Στον πόλεμο της απόκτησης νέων ταλαντούχων εργαζόμενων υπάρχουν πάντα νικητές και ηττημένοι. Στις μέρες μας το διακύβευμα είναι υψηλότερο από ποτέ για τις εταιρείες που επιδιώκουν να επιτύχουν την ισότητα των φύλων. Κι αυτό γιατί όπως αποδεικνύουν έρευνες, οι γυναίκες σε ανώτερες διοικητικές θέσεις είναι έτοιμες να παραιτηθούν σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Όσον αφορά την προαγωγή σε ανώτερες διοικητικές θέσεις, η πρωτοκαθεδρία των ανδρών είναι αδιαμφισβήτητη διότι απλώς εξακολουθούν να έχουν το πλεονέκτημα. Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να καταλήξουν σε ηγετικές θέσεις σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Οι προκαταλήψεις, η τάση των γυναικών να αναλαμβάνουν μεγαλύτερες ευθύνες λόγω της φροντίδας των παιδιών και οι διακρίσεις τεκμηριώνουν τα στοιχεία των ερευνών της ΜΚΟ για τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία Catalyst και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας: οι γυναίκες κατέχουν το 23% των διευθυντικών θέσεων και το 29% των θέσεων ανώτερων στελεχών παγκοσμίως, παρά το γεγονός ότι αποτελούν το 40% του εργατικού δυναμικού. Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Ενώ οι γυναίκες που αναλαμβάνουν τους ίδιους ηγετικούς ρόλους, έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες συναδέλφους τους να υπονομεύεται η εξουσία τους και να μην αναγνωρίζονται κάποιες από τις προσπάθειές τους. Τώρα, στον απόηχο της πανδημίας, είναι επίσης πιο πιθανό από ποτέ να παραιτηθούν, ως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειάς τους από την εργασία τους. Αυτό προκύπτει από την έκθεση 2022 Women in the Workplace της McKinsey & Company σε συνεργασία με το LeanIn.Org. Τα συμπεράσματα της μεγάλης ετήσιας μελέτης που διεξήχθη από τις δύο εταιρείες ερευνών για τις γυναίκες εργαζόμενες και τα δεδομένα για τα ταλέντα σε εκατοντάδες συμμετέχουσες εταιρείες, δεν είναι ενθαρρυντικά.
Διαβάστε ακόμα: Αυτό που θέλουν οι γυναίκες στην εργασία τους
Εξάλλου, οι γυναίκες που στοχεύουν σε ηγετικούς ρόλους, όπως μια διευθυντική θέση ή μια θέση επιπέδου C-suite, είναι πιο πιθανό να τους κατακτήσουν κατά τα πρώτα 10 χρόνια της καριέρας τους. Μετά από αυτό, οι πιθανότητες ακολουθούν φθίνουσα πορεία και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς. Τα κοινωνικά στερεότυπα που πιέζουν τις γυναίκες να αποκτήσουν παιδιά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όταν τελικά γίνονται μητέρες συχνά επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των παιδιών, υποχρεώνει πολλές γυναίκες να “τρέξουν” από νωρίς στην καριέρα τους. Ενώ οι άνδρες συνάδελφοί τους μπορεί να έχουν την πολυτέλεια του χρόνου, οι γυναίκες συχνά προσπαθούν να εδραιωθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αυτό τις φέρνει σε καλύτερη θέση για να πάρουν άδεια ή να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους όταν γίνουν μητέρες, χωρίς να φοβούνται την πιθανότητα της οικονομικής δυσκολίας ή το “πάγωμα” της καριέρας τους, ενώ βρίσκονται ακόμη σε χαμηλόβαθμες θέσεις.
Ακόμη και εκείνες όμως που καταφέρνουν να διακριθούν σε αυτά τα “sprint καριέρας”, αλλάζουν θέσεις εργασίας με τον υψηλότερο ρυθμό που έχουμε δει ποτέ – και με υψηλότερο ρυθμό από ό,τι οι άνδρες στην ηγεσία. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τις εταιρείες, όπου ούτως ή άλλως οι γυναίκες ήδη υποεκπροσωπούνται σημαντικά. Για χρόνια, λιγότερες γυναίκες κατάφερναν να ανελιχθούν στην σκάλα της ιεραρχίας εξαιτίας ενός “σπασμένου σκαλοπατιού” στο πρώτο βήμα προς την διευθυντική θέση. Και τώρα, οι εταιρείες αγωνίζονται να διατηρήσουν τις σχετικά λίγες γυναίκες ηγέτες που έχουν.
Οι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες ηγέτες αποχωρούν από τις εταιρείες τους είναι αποκαλυπτικοί. Οι γυναίκες που βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις είναι εξίσου φιλόδοξες με τους άνδρες, αλλά σε πολλές εταιρείες αντιμετωπίζουν αντιξοότητες που δυσκολεύουν την ανέλιξή τους. Είναι πιο πιθανό να δεχθούν υποτιμητικές συμπεριφορές, όπως το να αμφισβητείται η κρίση τους ή να τις περνούν για κατώτερες στην ιεραρχία. Κάνουν περισσότερα για να στηρίξουν την ευημερία των εργαζομένων και να προωθήσουν την ένταξη, αλλά αυτό το κρίσιμο έργο είναι εξαντλητικό και μένει ως επί το πλείστον χωρίς ανταμοιβή. Τέλος, είναι όλο και πιο σημαντικό για τις γυναίκες ηγέτες να εργάζονται σε εταιρείες που δίνουν προτεραιότητα στην ευελιξία και την ευημερία των εργαζομένων, καθώς και στην ποικιλομορφία, την ισότητα και την ένταξη.
Σύμφωνα με την μελέτη, το 37% των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις που συμμετείχαν στην έρευνα, ανέφεραν κάποιο περιστατικό με έναν συνάδελφο που πήρε τα εύσημα για μία ιδέα τους, έναντι 27% των ανδρών. Παράλληλα, το 40% των γυναικών δήλωσε ότι οι προσπάθειές για ποικιλομορφία, ισότητα και ένταξη δεν αναγνωρίζονται στις αξιολογήσεις απόδοσης.
Οι γυναίκες που καταφέρνουν να αναλάβουν ανώτερες θέσεις, όμως, απαιτούν περισσότερα από ποτέ από τη δουλειά τους και είναι πρόθυμες να εγκαταλείψουν τις εταιρείες τους για να τα αποκτήσουν. Περίπου οι μισές (49%) από αυτές επισήμαναν ότι η ευελιξία παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο όταν αποφασίζουν να ενταχθούν ή να αποχωρήσουν από μια εταιρεία, έναντι 34% των ανδρών.
Διαβάστε ακόμα: Η συναισθηματική νοημοσύνη δημιουργεί τους σύγχρονους ηγέτες
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός, ότι οι γυναίκες ηγέτες έχουν περισσότερες περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες συναδέλφους τους να εγκαταλείψουν μια θέση εργασίας, για να αναζητήσουν μια θέση σε έναν εργοδότη που είναι περισσότερο προσηλωμένος στην πολυμορφία, την ισότητα και την ένταξη.
Οι εταιρείες πρέπει να αναλάβουν δράση, διαφορετικά δεν θα χάσουν απλώς τις γυναίκες που τώρα κατέχουν μια διευθυντική θέση, αλλά κυρίως κινδυνεύουν να μην κερδίσουν καν την επόμενη γενιά γυναικών που θα ήθελαν να αναλάβουν έναν τέτοιο ρόλο. Οι νεαρές γυναίκες είναι ακόμη πιο φιλόδοξες και δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο να εργάζονται σε ένα δίκαιο, υποστηρικτικό και χωρίς αποκλεισμούς εργασιακό περιβάλλον. Βλέποντας όλες τις προηγούμενες γυναίκες που ενδεχομένως αποτελούν και πρότυπά τους να φεύγουν για να διεκδικήσουν καλύτερες ευκαιρίες, είναι έτοιμες κι εκείνες να κάνουν το ίδιο.
Με πληροφορίες από CNN
Photo: Unsplash
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
