Τα τελευταία χρόνια η εργασιακή εμπειρία αλλάζει συνεχώς. Η επανάσταση της υβριδικής εργασίας. Η Μεγάλη Παραίτηση. Η Σιωπηλή Παραίτηση. Οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέους τρόπους εργασίας. Οι υβριδικές μορφές εργασίας γίνονται γρήγορα η νέα πραγματικότητα για όσους έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να εργάζονται και εξ αποστάσεως.
Δύο στυλ ηγεσίας έχουν εμφανιστεί μετά τη μετάβαση στην εξ αποστάσεως εργασία και κανένα από τα δύο, δυστυχώς, δεν είναι θετικό. Στο ένα, οι διευθυντές “αποσυνδέονται” ή και ξεχνούν το προσωπικό τους που εργάζεται από το σπίτι, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αισθάνονται απομονωμένοι ή αποξενωμένοι- και το άλλο αφορά το ακριβώς αντίθετο. Είναι οι micromanagers.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι εταιρείες βάζουν τρικλοποδιά στον εαυτό τους;
Στη διοίκηση επιχειρήσεων, το micromanagement ή αλλιώς, μικροδιαχείριση είναι ένα στυλ διοίκησης όπου ένας διευθυντής παρακολουθεί στενά, ελέγχει και υπενθυμίζει τη δουλειά των υφισταμένων ή των υπαλλήλων του, διαρκώς. Η μικροδιαχείριση θεωρείται ότι έχει αρνητική χροιά, κυρίως επειδή δείχνει έλλειψη ελευθερίας στον εργασιακό χώρο. Συνήθως οι micromanagers είναι άτομα με εμφανή σημάδια ναρκισσισμού, θέλουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, είναι δύσπιστοι και τελειομανείς, γιατί φοβούνται την αποτυχία και το αίσθημα απόρριψης. Και αυτά επί της ουσίας είναι και τα αίτια ύπαρξης αυτού του φαινομένου.
Η μικροδιοίκηση δεν είναι νέο φαινόμενο, φυσικά- πάντα υπήρχαν εργοδότες που παρακολουθούσαν στενά το προσωπικό τους. Αλλά καθώς η αύξηση των εργαζομένων που εκτελούν τους ρόλους τους εξ αποστάσεως έχει τροφοδοτήσει τις ανασφάλειες σε πολλούς εξ αυτών, οι ειδικοί λένε ότι η πανδημία έχει γεννήσει μια νέα ομάδα απομακρυσμένων “helicopter bosses” – ο τύπος διευθυντή έχει την τάση να αιωρείται πάνω από το προσωπικό του και να το ελέγχει συνεχώς.
Μία μελέτη του Harvard Business Review, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 1.200 άνθρωποι σε 24 διαφορετικές χώρες, έδειξε ότι το ένα πέμπτο των εργαζομένων που εργάζονται εξ αποστάσεως αισθάνθηκε ότι ο προϊστάμενός τους αξιολογούσε συνεχώς την εργασία τους και το ένα τρίτο συμφώνησε ότι οι προϊστάμενοί τους “εξέφραζαν έλλειψη εμπιστοσύνης στις εργασιακές τους δεξιότητες”.
Δεν φαντάζονταν πράγματα. Πράγματι η ίδια μελέτη έδειξε ότι το 38% των διευθυντών θεωρούσαν ότι οι εργαζόμενοι απλώς δεν ήταν τόσο παραγωγικοί στο σπίτι και το 40% είχαν χαμηλή εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να διαχειρίζονται εξ αποστάσεως. Ακόμα και τώρα, πολλοί είναι εκείνοι που δυσκολεύονται να διοικήσουν τις απομακρυσμένες ομάδες χρησιμοποιώντας τα παραδοσιακά εργαλεία στα οποία κάποτε βασίζονταν.
Αυτοί οι απομακρυσμένοι micromanagers βομβαρδίζουν το προσωπικό με συνεχείς ελέγχους και κλήσεις, περιττές συναντήσεις Zoom και υπερβολικά λεπτομερείς οδηγίες. Και αυτό κάνει σημαντική ζημιά στους υπαλλήλους τους. Οι απομακρυσμένοι εργαζόμενοι που αισθάνονται ότι υπάρχει ένα “αφεντικό” που τους καθοδηγεί μέσω μικροδιαχείρισης, είναι λιγότερο αφοσιωμένοι, με λιγότερα κίνητρα και με μικρότερη απόδοση από ποτέ άλλοτε.
Γιατί, όμως, το φαινόμενο του micromanagement γίνεται πιο έντονο στη remote εργασία; Επειδή έχει τις ρίζες του κυρίως στην έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ ενός διευθυντή και της ομάδας του. Και όταν σε ένα απομακρυσμένο περιβάλλον ένας manager δεν έχει άμεση φυσική εποπτεία του τι κάνουν οι υπάλληλοί του, τότε αυτή η δυσπιστία ενισχύεται. Όλοι θέλουμε τον έλεγχο – και για τους διευθυντές που δεν μπορούν να δουν τους υπαλλήλους τους, αυτό μπορεί να γίνεται μια ακόμη πιο έντονη ανάγκη.
Επιπλέον, οι ψηφιακές πλατφόρμες και τα νέα τεχνολογικά εργαλεία διευκολύνουν τους διευθυντές να “κρυφοκοιτάζουν” πάνω από τον “εικονικό ώμο” ενός υπαλλήλου. Για ορισμένους εργοδότες, μάλιστα, η απομακρυσμένη μικροδιαχείριση πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα με την εφαρμογή μεθόδων παρακολούθησης των εργαζομένων. Η έρευνα της International Data Corporation έδειξε εξάλλου ότι περίπου το 68% των εργοδοτών της Βόρειας Αμερικής με τουλάχιστον 500 υπαλλήλους χρησιμοποιούν κάποια μορφή λογισμικού παρακολούθησης των εργαζομένων τους.
Διαβάστε ακόμα: Εργασία στα όρια και “σιωπηλή παραίτηση” ή burnout;
Η μικροδιαχείριση είναι μια συμπεριφορά που γεννιέται από την κακή διαχείριση σε κάποιο βαθμό και την έλλειψη επιθυμίας να παραχωρηθεί ο έλεγχος. Ως συνέπεια, οι εργαζόμενοι αισθάνονται υποτιμημένοι, ότι οι ιδέες και οι σκέψεις τους δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και σταδιακά αποσυνδέονται από την εταιρεία. Στην εποχή της εξ αποστάσεως εργασίας, αυτό γιγαντώνεται, καθώς οι εργαζόμενοι είναι ήδη φυσικά αποκομμένοι από την εταιρεία και τους συναδέλφους τους, και η μικροδιαχείριση απλώς αυξάνει αυτή την αίσθηση και την επιθυμία απομάκρυνσης. Και όλο αυτό μπορεί να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε αύξηση των παραιτήσεων.
Οι ίδιοι οι μικροδιαχειριστές καταλήγουν επίσης να έχουν μεγάλη αύξηση του φόρτου εργασίας τους. Αυτοί οι ηγέτες είναι συνήθως πολύ αγχωμένοι και πολύ αισθάνονται ότι κάνουν δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν άλλοι. Ως αποτέλεσμα, δεν επικεντρώνονται αρκετά στη στρατηγική, καθώς είναι κολλημένοι στις λειτουργίες, αντί να σκέφτονται μακροπρόθεσμα – κάτι που είναι πολύ σημαντικό σε ταραγμένους καιρούς.
Αυτό που θα έλυνε το πρόβλημα, χωράει σε μία λέξη: εμπιστοσύνη. Αν και ο Steve Jobs το είχε εκφράσει με περισσότερες: “Δεν έχει νόημα να προσλαμβάνετε έξυπνους ανθρώπους και να τους λέτε τι να κάνουν. Προσλαμβάνουμε έξυπνους ανθρώπους για να μας πουν τι να κάνουμε”.
Με πληροφορίες από BBC
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
