Η Wikipedia ανακοίνωσε πρόσφατα ότι αναζητά ένα λογότυπο ήχου. Ακολουθώντας την πρακτική που είχε ακολουθήσει για το χαρακτηριστικό οπτικό της σήμα, το μητρικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Wikimedia Foundation, δημοσίευσε μία ανοιχτή πρόσκληση για υποβολή προτάσεων για ένα “λογότυπο ήχου” που θα είναι αναγνωρίσιμο από όλο τον κόσμο και ταυτισμένο με το περιεχόμενο της Wikipedia.
Η σύνδεση ενός εμπορικού σήματος με έναν συγκεκριμένο ήχο δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα jingles, τα χαρακτηριστικά σύντομα τραγούδια ή οι μελωδίες, “έντυναν” τις ραδιοτηλεοπτικές διαφημίσεις ήδη από την αρχή της εμφάνισής τους δεκαετία του ’40, ενώ πολύ πριν από αυτό, μεταξύ του 1850 και του 1930, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν τα Medicine Shows. Πρόκειται για παραστάσεις που έδιναν περιπλανώμενες θεατρικές ομάδες, τις οποίες διάνθιζαν με διαφημίσεις για βότανα και ελιξίρια όπου φυσικά κυριαρχούσε η μουσική.
Διαβάστε ακόμα: O μύθος για το λογότυπο της BMW – και η πεζή αλήθεια
Την τελευταία πενταετία, ωστόσο, η εξελιγμένη μορφή του audio branding έχει επεκταθεί παντού. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι, για πολλά χρόνια, η ψηφιακή εποχή ήταν τόσο έντονα οπτική που ενδεχομένως φτάσαμε σε ένα σημείο κορεσμού. Ή ότι το audio branding μπορεί να ενισχύσει αποτελεσματικά την μετάδοση ενός σύγχρονου διαφημιστικού μηνύματος. Πώς όχι άλλωστε, αφού σήμερα υπάρχει άφθονη ηχητική καινοτομία, από τα smart ηχεία μέχρι τα AirPods και τη σταθερή άνοδο της βιομηχανίας podcast.
Ο ήχος σήμερα έχει γίνει πιο σημαντικός για την αναγνωρισιμότητα των brands, ξεπερνώντας κατά πολύ τα jingles του παρελθόντος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γνωστό “ta-dum” του Netflix ή ο κλασικός -πλέον- ήχος ενός μηνύματος στο Viber. Παλαιότερα παραδείγματα αφορούν την στατική εισαγωγή του HBO μέχρι το πεντάσημο bong της Intel και το κουδούνισμα εκκίνησης του υπολογιστή Apple. Κι ενώ τα jingles εξακολουθούν να κυκλοφορούν, τα περισσότερα διαρκούν πλέον μόλις μερικά δευτερόλεπτα, όπως το χαρακτηριστικό “I’m Lovin’ It” των McDonald’s. Όλα όμως πετυχαίνουν το σκοπό τους: με το που θα τα ακούσουμε, θα γνωρίζουμε την εταιρεία στην οποία αναφέρονται.
Η πρόσκληση του Wikimedia Foundation για ένα λογότυπο ήχου θα αφορά όλα τα προϊόντα του, τα οποία περιλαμβάνουν τη ναυαρχίδα του, την εγκυκλοπαίδεια Wikipedia που δημιουργείται με τη βοήθεια του κόσμου, αλλά και τα Wikidata, που έχουν στόχο το διαμοιρασμό της γνώσης σε όλο τον κόσμο. Αυτή η αναζήτηση μπορεί να αποτελέσει και πρόκληση για τους φερέλπιδες δημιουργούς. Ποιος άραγε είναι ο ήχος της ανθρώπινης γνώσης; Ειδικά όταν το ακροατήριο του πρόκειται για ολόκληρο τον πλανήτη;
Διαβάστε ακόμα: Πώς η Coca-Cola εκσυγχρονίζει το look της και το ηλικίας 130 ετών λογότυπό της
Όπως συμβαίνει και με ένα οπτικό λογότυπο, η πραγματική δύναμη ενός ηχητικού σήματος προέρχεται από την εξοικείωση του καταναλωτή-ακροατή που μόνο η επανειλημμένη έκθεσή του σ’ αυτό μπορεί να δημιουργήσει. Αν δεν έχει τη δύναμη να γίνει αξιομνημόνευτος, όσο και αν επαναλαμβάνεται, θα έχει μειωμένο αποτέλεσμα. Το οπτικό λογότυπο της Wikipedia εξάλλου προέκυψε μέσω μιας παρόμοιας ανοιχτής πρόσκλησης, με μια αρχική ιδέα που βελτιώθηκε σταδιακά με την πάροδο των ετών για να διορθωθούν οι αστοχίες και να πετύχει στον στόχο του “αξιομνημόνευτου”.
Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σημείο όπου αν μία εταιρεία δεν έχει μια στρατηγική ήχου, χάνει ένα τεράστιο μέρος της αγοράς και μαζί της, το πνεύμα της σύγχρονης εποχής. Ένα brand χρειάζεται πλέον ένα είδος ηχητικής “παλέτας”, με τον ίδιο τρόπο που η οπτική του ταυτότητα είναι εδραιωμένη σε μια συγκεκριμένη χρωματική παλέτα.
Με πληροφορίες από Fast Company Daily
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
