Τα μεσαία στελέχη βρίσκονται στο επίκεντρο ενός οργανισμού
Τα στελέχη που βρίσκονται μεταξύ των υψηλότερων και των χαμηλότερων βαθμίδων, συχνά έχουν κακή φήμη. Αλλά οι περισσότεροι middle managers δεν είναι “κακοί” στην πραγματικότητα. Συνήθως έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές δύσκολες καταστάσεις ταυτόχρονα.
Οι μεσαίοι προϊστάμενοι βρίσκονται κάπου ανάμεσα στην κορυφή και τη βάση ενός οργανισμού. Συχνά ωθούνται από την ηγεσία να εκτελέσουν τους επιχειρηματικούς στόχους, ενώ από την άλλη πλευρά πιέζονται από τους υπαλλήλους που μπορεί να έχουν διαφορετικές προσδοκίες και ανάγκες. Όπως είναι φυσικό, οι middle managers συχνά αφήνουν κάποιους εργαζόμενους ενοχλημένους ή απογοητευμένους.
Ως εκ τούτου, τα μεσαία στελέχη συχνά εμφανίζονται ως “ο κακός”: ο γραφειοκρατικός, ο αναποτελεσματικός, ο “μάλιστα, κύριε” που ενσαρκώνει απόλυτα το εταιρικό δόγμα.
Διαβάστε ακόμα: 7 λάθη των εταιρειών που κάνουν τους καλούς εργαζόμενους να παραιτούνται
Αποδόμηση του μύθου
Ωστόσο, αν το δούμε ρεαλιστικά, οι περισσότεροι από αυτούς δεν προσπαθούν στην πραγματικότητα να κάνουν τη ζωή των εργαζόμενων δύσκολη. Αντιθέτως, οι ίδιοι βρίσκονται σε δυσχερή θέση, καθώς πρέπει να διαχειριστούν τα αιτήματα, τις προσωπικότητες και τον φόρτο εργασίας της ομάδας τους. Ενώ παράλληλα προσπαθούν να πετύχουν τους δικούς τους στόχους και να ικανοποιήσουν τα ανώτερα στελέχη.
Παράλληλα με την πίεση από τα ίδια τους τα αφεντικά, αυτοί είναι συνήθως οι πρώτοι που εξετάζουν τα αιτήματα των εργαζομένων -όπως οι διακοπές, η ευέλικτη εργασία και οι αυξήσεις μισθών- και επομένως οι πρώτοι που τα απορρίπτουν, αν χρειαστεί.
Τα μεσαία στελέχη βρίσκονται στο επίκεντρο ενός εταιρικού οργανισμού, σε ένα φυσικό σημείο έντασης μεταξύ στελεχών και εργαζομένων. Και, καθώς η δουλειά τους είναι να διασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι κάνουν αποτελεσματικά τη δουλειά τους, μπορούν συχνά να θεωρηθούν ως απεσταλμένοι των μεγάλων αφεντικών μιας εταιρείας, παρά των ομάδων των οποίων ηγούνται.
Στην πραγματικότητα, όμως, τα μεσαία στελέχη “υπηρετούν” πολλαπλά αφεντικά: τους προϊσταμένους τους που θέτουν τους στόχους και εκείνους που εργάζονται γι’ αυτούς βοηθώντας στην επίτευξη των καθηκόντων.
Η δυσκολότερη πτυχή του να είναι κάποιος middle manager, είναι, ουσιαστικά, η διαχείριση των ανθρώπων – τόσο των κατώτερων, όσο και των ανώτερων. Δεν αρκεί, δηλαδή, μόνο να μπορεί να διαχειρίζεται τους συναδέλφους του, αλλά πρέπει επίσης να μάθει πώς να διαχειρίζεται τους ανθρώπους που βρίσκονται πάνω από αυτούς.
Έντονες αντιθέσεις
Για αυτούς τους λόγους, η μεσαία διοίκηση δεν είναι εύκολη δουλειά: τα μεσαία αφεντικά αναμένεται να χειρίζονται τεράστια οργανωτικά ζητήματα, ενώ παράλληλα πρέπει να εξυπηρετούν ανθρώπους με αντικρουόμενες ατζέντες – και την ίδια στιγμή να προσπαθούν να διεκπεραιώσουν και τα δικά τους καθήκοντα. Και το γεγονός ότι συχνά μένουν χωρίς την υποστήριξη ή τους πόρους που χρειάζονται για να αναπτυχθούν, κάνει τον ρόλο τους ακόμη πιο δύσκολο.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι με υψηλές επιδόσεις είναι εκείνοι που καταλήγουν σε εποπτικούς ρόλους, απλά επειδή είναι το επόμενο βήμα στην ιεραρχία. Εργαζόμενοι, ιδιαίτερα επιδέξιοι σε έναν τεχνικό ρόλο, μπορούν να προαχθούν σε διευθυντικά στελέχη χωρίς απαραίτητα να διαθέτουν τις απαιτούμενες δεξιότητες. Σε μια εταιρεία τεχνολογίας, για παράδειγμα, μπορεί κάποιος που είναι εξαιρετικός προγραμματιστής, να ανταμειφθεί με μια προαγωγή του στη μεσαία διοίκηση. Θα τον βοηθήσουν άραγε οι ικανότητές του στον προγραμματισμό; Όχι βέβαια. Αντίθετα, πρέπει να γνωρίζει πώς να συντονίζει μια ομάδα, να παρακινεί και να επηρεάζει τους άλλους – να διαθέτει εν ολίγοις ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο δεξιοτήτων σε σχέση με το να παραμείνει ο εξαιρετικός τεχνικός εμπειρογνώμονας που ήταν.
Μερικές φορές, μάλιστα, λαμβάνουν ελάχιστη εκπαίδευση ή οργανωτική υποστήριξη για την προαγωγή αυτή. Αυτοί οι ενδιάμεσοι διευθυντές αντιμετωπίζουν πίεση τόσο από τα στελέχη όσο και από τους συναδέλφους χαμηλότερου επιπέδου και μπορεί να αισθάνονται ανίσχυροι και ανεπαρκώς εξοπλισμένοι για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις όλων.
Όταν δεν λαμβάνουν καμία εκπαίδευση σε ήπιες δεξιότητες όπως η συναισθηματική νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση, μπορεί να ενισχύουν άθελά τους τις εντάσεις μεταξύ των κατώτερων εργαζομένων, όποτε προκύπτει κάποιο ζήτημα. Όμως, η εστίαση των άμεσων αναφορών ενός μεσαίου διευθυντή έχει να κάνει σχεδόν εξ ολοκλήρου με τις ανθρώπινες δεξιότητες.
Σε έρευνα που διεξήγαγε τον Αύγουστο του 2020 η εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού SHRM σε 457 εργαζόμενους στις Η.Π.Α., το 84% επισήμανε ότι οι κακώς εκπαιδευμένοι manager δημιουργούν πολλή περιττή εργασία και άγχος. Οι εργαζόμενοι ανέφεραν την αποτελεσματική επικοινωνία (41%), την ανάπτυξη και εκπαίδευση ομάδων (38%) και τη διαχείριση της απόδοσης της ομάδας (35%) ως τομείς στους οποίους οι manager χρειάζεται να βελτιωθούν.
Δεν είναι πάντα έτσι
Φυσικά, δεν είναι κάθε διευθυντής ανεκπαίδευτος, αφού δεν είναι λίγες οι εταιρείς που παρέχουν ανάλογη εκπαίδευση στη διοίκηση. Άλλοι, πάλι, μαθαίνουν on-the-job. Ωστόσο, ακόμη και για τους προϊσταμένους που μπόρεσαν να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους με την εμπειρία, η νέα μορφή του εργασιακού χώρου που διαμορφώθηκε από την πανδημία Covid-19 και μετά, δημιούργησε νέες προκλήσεις, οι οποίες συχνά μπορούν να δημιουργήσουν τριβές.
Διαβάστε ακόμα: Έρευνα | Πώς η ευελιξία έκανε τους managers “δυστυχισμένους”
Πράγματι, η πανδημία έκανε τη δουλειά των middle managers ακόμη πιο δύσκολη. Τους ανάγκασε να βρουν τρόπο να λειτουργήσουν οι ίδιοι και η ομάδα τους απομακρυσμένα – και μάλιστα μέσα σε μία νύχτα. Ξαφνικά όλες τις διαδικασίες με τις οποίες οι άνθρωποι επικοινωνούσαν και μοιράζονταν πληροφορίες στον εργασιακό χώρο, έπρεπε να συντονιστούν και να λειτουργήσουν εξ αποστάσεως.
Ζητήματα όπως η συνεχιζόμενη κρίση ανεύρεσης προσωπικού, οι δυσκολίες στην ηγεσία υβριδικών ομάδων και η αντιμετώπιση των αιτημάτων ευέλικτης εργασίας, έχουν δημιουργήσει άλυτα προβλήματα για τους manager – τα οποία, όχι μόνο πρέπει να επιλύσουν στερούμενοι οργανωτικής υποστήριξης, αλλά αντιμετωπίζουν αντ’ αυτής την οργή των κατώτερων υπαλλήλων.
Η δουλειά τους είναι να ανταποκρίνονται σε απαιτήσεις ανταγωνιστικών ενδιαφερομένων μερών, που δεν είναι απαραίτητα ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους. Και αν οι διευθυντικές θέσεις δεν καλυφθούν από εργαζομένους με ισχυρές ανθρώπινες δεξιότητες και οι οργανισμοί δεν επενδύσουν περισσότερο στην εκπαίδευση ηγεσίας, η αφήγηση που θέλει τα μεσαία στελέχη να είναι οι κακοί της υπόθεσης, πιθανότατα θα συνεχιστεί.
Με πληροφορίες από BBC
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
