Πολλές φορές στην πορεία μιας εταιρείας δημιουργείται μια σύγχυση ανάμεσα στην πράξη και την επικοινωνία, ανάμεσα στην αλήθεια και την εικόνα, ανάμεσα στα “βασικά και απαραίτητα” και στα “προχωρημένα”.
Κάποιες άλλες φορές οι εταιρείες επειδή δεν μπορούν να κάνουν τα “βασικά και απαραίτητα” πετάνε την μπάλα στην κερκίδα. Κάνουν “ωραία και χαριτωμένα” που δημιουργούν μια εικόνα αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους σωστά. Αυτό που ορίζεται ως “back to basics” δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το κάνουν. Γιατί είναι δύσκολο, απαιτεί ευθύνη, είναι βαρετό και δεν φέρνει χειροκρότημα ούτε likes.
Για να δώσουμε μια εικόνα θα πάρουμε παράδειγμα μια εταιρεία super market. Τι είναι πιο εύκολο; Να είναι τα κολοκυθάκια καλής ποιότητας, να έχουν σωστή τιμή, να είναι στο ράφι σωστά τοποθετημένα, ικανοποιημένος ο προμηθευτής και ευτυχισμένος ο μανάβης ή να βγάλει ένα στέλεχος μια φωτογραφία για ένα πρόγραμμα προσέλκυσης εργαζομένων με background στυλιζαρμένα κολοκυθάκια στην φωτογραφία και χαμογελαστό τον μανάβη;
Στην πρώτη επιλογή πρέπει να ασχολούμαστε κάθε ημέρα αλλά στην δεύτερη επιλογή είναι για μια φορά. Στην πρώτη επιλογή η ανταμοιβή είναι η -δύσκολο να κερδίσεις- προτίμηση από τον πελάτη ενώ στην δεύτερη επιλογή έχει εύκολο χειροκρότημα και πολλά likes σε posts. Προφανώς είναι πολύ πιο δύσκολη η πρώτη επιλογή.
Για να μην υπάρξει κάποια παρανόηση δεν υποστηρίζουμε ότι η δεύτερη επιλογή δεν είναι απαραίτητη και σημαντική. Το πρόβλημα υπάρχει όταν η εταιρεία και οι άνθρωποι της παραβλέπουν την πρώτη επιλογή και επιλέγουν μόνο με την δεύτερη. Τότε υπάρχει πρόβλημα, γιατί η εταιρεία δεν κάνει την δουλειά της, δεν κάνει τα βασικά, δεν κάνει τα απαραίτητα, δεν κάνει αυτό που έχει ευθύνη να κάνει.
Όταν λοιπόν μια εταιρεία χάνει την εστίαση της στην δουλειά της, στα βασικά, μια εύκολη επιλογή είναι να προσπαθήσει να επικοινωνήσει περισσότερο αυτά που θα έπρεπε να κάνει. Και τότε ξεκινάει να δημιουργείται ένα μεγαλύτερο πρόβλημα, η έλλειψη σε πραγματικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται μέσα από καθημερινή δύσκολη δουλειά, να καλύπτεται από επικοινωνία. Όταν υπάρχει κενό στην επαλήθευση των προσδοκιών του πελάτη, ο οποίος είναι αυτός που τελικά αποφασίζει, αυξάνεται η διάθεση για περισσότερη επικοινωνία η οποία όμως είναι κενή ουσίας. Συνεπώς έχουμε πολύ επικοινωνία με μεγάλα λόγια κάποιες φορές, πολύ επικοινωνία που το μήνυμα της είναι κενό γιατί δεν συνδέεται με την πραγματικότητα άλλες φορές, και πολύ επικοινωνία που δεν ταιριάζει με αυτά που η εταιρεία-μάρκα κάνει καθημερινά.Η κοινή ρίζα του προβλήματος σε όλες τις πιθανές εκδοχές του είναι η αναποτελεσματικότητα στελεχών και διοίκησης και η αδυναμία τους να εστιάσουν στην ευθύνη τους.
Η επικοινωνία μιας εταιρείας είναι σπουδαίος παράγοντας για την επιτυχία της. Οι εταιρείες σε όλο τον κόσμο εστιάζουν και προσέχουν πολύ την εικόνα τους, σαν κόρη οφθαλμού. Προσέχουν ώστε η εικόνα τους να είναι αντίστοιχη της μάρκας τους, να συνδέεται το dna τους με όλες τις δράσεις και ενεργειές τους και να έχουν συνέπεια και συνέχεια σε όλα όσα κάνουν. Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα εταιρειών η εκπροσώπων εταιρειών που είτε παραβλέπουν βασικούς κανόνες επικοινωνίας είτε η προσωπική τους επιδίωξη ξεπερνάει την στρατηγική της εταιρείας. Ή ακόμη χειρότερα παραδείγματα στα οποία η εταιρεία πιστεύει ότι η επικοινωνία μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματικότητα.
Και αυτό είναι καταστροφικό γιατί οι εταιρείες δεν έχουν μεγαλύτερη περιουσία από την ίδια την μάρκα τους. Είναι καταστροφικό γιατί οι εταιρείες φτιάχνονται από ανθρώπους και απευθύνονται σε ανθρώπους και οι άνθρωποι λοιπόν έχουν νοημοσύνη και ενσυναίσθηση, άρα καταλαβαίνουν η αισθάνονται. Καταλαβαίνουν η αισθάνονται εάν υπάρχει σύνδεση με την ίδια την μάρκα έτσι όπως εκφράζεται και εάν είναι αυθεντική η μάρκα στην συνολική επικοινωνία της.Καταλαβαίνουν εάν αυτό που εισπράτουν επικοινωνιακά αντιστοιχεί σε μια πραγματικότητα που βιώνουν.
Η δημόσια επικοινωνία μιας εταιρείας που αφορά εργαζόμενους, προμηθευτές και πελάτες είναι τόσο σημαντική και μπορεί να φέρει εξαιρετικά η θλιβερά αποτελέσματα. Είναι τόσο σημαντική που μπορεί να κάνει την εταιρεία ελκυστική ή απωθητική. Και αυτό μερικές φορές δεν είναι αντιληπτό μέχρι να γίνει ζημιά στην μάρκα. Μέχρι να αντιληφθεί η ίδια η εταιρεία ότι η δημόσια συμπεριφορά της δεν αντιστοιχεί στο dna της μάρκας της, μέχρι να αντιληφθεί ο ιδιοκτήτης η το management ότι ενώ επενδύει χρήματα στην επικοινωνία τελικά τα “πετάει” στην θάλασσα.
Υπάρχει ένα αξίωμα, επικοινωνία που δεν συνδέεται με την πραγματικότητα και την αυθεντικότητα μιας μάρκας είναι κακή επικοινωνία. Επικοινωνία που δεν υποστηρίζεται από καθημερινή επαλήθευση του μηνύματος της είναι κακή επικοινωνία.
Το πιο σημαντικό για μια εταιρεία είναι να έχει αυτογνωσία και στρατηγική. Αυτογνωσία για να γνωρίζει ποια είναι η ίδια της η μάρκα, πως επικοινωνεί και ποιο μήνυμα εκπέμπει, ποιο στόχο θέλει να πετύχει. Στρατηγική για να σχεδιάσει με λεπτομέρεια που θα οδηγήσει σε επιτυχημένη υλοποίηση.
Και είναι επίσης πολύ σημαντικό μια εταιρεία η οι εκπρόσωποι της να αντιλαμβάνονται ποιο είναι το κοινό τους ή ποιο νέο κοινό στοχεύουν, εάν πραγματικά μπορούν να διατηρήσουν αυτό το κοινό ή μπορούν να το προσελκύσουν. Και να το διατηρήσουν-προσελκύσουν στην πράξη, όχι απλά να κάνουν “χαριτωμενιές και trendy καμώματα”. Και εάν το διατηρήσουν η το προσελκύσουν να μπορούν να καλύψουν τις προσδοκίες αυτού του κοινού, να ανταποκριθούν στις ανάγκες του.
Είναι θλιβερό μια εταιρεία να μην αντιλαμβάνεται που στέκεται, είναι θλιβερό οι εκπρόσωποι μιας εταιρείας να μην αντιλαμβάνονται ποιο μήνυμα εκπέμπουν, είναι θλιβερό η πραγματικότητα να μην είναι αντιληπτή. Και μερικές φορές η απόσταση ανάμεσα στο θλιβερό και στο γελοίο είναι δυσδιάκριτη.
Και συνήθως το πρόβλημα της κακής επικοινωνίας όταν παρουσιάζεται αντιμετωπίζεται ως μια λεπτομέρεια που δεν χρειάζεται να δοθεί μεγάλη σημασία, σαν μια μικρή λεπτομέρεια που θα διορθωθεί αυτόματα, σαν μια μικρή λεπτομέρεια που θα “καλυφθεί” από την μεγαλόπνοη στρατηγική. Όμως τι άλλο αποτελεί την φήμη μια εταιρείας εκτός από μικρά πράγματα που συσσωρευτικά δημιουργούν την μεγάλη εικόνα. Αυτή την μεγάλη εικόνα που κάθε εταιρεία προβάλει ως την αυθεντική της εικόνα, ως την “αλήθεια” της. Αυτή την εικόνα που μια εταιρεία θέλει να προβάλει με στόχο οι άνθρωποι να την πιστέψουν και να την επιλέξουν.
Η αυθεντικότητα είναι ζητούμενο στις ημέρες μας. Προφανώς μια εταιρεία έχει σκοπό πάντα το κέρδος και αυτό είναι το σωστό. Αλλά μια εταιρεία για να φτάσει στην κερδοφορία η να αυξήσει την κερδοφορία της πρέπει να είναι και να πείθει ότι είναι αυθεντική.Πρέπει αυτό που έχει εκπέμψει ως μήνυμα και η θέση που έχει πάρει στην αγορά να είναι συμβατά και συνεπή με την αντίληψη που διαμορφώνουν καθημερινά οι πελάτες της και την πραγματικότητα που βιώνουν. Πρέπει να επικοινωνεί σωστά και να κάνει καλά την δουλειά της.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στην αρχή, η εξαιρετική επικοινωνία είναι σπουδαία. Αλλά ακόμη και η εξαιρετική επικοινωνία δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια πραγματικότητα μετριότητας. Και όταν υπάρχει μετριότητα κάθε εταιρεία δεν πρέπει να εστιάζει στην επικοινωνία αλλά να πηγαίνει πίσω στα βασικά. Να φροντίζει τα κολοκυθάκια να είναι καλής ποιότητας, να έχουν σωστή τιμή, να είναι στο ράφι σωστά τοποθετημένα, ικανοποιημένος ο προμηθευτής και ευτυχισμένος ο μανάβης.
Γιατί, τότε και μόνο τότε, η φωτογραφία με τα στυλιζαρισμένα κολοκυθάκια θα έχει αξία. Γιατί, τότε και μόνο τότε, θα υπάρχει σοβαρό αποτέλεσμα. Γιατί, τότε και μόνο τότε, θα είναι πραγματικά υπερήφανος αυτός που είναι στην φωτογραφία.
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
