Το πρόβλημα της υπερβολικής πίεσης των εργαζομένων
Καθώς οι απολύσεις σάρωσαν τον πλανήτη τον τελευταίο χρόνο – και ιδιαίτερα τους τελευταίους τέσσερις μήνες – χιλιάδες εργαζόμενοι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους σχετικά ασφαλείς στις θέσεις τους, βρέθηκαν χωρίς δουλειά.
Δεν είναι λίγοι οι εμπειρογνώμονες που προειδοποιούν ότι αν τα κύματα απολύσεων όπως αυτά που είδαμε πρόσφατα -ή ακόμη και μόνο η διαφαινόμενη πιθανότητα τέτοιων περικοπών- συνεχίσουν να αποτελούν μέρος του εργασιακού βίου, οι οργανωτικές κουλτούρες θα μπορούσαν επίσης να επιδεινωθούν, έχοντας καταστροφικές επιπτώσεις στα πάντα, από τη δέσμευση και την παραγωγικότητα των εργαζομένων έως τη σωματική και ψυχική υγεία τους. Και το χειρότερο; Οι συνθήκες αυτές θα μπορούσαν να αγγίξουν τις επόμενες γενιές.
Διαβάστε ακόμα: Μετάνιωσαν τελικά οι εργαζόμενοι για τη Μεγάλη Παραίτηση;
Και δεν είναι μόνο αυτοί οι εργαζόμενοι που υποφέρουν σε μια οικονομία -τελικά- απολύσεων. Καθώς το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο, οι ομάδες μικραίνουν – και οι λιγότεροι πόροι σημαίνουν ότι επιβαρύνονται οι εναπομείναντες εργαζόμενοι.
Αφόρητος φόρτος εργασίας
Μια μικρή ομάδα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ανεπαρκής, ακόμη και αν οι απαιτήσεις εργασίας είναι υψηλές. Αλλά υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ μιας ομάδας που έχει σχεδιαστεί σκόπιμα για να είναι μικρή και ευέλικτη, από μια ομάδα που καταλήγει να είναι είναι “φτωχή” σε πόρους.
Καθώς οι απολύσεις συνεχίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εναπομείναντες εργαζόμενοι βρίσκονται σε ομάδες που συρρικνώνονται. Και η συνεχιζόμενη οικονομική αβεβαιότητα σημαίνει ότι πολλές επιχειρήσεις προσπαθούν να κάνουν περισσότερα με λιγότερα, καθώς μειώνουν τις θέσεις εργασίας και βάζουν φρένο στις προσλήψεις.
Για τους εργαζόμενους, επομένως, που εξακολουθούν να εργάζονται, αυτό σημαίνει ότι συχνά αναμένεται να αναλάβουν -και- τα καθήκοντα των απολυμένων συναδέλφων τους. Με λίγα λόγια αυξάνεται ο φόρτος εργασίας τους, αφού καλούνται ολοκληρώσουν καθήκοντα πέραν των αρμοδιοτήτων τους.
Τα πάντα έχουν ένα κόστος
Οι οικονομικές συνθήκες μπορεί να σημαίνουν ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι είναι πιθανό να βρεθούν σε χώρους εργασίας με ανεπαρκές προσωπικό και, εν μέσω ευρύτερης αβεβαιότητας στην αγορά, να μην έχουν άλλη επιλογή από το να φτάσουν στα όριά τους. Με λίγα λόγια, οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι μπορεί να είναι οι επόμενοι στη “λίστα των ανέργων” και έτσι δεν φέρνουν αντιρρήσεις.
Ενώ η εκτέλεση των εργασιών μπορεί να γίνεται γρήγορα, η ελλιπής στελέχωση τελικά έχει αντίκτυπο, αφού δημιουργεί άγχος, ανησυχία και εξουθένωση για τους εργαζόμενους και -πιθανότατα- άλλες δυσάρεστες συνέπειες σε βάθος χρόνου.
Η ανθρώπινη πλευρά
Αδιαμφισβήτητα, οι υποστελεχωμένες ομάδες μπορούν να επηρεάσουν την απόδοση των εταιρειών. Υπάρχει όμως και η ανθρώπινη πλευρά. Οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που φέρουν τελικά το κύριο βάρος της υποστελέχωσης. Αυτό επηρεάζει όχι μόνο την απόδοσή τους στην εργασία, αλλά και την ψυχική τους υγεία. Η υποστελέχωση δημιουργεί στρες και άγχος στις ομάδες που τελικά επηρεάζει την ποιότητα της εργασίας και την ευημερία των εργαζομένων.
Πολλές εταιρείες επιδιώκουν πλέον να λειτουργούν όσο το δυνατόν πιο λιτά. Τα στελέχη εστιάζουν στο κέρδος ως προτεραιότητα και οι άνθρωποι είναι ένας ακριβός πόρος. Σε σύγκριση, δηλαδή, με τους εργαζόμενους, η διοίκηση μπορεί να έχει διαφορετική οπτική για το τι συνιστά υποστελέχωση.
Η υποστελέχωση δεν είναι βιώσιμη
Αν ένας εργαζόμενος καλείται να κάνει μια δουλειά επιπλέον του υπάρχοντος φόρτου εργασίας του κάθε μέρα, αυτό μπορεί τελικά να οδηγήσει σε επαγγελματική εξουθένωση. To burnout αγγλιστί, ορίζεται σε γενικές γραμμές ως σωματική και συναισθηματική εξάντληση, σε συνδυασμό με μειωμένα κίνητρα και μειωμένη απόδοση στην εργασία.
Η επαγγελματική εξουθένωση οφείλεται σε παράγοντες όπως ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, η αντιληπτή έλλειψη ελέγχου και η αίσθηση ότι ο χρόνος και η προσπάθεια που καταβάλλεται σε μια εργασία δεν είναι ανάλογες με τις προσφερόμενες ανταμοιβές. Μάλιστα, το 2019 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) συμπεριέλαβε την επαγγελματική εξουθένωση στη Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών του και την όρισε ως “επαγγελματικό φαινόμενο”.
Διαβάστε ακόμα: Πώς οι μαζικές απολύσεις οδήγησαν στην “Μεγάλη Προδοσία”
Η υποστελέχωση ενδέχεται επίσης να οδηγήσει σε συμπεριφορές όπως η Αθόρυβη Παραίτηση – το φαινόμενο κατά το οποίο οι εργαζόμενοι κάνουν το ελάχιστο που απαιτείται για να παραμείνουν σε μια θέση εργασίας. Ή μπορεί πολύ απλά, να αρχίσουν να αναζητούν άλλες θέσεις εργασίας.
Η αφοσίωση προέρχεται από την αμοιβαία καλή σχέση μεταξύ εταιρειών και εργαζομένων. Και, συνήθως, το αίσθημα αφοσίωσης λειτουργεί ως δύναμη που εμποδίζει τους εργαζόμενους να ασχοληθούν σοβαρά με εξωτερικές προσφορές εργασίας. Όμως, στον απόηχο των απολύσεων, όσοι μένουν πίσω είναι λιγότερο πιθανό να αισθάνονται οποιοδήποτε αίσθημα αφοσίωσης.
Με πληροφορίες από BBC
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
