Ο τυπικός χώρος εργασίας που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα στις περισσότερες επιχειρήσεις, ανταποκρίνεται ελάχιστα στις βασικές ανάγκες των γυναικών, όσον αφορά την ισότητα στις αμοιβές και τις προαγωγές. Είναι όμως μόνο αυτά τα προβλήματα που τελικά αντιμετωπίζουν;
Σύμφωνα με έρευνα του Great Place to Work που πραγματοποιήθηκε τους προηγούμενους μήνες, 4.200 γυναίκες που δραστηριοποιούνται στην αμερικανική αγορά εργασίας κατέδειξαν προβλήματα που διαχρονικά απασχολούν το γυναικείο εργατικό δυναμικό, ενώ αποκάλυψαν ανησυχητικά στοιχεία για το μέλλον. Σχεδόν οι μισές (54%) αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναζητήσουν μια νέα θέση εργασίας μέσα στους επόμενους έξι μήνες, ενώ μία στις 10 δήλωσε ότι παρά το γεγονός ότι θα ήθελε να εγκαταλείψει τη δουλειά της, δεν πιστεύει ότι μπορεί να το πράξει.
Διαβάστε ακόμα: Συμπερίληψη την εποχή της υβριδικής εργασίας: το παράδειγμα του Google
Δεν είναι τυχαίο που οι γυναίκες βρέθηκαν σε αυτό το μεταίχμιο ως προς το εργασιακό τους παρόν και μέλλον. Μια έρευνα της εταιρείας συμβούλων Gartner τον Οκτώβριο του 2021 διαπίστωσε ότι το 65% των γυναικών συμμετεχόντων δήλωσε ότι η πανδημία τις έκανε να επανεξετάσουν τη θέση της εργασίας στη ζωή τους. Μάλιστα, από όσες έχουν παιδιά, σχεδόν το 70% δήλωσε ότι η πανδημία άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν ορισμένες πτυχές της ζωής τους εκτός εργασίας. Επιπλέον, τον Μάρτιο, στοιχεία έρευνας από την εταιρεία συμβούλων διαχείρισης LHH έδειξαν ότι οι γυναίκες ερωτηθείσες ήταν κατά 16% πιο ανήσυχες για την επόμενη επαγγελματική τους κίνηση σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους.
Ένα προφανές πρώτο βήμα για να καταλάβουν οι εργοδότες τι θέλουν οι εργαζόμενες είναι απλά να ρωτήσουν. Η μελέτη τονίζει το συγκεκριμένο σημείο, καθώς οι εργοδότες συχνά αμελούν την άμεση επικοινωνία με τους εργαζόμενους στην προσπάθεια να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους και προβαίνουν σε απλές υποθέσεις. Αντίθετα, θα πρέπει να έχουν προσωπικές συζητήσεις με τις γυναίκες υπαλλήλους τους, να συναντώνται ακόμη και σε ομάδες και να μελετούν ενδελεχώς τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις συζητήσεις αυτές.
Θα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι αναζητούν αναγνώριση, ίσες αποδοχές, ευελιξία και δυνατότητα ανέλιξης στην ιεραρχία. Κάθε ένα από αυτά τα ζητούμενα καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ίσο μέρος της εργασιακής αλυσίδας και ως τέτοιο θέλουν να τις αντιμετωπίζουν. Η ευελιξία αναδεικνύεται στο σημαντικότερο παράγοντα για τις γυναίκες, αφού παράλληλα με το ρόλο του εργαζόμενου έχουν και πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογένειά τους. Μάλιστα δεν ήταν λίγα τα παράπονα που επισημάνθηκαν σχετικά με την αδυναμία ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, γεγονός που πλήττει την ψυχολογία τους και την απόδοσή τους.
Διαβάστε ακόμα: O μύθος της ευελιξίας για τις γυναίκες στον χώρο εργασίας
Οι έρευνες φωτίζουν επίσης ανησυχητικά δεδομένα σχετικά με τη “νέα κανονικότητα” της εργασίας, καθώς σχεδόν το 60% των γυναικών που εργάζονται με υβριδικά μοντέλα, δηλαδή με ρυθμίσεις που περιλαμβάνουν οποιονδήποτε συνδυασμό απομακρυσμένης εργασίας και εργασίας στο γραφείο, αναφέρουν ότι έχουν ήδη αισθανθεί αποκλεισμένες. Περισσότερες από τις μισές που εργάζονταν σε υβριδικά περιβάλλοντα δήλωσαν ότι βίωσαν έλλειψη ευελιξίας ή ανησυχούσαν ότι αυτό θα συμβεί στο μέλλον. Το 58% των γυναικών που εργάζονται σε υβριδικό περιβάλλον δήλωσαν, επίσης, ότι αποκλείστηκαν από συναντήσεις ή συζητήσεις και το 66% δήλωσαν ότι βίωσαν κάποιου είδους μικροεπίθεση.
Και ενώ οι περισσότερες γυναίκες που εργάζονται on-site ή σύμφωνα με το υβριδικό μοντέλο, αισθάνονται ότι η εργασία τους δεν έχει ιδιαίτερο νόημα σε σύγκριση με τις εργαζόμενες εξ αποστάσεως, χαρακτηρίζουν το περιβάλλον εργασίας μη υγιές, καθώς η άμεση επαφή με τον εργοδότη και τα προβλήματα που απαιτούν άμεση λύση, δημιουργούν στρεσογόνες και πολύ συχνά τοξικές συνθήκες εργασίας.
Εξάλλου η ψυχική υγεία των εργαζομένων αποτελεί ιδιαίτερη πηγή ανησυχίας. Νέα έρευνα της Deloitte σε 5.000 γυναίκες από 10 χώρες δείχνει ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διάχυτα προβλήματα ψυχικής υγείας στην εργασία τους. Συγκεκριμένα, η εταιρεία διαπίστωσε ότι το 53% των ερωτηθεισών δήλωσε ότι το 2022 είναι περισσότερο αγχωτικό από ό,τι το προηγούμενο έτος, ενώ το 46% των γυναικών δήλωσε ότι νιώθει εξαντλημένο. Ακόμα, λιγότερες από τις μισές δήλωσαν ότι λαμβάνουν επαρκή υποστήριξη ψυχικής υγείας από τον εργοδότη τους.
Για να διατηρήσουν το γυναικείο εργατικό δυναμικό, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να αρκεστούν μόνο στις συζητήσεις και τις θεωρίες. Αλλά στην πράξη να επαναπροσδιορίσουν τις δίκαιες αμοιβές και προαγωγές, να δημιουργήσουν μια ψυχολογικά υγιή εργασιακή κουλτούρα, να τις βοηθήσουν να βρουν νόημα στην εργασία τους και, φυσικά, να τους προσφέρουν τη δυνατότητα της ευελιξίας με απομακρυσμένες και υβριδικές επιλογές εργασίας. Εάν επιτευχθούν αυτά, τότε η σύνδεσή τους με την εργασία τους θα είναι μεγαλύτερη και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιθυμούν να παραμείνουν στη δουλειά τους σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Με πληροφορίες από HR Dive
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
