού αυξάνεται- και μαζί της αυξάνεται και ο κίνδυνος ξηρασίας στις πόλεις. Η λειψυδρία είναι ένα πολύπλοκο συστημικό πρόβλημα και απαιτεί μια τριμερή κλιματική απάντηση: διευκόλυνση των ασφαλών και οικονομικά προσιτών υπηρεσιών πόσιμου νερού, οικοδόμηση της ανθεκτικότητας των κοινοτήτων και πρόληψη της λειψυδρίας μέσω έγκαιρης δράσης.
Διαβάστε ακόμα: Έρευνα | Οι εταιρείες τροφίμων έχουν πρόβλημα διαχείρισης του νερού
Ισλαμαμπάντ
Έξι μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν το Πακιστάν, περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι – συμπεριλαμβανομένων των παιδιών – που ζουν σε περιοχές που έχουν πληγεί από τις πλημμύρες, εξακολουθούν να στερούνται ασφαλούς πόσιμου νερού, αφήνοντας τις οικογένειες να μην έχουν άλλη εναλλακτική λύση από το να πίνουν και να χρησιμοποιούν νερό που μπορεί να είναι μολυσμένο με ασθένειες.
Όμως, ακόμη και πριν από τις πλημμύρες και παρά το γεγονός ότι το σύστημα παροχής πόσιμου νερού της χώρας κάλυπτε το 92% του πληθυσμού, μόνο το 36% του νερού θεωρούνταν ασφαλές για κατανάλωση. Οι πλημμύρες κατέστρεψαν τα περισσότερα από τα συστήματα ύδρευσης στις πληγείσες περιοχές, αναγκάζοντας περισσότερους από 5,4 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 2,5 εκατομμυρίων παιδιών, να βασίζονται αποκλειστικά σε μολυσμένο νερό από λίμνες και πηγάδια.
Κέιπ Τάουν – Ground Zero
Το Κέιπ Τάουν ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη στον κόσμο που βρέθηκε αντιμέτωπη με βρύσες που στέρεψαν το 2018. Την “Ημέρα Μηδέν”, οι κάτοικοι του Κέιπ Τάουν – της τρίτης σε πληθυσμό πόλης της Νότιας Αφρικής – ενημερώθηκαν από την κυβέρνηση ότι το νερό για τα περισσότερα σπίτια και τις επιχειρήσεις θα κόβονταν. Οι κάτοικοι θα έπρεπε να περιμένουν στην ουρά για να παραλάβουν την περιορισμένη ποσότητα νερού που τους αναλογούσε υπό την επίβλεψη ένοπλων φρουρών.
Στο τέλος του απαρτχάιντ, με τη διοικητική παράδοση, η πόλη προειδοποιήθηκε ότι οι υποδομές δεν ήταν επαρκείς για τον ρυθμό αύξησης του πληθυσμού. Η ιστορία δείχνει ότι τα φράγματα δεν αυξήθηκαν σε μέγεθος, οι υποδομές δεν ενισχύθηκαν και συν τοις άλλοις, υπήρξε μια τριετής ξηρασία.
Η νοτιοαφρικανική επιχειρηματική κοινότητα εκπόνησε σχέδια έκτακτης ανάγκης: Εταιρείες όπως η Unilever και η Reckitt Benckiser, που εξαρτώνται από τους πελάτες που χρησιμοποιούν νερό για τα προϊόντα καθαρισμού τους, έπρεπε να εξετάσουν πώς θα επηρεάζονταν οι επιχειρήσεις τους από την έλλειψη νερού. Τελικά το Κέιπ Τάουν απέφυγε οριακά την καταστροφή, επειδή έβρεξε.
Όμως, τις συνέπειες της εξάλειψης του νερού αντιμετωπίζουν σήμερα πολλές μεγάλες πόλεις, όπως η Πόλη του Μεξικού, το Λος Άντζελες, το Σάο Πάολο και το Λονδίνο. Οι κίνδυνοι της λειψυδρίας είναι τεράστιοι για τις επιχειρήσεις αλλά και για τους ιδιώτες.
Λονδίνο – θα ξεμείνει από νερό μέχρι το 2050;
Το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Durham έχει παροτρύνει τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στο Ηνωμένο Βασίλειο να προετοιμαστεί για την ξηρασία, η οποία προβλέπεται να πλήξει το Λονδίνο και τη Νότια Αγγλία έως το 2050. Αν και το Ηνωμένο Βασίλειο έχει βροχοπτώσεις, ποτάμια και θάλασσες, η χώρα διαθέτει πολύ παραμελημένη υποδομή για τη μετακίνηση του νερού.
Διαβάστε ακόμα: Το Amazon θέλει να σώσει το νερό
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όλες οι εταιρείες ύδρευσης ανήκουν σε ιδιώτες και όχι στο κράτος. Παρόλο που αυτές οι εταιρείες ύδρευσης πρέπει να συντάσσουν ένα σχέδιο ξηρασίας κάθε πέντε χρόνια, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Durham εξακολουθούν να έχουν ανησυχίες – οι εμπορικές επιχειρήσεις είναι υπόχρεες στους μετόχους τους και μπορούν να κρατούν εμπορικά μυστικά, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να λογοδοτήσουν σε περίπτωση καταστροφής.
Είναι ζωτικής σημασίας, λοιπόν, να κατανοήσουμε το υδατικό μας αποτύπωμα. Μιλάμε συνεχώς για το αποτύπωμα του άνθρακα και αφήνουμε στην άκρη το αποτύπωμα του νερού. Όμως μικρές, ατομικές αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν σε μια μεγάλη, συλλογική στροφή προς τη σωστή κατεύθυνση – που δεν είναι άλλη από τον Παγκόσμιο Στόχο 6 του ΟΗΕ: Καθαρό νερό και αποχέτευση, για όλους.
Με πληροφορίες από Brink News | Unicef
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
