Η βιομηχανία των τροφίμων αποτελεί έναν πολλά υποσχόμενο αναπτυσσόμενο κλάδο, στον οποίο δραστηριοποιούνται μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Η ανάπτυξη αυτή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνολογία. Ωστόσο, μία τεχνολογική ανακάλυψη δεν είναι πάντα εύκολο να φτάσει στο πιάτο ενός καταναλωτή, άρα και να φέρει την επιτυχία σε μία εταιρεία.
Κάθε προϊόν διατροφής ξεκινά με μια ιδέα. Και αν αυτή η ιδέα προέρχεται από κάποιον που δεν συνεργάζεται ήδη με μια μεγάλη εταιρεία τροφίμων, μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να αναπτυχθεί πλήρως και να κυκλοφορήσει στην αγορά. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, οι startups που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας των τροφίμων κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος αλλά και χρηματοδοτήσεις, αλλάζοντας τον κλάδο της διατροφής και εισάγοντας σε αυτόν σημαντικές καινοτομίες. Για παράδειγμα, από την πανδημία και μετά έχουν δημιουργηθεί πάρα πολλές εταιρείες φυτικών προϊόντων, ειδικότερα plant-based κρέατος.
Ωστόσο, η μετάβαση μιας startup τεχνολογίας τροφίμων σε μια μεγάλη εταιρεία δεν είναι εύκολη. Ο δρόμος για τη δημιουργία επιτυχημένων επιχειρήσεων είναι δύσκολος, με τους άμεσα ενδιαφερόμενους να καλούνται να αντιμετωπίσουν μία σειρά από δυσκολίες. Ας φανταστούμε μόνο ότι μιλάμε για την εξέλιξη από μία μικρή επιχείρηση έρευνας και ανάπτυξης σε έναν μεγάλο οργανισμό επιστημόνων σε ένα οργανωμένο εργαστήριο, που αναζητούν επιστημονικές διαδικασίες που λειτουργούν και οδηγούν στην παραγωγή ενός προϊόντος προς κατανάλωση, το οποίο θα πωληθεί και θα επιφέρει εκατομμύρια.
Προφανώς, η πρώτη δυσκολία που καλούνται να αντιμετωπίσουν είναι να καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα προϊόν ή ένα συστατικό, το οποίο να μην υπάρχει ήδη ή ακόμα και αν υπάρχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό. Φυσικά όσο μικρότερη είναι μία εταιρεία, οι τεχνολογικοί και οικονομικοί πόροι που διαθέτει είναι ελάχιστοι, καθιστώντας αυτό το έργο δύσκολο. Ίσως και κάποιες φορές ακατόρθωτο, καθώς δεν διαθέτει τον χρόνο που μπορεί να χρειάζεται μία ανακάλυψη. Μπορεί να γίνει τυχαία εντός λίγων λεπτών, όμως μπορεί να πάρει και χρόνια.
Διαβάστε επίσης: Η τεχνολογία φέρνει την επανάσταση στα τρόφιμα
Ενδεχομένως η δημιουργία ενός προϊόντος να μην είναι το πιο δύσκολο κομμάτι όσο η έγκρισή του. Συγκεκριμένα, κάθε προϊόν πρέπει να περάσει από τον έλεγχο κρατικών φορέων ελέγχου ποιότητας των τροφίμων και των φαρμάκων. Για παράδειγμα, στις Η.Π.Α. υπάρχει το USDA και το FDA, που διαθέτουν από τους πιο αυστηρούς κανόνες που διέπουν την ασφάλεια των τροφίμων. Στην Ελλάδα, ο φορέας αυτός είναι ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων – Ε.Φ.Ε.Τ. που από το 1999 διεξάγει συστηματικές επιθεωρήσεις σε επιχειρήσεις τροφίμων και ελέγχει κατά πόσο τηρούνται οι κανόνες Ορθής Υγιεινής Πρακτικής και Ορθής Βιομηχανικής Πρακτικής, καθώς και τα συστήματα διασφάλισης υγιεινής των τροφίμων. Κοινώς, εάν το προϊόν δεν εγκριθεί, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά.
Στο πλαίσιο αυτό, πολλές εταιρείες τροφίμων προσλαμβάνουν ειδικούς για να διασφαλίσουν ότι ακολουθούν τους κανόνες παραγωγής και όταν οι εγκαταστάσεις υπόκεινται σε επιθεώρηση για να βεβαιωθούν δεν υπάρχουν παραβιάσεις. Μάλιστα, αυτοί οι κανόνες είναι μοναδικοί για την παρασκευή τροφίμων και είναι αρκετά διαφορετικοί από τις τυπικές εργαστηριακές διαδικασίες ή ακόμα και από τον τρόπο που παράγονται παρόμοια είδη προϊόντων για τη φαρμακευτική και ιατρική βιομηχανία. Αν δεν τηρούνται όπως πρέπει, η εταιρεία θα κλείσει. Άρα, οι κόποι όλων των εμπλεκομένων θα πάνε χαμένοι.
Βέβαια, αν η τεχνολογία που αναπτύξουν λειτουργήσει και το προϊόν βασίζεται σε μια καλή ιδέα, η εταιρεία θα αρχίσει να αναπτύσσεται σιγά και σταδιακά. Στο εργατικό της δυναμικό εντάσσονται περισσότεροι επιστήμονες. Τα πειράματα για την κατασκευή του προϊόντος επαναλαμβάνονται, για να δουν αν μπορεί να αναπαραχθεί κάτι αξιόλογο. Τότε τα πειράματα γίνονται λίγο μεγαλύτερα. Μπορεί η διαδικασία να κάνει το προϊόν σε μεγαλύτερη κλίμακα; Και όταν μπορεί, ο κύκλος συνεχίζεται. Περισσότερη επιστήμη, περισσότεροι ειδικοί, περισσότεροι πειραματισμοί, περισσότερα προϊόντα. Άρα και μεγαλύτερη κλίμακα και περισσότερες ανάγκες και απαιτήσεις. Με αυτό έρχεται η ανάγκη για περισσότερες εγκαταστάσεις και περισσότερα χρήματα. Όμως, ακόμα και έτσι, δεν σημαίνει ότι η εταιρεία έχει πετύχει.
Έτσι, καθώς πολλά έργα τεχνολογίας τροφίμων μετατρέπονται σε εταιρείες, πολλές από αυτές αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες μετατροπής τους σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το πρώτο βήμα είναι να βρουν την πρώτη, πιλοτική τους εγκατάσταση, ώστε να μπορούν να έχουν το χρόνο να πάρουν δείγματα του προϊόντος τους, να βεβαιωθούν ότι τα προϊόντα του έχουν την επιθυμητή γεύση και να εργαστούν στην τιμολόγηση και στους τρόπους προώθησης του προϊόντος. Και έτσι, ξαφνικά, ο αυριανός κατασκευαστής τροφίμων δεν αφορά μόνο την επιστήμη. Οι εταιρείες χρειάζεται να διαθέτουν προσωπικό πωλήσεων και διανομής, τμήμα ανθρώπινου δυναμικού και ομάδα marketing.
Διαβάστε επίσης: Tάση | Nέα προϊόντα με ανακυκλωμένα τρόφιμα για μείωση της σπατάλης φαγητο
Η τεχνολογία τροφίμων είναι σημαντική αλλά οι εταιρείες πρέπει να εστιάζουν στον τελικό καταναλωτή, όσο αποδεκτό και αν είναι ότι στο παρελθόν δεν μπορούσε να έχει απήχηση αυτόματα σ’ αυτούς. Η πραγματική πρόκληση είναι να καταφέρουν να επικοινωνήσουν οι εταιρείες στην αγορά το μήνυμα ότι το συγκεκριμένο είδος τεχνολογίας μπορεί να ικανοποιήσει τις καταναλωτικές ανάγκες. Έτσι πολλές εταιρείες στρέφονται προς τη πτυχή της βιωσιμότητας των προϊόντων τους. Το συγκεκριμένο θέμα γίνεται όλο και πιο σημαντικό για τους καταναλωτές, οι οποίοι μιλούν για καθετί εναλλακτικό και οργανικό στα social media.
Ωστόσο δεν είναι σημαντική μόνο η βιωσιμότητα. Το θέμα είναι η πλούσια γεύση, η νοστιμιά και η ευελιξία στο μαγείρεμα της συγκεκριμένης κατηγορίας προϊόντων. Ουσιαστικά αυτό που κάνει η αγορά είναι να δημιουργεί τρόφιμα που λατρεύουν οι άνθρωποι, απλώς κατασκευασμένα με διαφορετικούς τρόπους, τα οποία να ανταποκρίνονται πραγματικά στις ανάγκες των σύγχρονων πλέον καταναλωτών.
Με πληροφορίες από Food Dive
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
