Η νέα προσέγγιση των εργαζόμενων που τους θέλει να απορρίπτουν την κουλτούρα της πίεσης στη δουλειά τους και την αντίληψη ότι πρέπει να υπερβαίνουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που αυτή συνεπάγεται, έχει φέρει τις εταιρείες αντιμέτωπες με το φαινόμενο της “σιωπηλής παραίτησης”.
Στις Η.Π.Α. σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι “παραιτούνται αθόρυβα”, δηλαδή δεν εργάζονται ενώ δεν έχουν παραιτηθεί από την εργασία τους, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες, με τα ποσοστά να εμφανίζονται υψηλότερα στον κλάδο του λιανικού εμπορίου και της φιλοξενίας. Μάλιστα, το ποσοστό της “σιωπηλής παραίτησης” στους δύο αυτούς κλάδους φαίνεται πως ξεπερνά πλέον το εθνικό ποσοστό κατά 70%, σύμφωνα με έρευνα της αμερικανικής εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών McKinsey.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι εταιρείες αρχίζουν να ανακοινώνουν τον προσφερόμενο μισθό στις αγγελίες εργασίας
Γιατί όμως η σιωπηλή παραίτηση είναι τόσο συνηθισμένη στο λιανικό εμπόριο; Η αιτία φαίνεται πως εντοπίζεται στην προσωρινότητα της θέσης εργασίας. Τόσο ο κλάδος αυτός όσο και της φιλοξενίας είναι οι μεγαλύτεροι τομείς απασχόλησης στην αμερικανική αγορά, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 20% του εργατικού δυναμικού των Η.Π.Α., σύμφωνα με τη McKinsey. Ωστόσο, μεγάλο μέρος αυτού του ποσοστού εισέρχεται στη συγκεκριμένη αγορά εργασίας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συνήθως οι εργαζόμενοι αυτοί είναι νέοι σε ηλικία, φοιτητές και part-timers που αναζητούν λίγα επιπλέον χρήματα ή μια εύκολη προσωρινή εργασία για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες τους. Σε συνδυασμό με τις χαμηλές αμοιβές, τις περιορισμένες παροχές και τα ασυνεπή και άστατα ωράρια, οι εργαζόμενοι στο λιανικό εμπόριο τείνουν τελικά να αναζητούν κάτι καλύτερο.
Πριν την πανδημία οι retailers κατέβαλαν προσπάθειες να αλλάξουν την παγιωμένη αυτή κατάσταση. Το 2019, μεγάλες εταιρείες του λιανεμπορίου όπως η Costco, η Target αλλά και η Amazon δεσμεύτηκαν να επαναπροσδιορίσουν τα ωρομίσθια στα 15 δολάρια, προκειμένου να αποτρέψουν τη μεγάλη φυγή των εργαζομένων και να μετριάσουν τις πιθανότητες για “σιωπηλές παραιτήσεις”.
Τότε τα αποτελέσματα δεν ήταν ενθαρρυντικά, αφού η πανδημία ανέτρεψε αυτές τις προσπάθειες. Οι λιανέμποροι όμως επανήλθαν με νέες αυξήσεις. Το 2021, η Costco αύξησε το κατώτατο ωρομίσθιό της στα 17 δολάρια και η Amazon αποφάσισε να διαθέσει 18 δολάρια την ώρα κατά μέσο όρο για τις περισσότερες θέσεις εργασίας, αντιλαμβανόμενες το μέγεθος του προβλήματος.
Αυτές οι κινήσεις καλή θέλησης δεν φαίνεται ότι ήταν αρκετές. Δύο χρόνια μετά την πανδημία, οι retailers εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις παραδόσεις delivery όσον αφορά την ολοένα και μεγαλύτερη ζήτηση για πιο γρήγορη παράδοση των προϊόντων που έχουν παραγγείλει οι πελάτες τους, γεγονός που εντατικοποιεί ακόμη περισσότερο την εργασία ή κάνει απαραίτητες τις υπερωρίες. Η πολιτική υποχρεωτικών υπερωριών της Amazon, μάλιστα, απαιτεί από τους full-time εργαζόμενους να είναι σε ετοιμότητα για τουλάχιστον μία υπερωριακή βάρδια την εβδομάδα, την οποία βέβαια αμείβονται όπως προβλέπεται από το νόμο. Έχουν όμως όλοι οι retailers ανάλογη πολιτική;
Από την άλλη πλευρά, οι “σιωπηλοί παραιτηθέντες” αναζητούν εργασία σε άλλους κλάδους, ενώ οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας του λιανεμπορίου λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο, αφού και εκείνοι αναζητούν μια θέση σε εργοδότες που υπόσχονται σταθερές αμοιβές και συγκεκριμένο ωράριο. Υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι για να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας και έτσι το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο και μετατρέπεται σε έναν φαύλο κύκλο.
Πώς μπορεί κανείς όμως να διατηρήσει ή να επαναπροσλάβει αυτό το εργατικό δυναμικό; Εάν του προσφέρουν οι retailers αυτό που αναζητά: περισσότερη ευελιξία στην οργάνωση της βάρδιας του, αλλά και σταθερότητα ωρών εργασίας. Τα ασυνεπή χρονοδιαγράμματα είναι συνηθισμένα στο λιανικό εμπόριο και αυτό περιορίζει τη δυνατότητα των εργαζομένων να προγραμματίζουν οτιδήποτε αφορά την προσωπική τους ζωή.
Επίσης εάν ο προσφερόμενος μισθός δεν συμφωνεί με τον εθνικό μέσο όρο, οι εργαζόμενοι δεν αισθάνονται ότι υποστηρίζονται ή ενθαρρύνονται να εργαστούν με ευσυνειδησία, γεγονός που αντανακλάται στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Ίσως όχι από την πρώτη εβδομάδα ούτε από τον πρώτο μήνα, αλλά όταν αυτό συμβεί, τότε θα αποδειχτεί βλαβερό για ολόκληρο το σύστημα. Εάν οι λιανοπωλητές δεν μπορούν να πληρώσουν υψηλότερους μισθούς, θα πρέπει να διερευνήσουν άλλους τρόπους για να προσδώσουν αξία στις θέσεις εργασίας.
Διαβάστε ακόμα: Πόσο επηρεάζουν οι open space χώροι εργασίας την απόδοση και τη συνεργασία;
Αυτό θα μπορούσε να είναι ο σκοπός, η προοπτική και, φυσικά, οι ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης. Η εργασία στο λιανικό εμπόριο και ιδιαίτερα στο τμήμα πωλήσεων είναι έντονη ή μονότονη – ανάλογα με το κατάστημα όπου εργάζεται κάποιος και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το ρόλο του. Και στις δύο περιπτώσεις οι υπάλληλοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε δύο ομάδες ανθρώπων για να τους εμπνέουν: τους πελάτες (τους οποίους οι εργοδότες δεν μπορούν να ελέγξουν) και τους διευθυντές όπως και τους συναδέλφους τους (τους οποίους μπορούν). Εάν ο σκοπός και η προοπτική υπάρχει στα ανώτερα επίπεδα της ιεραρχίας, θα πρέπει να διοχετευτεί προς τους πωλητές της πρώτης γραμμής για να μπορούν να δουν την ευκαιρία της επαγγελματικής τους εξέλιξης και να αντιληφθούν ότι δεν είναι όλα μάταια.
Γιατί αυτοί εργαζόμενοι έχουν ανάγκη θέλουν να αναγνωρίζεται η αξία τους, από την πρώτη κιόλας μέρα. Η πρόσληψη για οποιαδήποτε θέση είναι μια σημαντική επένδυση και θα πρέπει να προσεγγίζεται στρατηγικά. Αυτό απαιτεί ένα “manual” που να διευκρινίζει τις ανάγκες και την κουλτούρα της θέσης εργασίας, το ταλέντο που ταιριάζει σε αυτές τις ανάγκες και τον τρόπο με τον οποίο θα δοθεί η δυνατότητα σε αυτό το ταλέντο να ευδοκιμήσει.
Με πληροφορίες από Forbes
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
