Οι προσδοκίες για την εξέλιξη του metaverse στο νέο εργασιακό μέλλον οδηγούν τις επιχειρήσεις να αναρωτηθούν πώς μπορούν να διαμορφώσουν τα θεμέλια του ψηφιακού χώρου εργασίας. Είναι εφικτό τελικά κάτι τέτοιο;
Μπορεί το metaverse να χαρακτηρίζεται ως το επόμενο στάδιο του διαδικτύου, εξακολουθεί ωστόσο να μην είναι πολύ σαφές το τι πραγματικά είναι και ποια είναι η χρήση και η λειτουργία του. Ο κόσμος του metaverse προσφέρει στους επισκέπτες μία καθηλωτική και τρισδιάστατη εμπειρία. Ο κάθε χρήστης έχει τη δική του ψηφιακή περσόνα που ονομάζεται avatar, με την οποία μπορεί να ανακαλύψει εμπειρίες και δυνατότητες παρόμοιες με εκείνες του πραγματικού κόσμου. Έχει, για παράδειγμα, τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει αγορές, να επισκεφθεί κάποιο εστιατόριο αλλά και να παρακολουθήσει μία συναυλία.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που χρησιμοποιούν το μετασύμπαν ως ένα μέσο για κοινωνικοποίηση, για gaming αλλά και για σχολικά ή πανεπιστημιακά σεμινάρια. Κι όμως, δεν είναι μόνο αυτά. Πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία του για τηλεϊατρικά ραντεβού, εικονικές περιηγήσεις σε μουσεία ή ιστορικούς χώρους, εκτός από συναυλίες και ψηφιακές επιδείξεις μόδας που μεταδίδονται ήδη μέσω streaming; Σύμφωνα με στοιχεια της KPMG, το 92% των σημερινών χρηστών του πιστεύει ότι το metaverse μπορεί να βελτιώσει κάθε ευκαιρία για συνεχή κατάρτιση στον επαγγελματικό τους τομέα. Η συνέχεια από ότι φαίνεται θα αφορά σε εικονικά εταιρικά meetings και σε ευκαιρίες εκπαίδευσης.
Διαβάστε ακόμα: Μύθοι & αλήθειες για το Metaverse
Νωρίτερα φέτος, το Harvard Business Review κατέγραψε πλατφόρμες εικονικής πραγματικότητας βασισμένες σε avatar, πέραν της Meta, που φέρνουν επανάσταση στον εργασιακό χώρο, όπως η NextMeet, η PixelMax, η Microsoft (μέσω μιας τεχνολογίας που ονομάζεται HoloLens) και η Metaverse Learning. Η καταγραφή έδωσε έμφαση στις εκπαιδευτικές δυνατότητες της επαυξημένης πραγματικότητας αλλά και στις εικονικές καθημερινές στιγμές των εργαζομένων: τυχαίες συναντήσεις στον εικονικό εργασιακό χώρο που μοιάζουν με το να “πέφτεις πάνω” σε έναν συνάδελφο στο γραφείο ή live status tracking της παραγγελίας φαγητού για το διάλειμμα των εργαζομένων.
Μάλιστα, η χρήση της Virtual Reality μπορεί να επεκτείνει τις παροχές και τα προνόμια που μπορούν να απολαμβάνουν οι εργαζομένοι εικονικά. Υπάρχουν εταιρείες, για παράδειγμα, που έχουν δημιουργήσει ψηφιακές “περιοχές ευεξίας” που μοιάζουν με δάση ή παραλίες και εκεί προσφέρουν στους υπαλλήλους τους τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν on-demand προγράμματα άσκησης ή διαλογισμού.
Όπως μάλλον ήταν αναπόφευκτο, όμως, το metaverse ακολουθεί την ανθρώπινη συμπεριφορά του “γνωστού μας” κόσμου, προβληματίζοντας τους επικεφαλής των επιχειρήσεων. Ήδη άρχισαν να παρατηρούνται φυλετικές διακρίσεις σε πολλά ενσωματωμένα περιβάλλοντά του, ενώ δεν λείπουν και οι τοξικές πτυχές της εργασιακής κουλτούρας ή ακόμη και περιστατικά ψηφιακής σεξουαλικής παρενόχλησης.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι εταιρείες αρχίζουν να ανακοινώνουν τον προσφερόμενο μισθό στις αγγελίες εργασίας
Εξάλλου ένα βασικό ζήτημα που θέτει σε αμφισβήτηση την ικανότητα μετάβασης των εργαζομένων από έναν ρεαλιστικό σε έναν εικονικό εργασιακό χώρο, είναι οι ηλικιακές διαφορές των υπαλλήλων αλλά και το κατά πόσο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στη νέα εικονική εργασιακή πραγματικότητα. Το χάσμα γενεών που αφορά την κατάκτηση χρήσης των νέων τεχνολογιών μπορεί να γεφυρωθεί με το μοντέλο της αντίστροφης καθοδήγησης. Αυτό το μοντέλο δίνει τη δυνατότητα στους νεότερους ηλικιακά υπαλλήλους να εκπαιδεύουν τους μεγαλύτερους σε θέματα χρήσης τεχνολογίας.
Το metaverse, αργά ή γρήγορα θα μπει στο χώρο της εργασίας. Ή μάλλον το αντίστροφο. Όπως συμβαίνει με όλες τις καινοτομίες στις επιχειρήσεις, οι άνθρωποι του HR θα πρέπει να ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά για να διασφαλίσουν ότι το metaverse είναι κατάλληλο για την επιχείρησή τους.
Με πληροφορίες από HR Dive
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
