Η μεγάλης κλίμακας αναστάτωση των οικογενειακών, εργασιακών και σχολικών προγραμμάτων που προκάλεσε η πανδημία, επέβαλε έναν νέο καταμερισμό εργασίας σε πολλά νοικοκυριά. Με τα σχολεία κλειστά, οι οικογένειες στις οποίες εργάζονταν και οι δύο γονείς δυσκολεύτηκαν να φροντίσουν τα παιδιά τους, ενώ ταυτόχρονα πάλευαν με τις διαρκείς αλλαγές στην επαγγελματική τους ζωή.
Οι γυναίκες ήταν αυτές που σήκωσαν κατά κύριο λόγο το βάρος της φροντίδας των παιδιών και των απαιτήσεων του νοικοκυριού, αλλά εντοπίστηκε μια νέα τάση, στην οποία πολλοί ήταν και οι άνδρες που ανέλαβαν δράση. Κάποιοι, μάλιστα, εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στη φροντίδα των παιδιών – ορισμένοι έκαναν τη μετάβαση με δική τους πρωτοβουλία και άλλοι ως αποτέλεσμα απολύσεων.
Διαβάστε ακόμα: O μύθος της ευελιξίας για τις γυναίκες στον χώρο εργασίας
Η πανδημική αυτή τάση όμως συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τους τελευταίους μήνες, όλο και περισσότεροι άνδρες ηλικίας 30-44 ετών αποχωρούν από την αμερικανική αγορά εργασίας, σύμφωνα με στοιχεία του Bureau of Labor Statistics. Το ποσοστό συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό για τους άνδρες αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι κατά τι χαμηλότερο από ό,τι ήταν πριν από την πανδημία. Ενδεικτικά, στην ηλικιακή ομάδα 30-34, τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας δείχνουν ότι το 90,2% των ανδρών είτε εργάζονταν είτε αναζητούσαν εργασία τον Φεβρουάριο του 2020, ακριβώς πριν από την πανδημία. Τον περασμένο μήνα, ο αριθμός αυτός ήταν 89,8%.
Η στροφή αυτή οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως οι κοινωνικές αλλαγές και η χαλάρωση των ορίων μεταξύ των ρόλων των φύλων. Πολλοί άνδρες άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο με τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια των αρχικών περιορισμών λόγω πανδημίας και ορισμένοι από αυτούς ανακάλυψαν ότι τους άρεσε αρκετά. Βέβαια, δεν είναι βέβαιο αν και πώς μια επικείμενη ύφεση θα μπορούσε να διαταράξει τους υπολογισμούς των γονέων σχετικά με το ποιος θα πρέπει να εργάζεται – ή αν θα πρέπει να το κάνουν και οι δύο γονείς.
Παρόλο που περισσότεροι άνδρες αποχωρούν από το εργατικό δυναμικό για να φροντίσουν τα παιδιά μετά την πανδημία, το ποσοστό αυτό εξακολουθεί να είναι μονοψήφιο. Πάντως, το γεγονός ότι αυτή η υποχώρηση συμβαίνει εν μέσω μιας δύσκολης αγοράς εργασίας και ενώ οι μισθοί αυξάνονται, αποτελεί οικονομικό γρίφο. Αλλά δεν παύει να αντανακλά τις νέες τάσεις που αναπτύσσονται στην εργασία τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ οι γυναίκες εξακολουθούν να κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες κατά μέσο όρο, βγάζουν σήμερα περισσότερα χρήματα από ποτέ. Αυτό καθιστά ευκολότερο για ορισμένες γυναίκες σε σχέσεις αντίθετου φύλου, το να αναλάβουν το ρόλο του οικογενειάρχη.
Διαβάστε ακόμα: Αυτό που θέλουν οι γυναίκες στην εργασία τους
Οι πολιτισμικές νόρμες σχετικά με την ανδροκρατία, την εργασία και την οικογένεια εξελίσσονται μεν, απελπιστικά αργά δε. Έχουμε αναδιατυπώσει το ρόλο της μητρότητας και το τι σημαίνει να είσαι μητέρα με τέτοιο τρόπο, ώστε οι μητέρες να μπορούν να είναι πλέον και οικογενειάρχες. Αλλά δεν έχουμε αναδιατυπώσει την πατρότητα με τέτοιο τρόπο, ώστε να διευκολύνουμε τους άνδρες, τόσο πολιτισμικά όσο και πρακτικά και οικονομικά, να γίνουν πιο ενεργητικοί πατέρες.
Καθώς οι γυναίκες είναι πλέον πλήρως ενσωματωμένες στην αγορά εργασίας και όλο και περισσότερες κατέχουν ακόμη και ανώτερους διοικητικούς ρόλους, το κίνημα “των μπαμπάδων που μένουν στο σπίτι”, φαίνεται να αναπτύσσει μεγάλη δυναμική.
Με πληροφορίες από CNN
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
