Η βιωσιμότητα στην μόδα δεν είναι μόνο μία επιτακτική ανάγκη εξαιτίας της ρύπανσης που προκαλεί η βιομηχανία στο περιβάλλον, αλλά αποτελεί και την βασική αφορμή για επενδύσεις σε τεχνολογία στον τομέα της μόδας που μπορεί να φέρουν κέρδος ακόμη και 74 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Αυτό ήταν το πόρισμα της έρευνας του ολλανδικού οργανισμού Fashion for Good ο οποίος σε συνεργασία με το Dutch Circle Economy Foundation μελέτησε τις δυνατότητες συλλογής, διαλογής και ανακύκλωσης υφασμάτων από εταιρείες σε Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία και Μεγάλη Βρετανία.
Από τις ποσότητες των υφασμάτων που συγκεντρώθηκαν για τις ανάγκες τις έρευνας έγινε φανερό ότι οι χώρες δεν προκαλούν τον ίδιο αριθμό απορριμμάτων. Για παράδειγμα, η Γερμανία διαθέτει 1 εκατομμύριο τόνους υφασμάτων, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο 650 χιλιάδες τόνους. Αντίθετα, στην Ολλανδία και το Βέλγιο οι ποσότητες είναι πολύ μικρότερες, καθώς υπολογίζονται πως είναι 200 και 100 χιλιάδες τόνοι αντίστοιχα.
Διαβάστε επίσης: Η πρωτοβουλία για τη διαχείριση των υφασμάτινων αποβλήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο αριθμός των κλωστοϋφαντουργικών αποβλήτων, όμως, δεν σημαίνει ότι οι χώρες διαθέτουν τον ειδικό τεχνολογικό εξοπλισμό για να επεξεργαστεί τα απόβλητά τους. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, αν και συγκεντρώνονται ένα εκατομμύριο τόνοι ανάλογα απορρίμματα, η τεχνολογία που διαθέτει η χώρα επιτρέπει τη διαλογή μόλις 191 χιλιάδων τόνων. Αντίθετα, στην Ολλανδία, αν και παράγει λιγότερα απόβλητα έχει την δυνατότητα να συλλέξει πολλά περισσότερα. Γι’ αυτό και η Ολλανδία δανείζει την τεχνολογία της στη Γερμανία.
Η μελέτη όμως δεν περιορίστηκε μόνο εκεί, αλλά αναζητήθηκε ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αξιοποιηθούν τα υφάσματα αυτά. Μετά την συλλογή τους χρησιμοποιήθηκε τεχνολογία υπερύθρων με σκοπό να χωρίσουν τα υφάσματα ανάλογα με την κατάστασή τους και την ποιότητά τους. Γιατί φυσικά, δεν είναι όλα τα υφάσματα ανακυκλώσιμα. Κάποια ρούχα διαθέτουν τόσο υψηλή ποιότητα που μπορούν να αξιοποιηθούν χωρίς επεξεργασία, ενώ άλλα είναι τόσο βρώμικα που δεν γίνεται να χρησιμοποιηθούν. Κατόπιν ανάλυσης της ποιότητάς τους βρέθηκε ότι το 42% ήταν κατασκευασμένο από βαμβάκι και από μικρή ποσότητα ελαστάνης, ενώ το 32% από μεικτές πρώτες ύλες με κυρίαρχο τον πολυεστέρα.
Διαβάστε επίσης: Η πανδημία οδηγεί τις εταιρείες μόδας προς την βιωσιμότητα
Η έρευνα φυσικά προχώρησε και στην αναζήτηση αξεσουάρ, όπως φερμουάρ και κουμπιά, ενώ εστίασε και στο χρώμα του υφάσματος ως προς την ικανότητας τους να χρησιμοποιηθούν ξανά ή και να ανακυκλωθούν. Μόλις το 21% των υλικών μπορούσαν να επαναχρησιμοποιηθεί, ενώ στο 53% να γίνει χημική ανακύκλωση. Βασική προϋπόθεση για αυτό είναι η εύκολη αφαίρεση των φερμουάρ, κουμπιών και άλλων μερών που περιπλέκουν τη διαδικασία ανακύκλωσης. Διαφορετικά, η κατάλληλη ποσότητα που χρειάζεται για να γίνει χημική ανακύκλωση είναι πολύ μικρή.
Το αποτέλεσμα μιας απλής έρευνας ήταν ενδεικτικό για το ότι μπορούν να υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις για ανακύκλωση, αλλά πρέπει να μπορούν να πληρούνται και οι ανωτέρω προϋποθέσεις. Από τα εκατομμύρια χρησιμοποιημένα υφάσματα που συγκεντρώνονται, 494.000 τόνοι μπορούν να ανακυκλωθούν και να χρησιμοποιηθούν εκ νέου. Και μάλιστα, υπολογίζοντας τις πιθανές τιμές που μπορεί να πουληθεί κάθε ανακυκλωμένο υλικό, μπορεί η διαδικασία αυτή να αποδώσει έως και 74 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Απαιτούνται ακόμη πιο σημαντικές επενδύσεις για να εξελιχθεί η τεχνολογία ανακύκλωσης και να αυτοματοποιηθεί η διαδικασία συλλογής, διαλογής και αφαίρεσης φερμουάρ και κουμπιών, που καθιστούν υπό άλλες συνθήκες τη διαδικασία αδύνατο. Και ενώ η βιομηχανία μόδας μαζί με περιβαλλοντικούς οργανισμούς αναζητούν τρόπους μείωσης των απορριμμάτων της, ο όγκος των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων αυξάνεται, ειδικά με πρώτες ύλες χαμηλής ποιότητας που είναι αμφίβολο εάν τελικά μπορούν να ανακυκλωθούν.
Με πληροφορίες από Fashion United
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
