Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι άνθρωποι προέβλεπαν ότι η τεχνολογία θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ το 2020 που θα χρησιμοποιούσαμε ιπτάμενα αυτοκίνητα. Σίγουρα, σήμερα, έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι στην τεχνολογία, όμως δεν διαθέτουμε ιπτάμενα αμάξια. Ωστόσο, σε λίγα χρόνια μπορεί να δούμε πόλεις με συστήματα συγκοινωνιών που δεν ακουμπάνε στο έδαφος.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 72% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου προήλθαν το 2020 από τις μεγάλες πόλεις. Με δεδομένο ότι, με τον καταγεγραμμένο ρυθμό ανάπτυξης, αναμένεται ότι μέχρι τα μέσα περίπου του αιώνα, οι αστικές περιοχές θα έχουν τριπλασιαστεί σε μέγεθος, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος του OHE (IPCC) ισχυρίζεται ότι είναι απαραίτητο να αλλάξουν οι πόλεις, να τις χτίσουμε και να τις αναδιαμορφώσουμε δηλαδή διαφορετικά, αν θέλουμε να αποφύγουμε ακόμα βαρύτερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ουσιαστικά, οι περιβαλλοντολόγοι συνδέουν την επίλυση των περιβαλλοντικών προβλημάτων για τα οποία ευθύνονται οι πόλεις, με τη συνολική επίλυση των βασικών ζητημάτων της κλιματικής αλλαγής.
Το ζητούμενο είναι να πραγματοποιηθούν στρατηγικές κινήσεις που θα δώσουν την αφορμή για συνολική αλλαγή στις προτεραιότητες των ανθρώπων, δημιουργώντας έναν θετικό κύκλο που θα αυτοτροφοδοτείται με συμπεριφορές και πρωτοβουλίες που έχουν στόχο τη βιωσιμότητα. Το θέμα, δηλαδή, δεν είναι μόνο πώς θα αποκτήσουν όλοι οι κάτοικοι των πόλεων ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όσο χρήσιμο και αν είναι αυτό. Το σημαντικό είναι να προσεγγιστεί το σύνολο των δραστηριοτήτων και της κινητικότητας των ανθρώπων μέσα στην πόλη· το πώς κυκλοφορούν με ποδήλατο, πώς και πόσο με τα πόδια, πού μπορούν να πάνε με τα πόδια, ποιες υπηρεσίες έχουν κοντά τους, πόσο ο τρόπος της κινητικότητάς τους μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο ζωής τους.
Διαβάστε ακόμα: Η αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Κίνα έχει εκτοξευτεί. Θα συνεχίσει έτσι;
Μία ομάδα αρχιτεκτόνων της αμερικανικής εταιρείας Half Company πρότεινε τη δική της λύση στο πρόβλημα: το Halfgrid. Πρόκειται για ένα υπερυψωμένο σύστημα μεταφορών, το οποίο μοιάζει με τελεφερίκ και λειτουργεί όπως τα τρόλεϊ. Συγκεκριμένα, διαθέτει καμπίνες χωρητικότητας δύο ατόμων, οι οποίες αναρτώνται με καλώδια πάνω από το έδαφος, όπως ακριβώς ένα ασανσέρ, και γλιστρούν πάνω σε χαλύβδινα καλώδια, υιοθετώντας την τεχνολογία που χρησιμοποιούν τα τραμ. Το πιο εντυπωσιακό είναι όμως ότι δεν διαθέτουν οδηγούς, αλλά όλα ελέγχονται μέσω τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης. Για παράδειγμα, ένας πολίτης μπορεί να καλέσει ένα Halfgrid μέσω της εφαρμογής στο κινητό του προγραμματίζοντας την ώρα, την περιοχή που θέλει να πάει και τη διαδρομή που θέλει να ακολουθήσει.
Η ιδέα αυτή δεν είναι απόλυτα καινούρια αλλά αποτελεί μετεξέλιξη μιας παλαιότερης έμπνευσης που άκουγε στο όνομα “Kolelinia”. Το project αφορούσε ένα δίκτυο ποδηλάτων που κινούνταν πάνω από τη γη, όπως ακριβώς και το Halfgrid, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού “Line of Site” το 2008 ως ένα ουτοπικό σύστημα μεταφορών. Το έργο κέρδισε στην τελική φάση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, ενώ στη συνέχεια αναπτύχθηκε και υλοποιήθηκε ως πόλος τουριστικής έλξης. Το αποτέλεσμα είναι ένα ευέλικτο σύστημα που επιτρέπει στον ποδηλάτη να αντιλαμβάνεται τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Διαβάστε ακόμα: Πώς πρέπει να αλλάξουν οι πόλεις για να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή
Έτσι, ο σχεδιασμός του Halfgrid στην σύγχρονη εποχή έγινε εντός ενός πιο πρόσφορου κλίματος, όπου θα μπορούσε πράγματι να λειτουργήσει ως μέσο μαζικής μεταφοράς, ένα είδος αστικού τελεφερίκ. Η χρήση του θα μπορούσε να μειώσει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, προσφέροντας την ίδια άνεση -ίσως και περισσότερη- και μειώνοντας κατακόρυφα την περιβαλλοντική ρύπανση καθώς έχει ελάχιστο αποτύπωμα άνθρακα. Άλλωστε, αυτός είναι και κύριος στόχος δημιουργίας του, σύμφωνα με τους δημιουργούς του. Εκτός όμως από αυτά τα πλεονεκτήματα, η χρήση των Halfgrid θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, όπως επίσης και τα ατυχήματα που σχετίζονται με τους πεζούς. Παράλληλα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τις επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα για τη μεταφορά εμπορευμάτων από εταιρείες όπως η Amazon ή DHL, μετριάζοντας τα προβλήματα παράδοσης και βελτιώνοντας τις προσφερόμενες υπηρεσίες των εταιρειών.
Παρόλα τα πλεονεκτήματα που ακούγεται ότι έχει, η φουτουριστική αυτή ιδέα στην πραγματικότητα μπορεί να μην είναι τόσο πρακτική. Αρχικά, πώς θα έμοιαζε μία πόλη που θα ήταν γεμάτη από μικρά τελεφερίκ-τρόλεϊ; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι οι κάτοικοι; Επίσης, προκύπτουν και πρακτικά ζητήματα: Τι συμβαίνει εάν το σύστημα αποτύχει και οι καμπίνες κολλήσουν στον αέρα; Πόσες υποδομές θα χρειαστούν για τη στήριξη των καμπινών και του χώρου που απαιτείται για την υλοποίηση στάσεων κατά μήκος του πεζοδρομίου; Οι χώρες, οι πόλεις και οι επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο που δίνουν ισχυρές υποσχέσεις βιωσιμότητας, θα μπορούσαν να επενδύσουν στο Halfgrid και σε άλλες νεοφυείς επιχειρήσεις που εισέρχονται στην βιομηχανία των “πράσινων” μετακινήσεων και ενεργούν για να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις αυτές.
Με πληροφορίες από Fast Company
Photo | Βίντεο: Half Company
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
