Χρειάστηκε ποτέ να αναλάβετε μια σειρά από νέες ευθύνες στην εργασία σας, αλλά χωρίς αύξηση μισθού ή αλλαγή τίτλου; Τώρα υπάρχει ένα όνομα για το ολοένα και πιο συχνό αυτό φαινόμενο, χάρη στη τελευταία τάση του HR να προσθέτει το επίθετο “σιωπηλός” σε συνεχείς αμφισβητούμενες και μερικές φορές παθητικά-επιθετικές εργασιακές συμπεριφορές. Δυστυχώς, ήρθε η ώρα της “Σιωπηλής Προαγωγής”.
Η πραγματικότητα είναι ότι η κουλτούρα στο χώρο εργασίας που απαιτεί από τους εργαζόμενους να κάνουν περισσότερα από όσα είχαν αρχικά συμφωνηθεί, έχει αναπτυχθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, παρατηρείται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, οι εργαζόμενοι να αναλαμβάνουν ακόμα περισσότερα καθήκοντα, ενώ θεωρητικά παραμένουν στην ίδια θέση και λαμβάνουν τις ίδιες αποδοχές. Αυτή η κατάσταση συνήθως πυροδοτείται από τους εργοδότες οι οποίοι επικαλούνται το φιλότιμο και την ανάγκη εργασίας των υπαλλήλων με φράσεις όπως “σε χρειαζόμαστε να στηρίξεις και να βοηθήσεις την ομάδα” ή “αυτό το άτομο έχει φύγει τώρα, μπορείς να πάρεις ένα κομμάτι;” Γρήγορα οι εργαζόμενοι μπορεί να ανακαλύψουν ότι κάνουν πολύ περισσότερα από ό,τι πριν από ένα χρόνο, ή ακόμα και πριν από ένα τέταρτο.
Διαβάστε ακόμα: Έρευνα | Σχεδόν οι μισές γυναίκες εργαζόμενες νιώθουν burned-out
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει όλο και πιο συχνά, καθώς μια πρόσφατη έρευνα της JobSage στις Η.Π.Α. διαπίστωσε ότι το 78% των εργαζομένων έχουν βιώσει αυξημένο φόρτο εργασίας χωρίς πρόσθετες απολαβές, ενώ το 67% απορρόφησε την εργασία ενός συναδέλφου που έφυγε από την εταιρεία. Κάτι που είναι πιο πιθανό να συμβεί μετά την αποχώρηση ή την απόλυση κάποιου από μια ομάδα. Μάλιστα, με την αύξηση των απολύσεων στο τέλος του τρέχοντος έτους ή κατά τη διάρκεια της περιόδου περισσότεροι εργαζόμενοι ενδέχεται να “προαχθούν σιωπηλά”.
Ωστόσο, ακόμα και αν φαίνεται πως οι εργοδότες έχουν λύσει το πρόβλημά τους, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Η εφαρμογή της “Σιωπηλής Προαγωγής” είναι ένα πραγματικό πρόβλημα τόσο για τους εργοδότες όσο και για τους εργαζόμενους. Αρχικά, οι εργαζόμενοι που ακολουθούν εξουθενωτικά προγράμματα εργασίας οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε burn out. Γιατί υπάρχει ένα όριο για το πόση επιπλέον δουλειά μπορεί να αναλάβει ένα άτομο.
Μάλιστα, σύμφωνα με την έκθεση Social Innovation Review του πανεπιστημίου Stanford, η επαγγελματική εξουθένωση αντανακλά μια δυσάρεστη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της εργασίας τους. Η έρευνα της JobSage κατέδειξε ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο εργαζόμενος αισθάνεται αγανάκτηση, ενώ διαπιστώνεται ότι το 57% των εργαζομένων ένιωσε ότι χειραγωγείται ή έπεσε θύμα εκμετάλλευσης, όταν ο εργοδότης ζήτησε να αναλάβει περισσότερη δουλειά πέρα από τον υπάρχοντα ρόλο του.
Όπως τα προβλήματα σχέσεων μεταξύ δύο ανθρώπων, έτσι και αυτά μεταξύ των υπαλλήλων και της δουλειάς τους συνήθως υποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει “χημεία”, παρά μόνο ατομικές αδυναμίες ή κακό περιβάλλον εργασίας. Φυσικά, αυτό επηρεάζει την παραγωγικότητα αρχικά του εργαζομένου και σταδιακά όλης της ομάδας, καθώς εάν ένας εργαζόμενος αισθάνεται ότι δεν τον εκτιμούν, μπορεί να επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στην εταιρική κουλτούρα. Ας μην ξεχνάμε ότι οι υπάλληλοι θέλουν να αισθάνονται συνδεδεμένοι με τις αξίες και την αποστολή της επιχείρησης όπου εργάζονται. Χωρίς αυτή την ευθυγράμμιση, η καθημερινή τους εργασία γίνεται απλά ένα διεκπεραιωτικό καθήκον, μια βαρετή δουλειά χωρίς κανένα συναίσθημα που μπορεί τελικά να οδηγήσει στην απάθεια και αποστασιοποίηση από την εργασιακή κουλτούρα, το όραμα και τους στόχους της εταιρείας. Έτσι, το πιο πιθανό είναι να αναζητήσουν μία θέση εργασίας σε άλλη επιχείρηση, που νιώθουν πως τους εκτιμούν και δεν τους εκμεταλλεύονται.
Διαβάστε ακόμα: Το τρίγωνο εταιρείες, πελάτες και εργαζόμενοι
Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την εξέλιξη αυτού του φαινομένου είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Μια συμβουλή που δίνουν οι ειδικοί είναι να επανεξετάσουν την περιγραφή της εργασίας τους για να δουν πόσο ταιριάζει με το εξελιγμένο πρόγραμμα εργασίας. Το επόμενο βήμα φυσικά είναι να μιλήσουν στον διευθυντή τους και να τον ενημερώσουν για την κατάσταση.
Είναι καιρός να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονταν πολλές εταιρείες μέχρι σήμερα την επαγγελματική εξουθένωση. Να απομακρυνθούν από τις αντιδραστικές συμπεριφορές και να προχωρήσουν προς ένα μοντέλο όπου η κάθε επιχείρηση θα μπορεί να διαμορφώνει την κουλτούρα, τις διαδικασίες και τις πολιτικές της με γνώμονα την ευημερία του εργαζομένου. Ευτυχώς πλέον και οι κρατικοί μηχανισμοί, τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθούν νομοθετικά να προστατέψουν τους εργαζόμενους θεσπίζοντας πιο αυστηρές νομοθεσίες για τις συνθήκες εργασίας και επιβάλλοντας πρόστιμα σε όσες εταιρείες εκμεταλλεύονται -συνειδητά ή ασυνείδητα- τους εργαζομένους τους.
Με πληροφορίες από Worklife
Photos: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
