Το ζήτημα της ρύπανσης του πλανήτη εξαιτίας του τεράστιου όγκου πλαστικών απασχολεί τα τελευταία χρόνια σοβαρά τις επιχειρήσεις, καθώς αναγνωρίζουν ότι ευθύνονται για ένα μεγάλο μέρος της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Προερχόμενες από διάφορους βιομηχανικούς κλάδους, έχουν προχωρήσει στη δημιουργία προγραμμάτων αντιμετώπισης του προβλήματος θέτοντας έναν χρονικό ορίζοντα, τον κατάλληλο για την καθεμία. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που τελικά, ο χρόνος αυτός δεν αρκεί;
Στην τελευταία του έρευνα για τη χρήση πλαστικού, ο γερμανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Deutsche Welle και οι συνεργάτες του εντόπισε 98 δεσμεύσεις για τη μείωση χρήσης πλαστικών από 24 εταιρείες τροφίμων και ποτών με έδρα την Ευρώπη, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια. Από αυτές, το 37% θα έπρεπε να έχει δημοσιοποιήσει ήδη τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους. Ωστόσο, όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα είναι απογοητευτικά: το 68% των εταιρειών είτε απέτυχε παταγωδώς είτε δε σχολίασε ποτέ το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους.
Από τους στόχους που επιτεύχθηκαν, όμως, ορισμένοι αποτέλεσαν τεχνάσματα marketing παρά πραγματικές βελτιώσεις. Για παράδειγμα, η βελγική ζυθοποιία Anheuser-Busch InBev, η εταιρεία πίσω από μπύρες όπως η αμερικανική Budweiser, η Corona και η Beck’s είχε δεσμευτεί να προστατεύσει 100 νησιά από τη θαλάσσια πλαστική ρύπανση μέχρι το 2020. Στην πραγματικότητα, η εταιρεία διοργάνωσε 214 καθαρισμούς παραλιών σε 13 χώρες και στη συνέχεια κήρυξε τις προσπάθειες επιτυχείς έναν χρόνο νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, χωρίς να αλλάξει ουσιαστικά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στα νησιά.
Διαβάστε επίσης: Η μείωση της χρήσης πλαστικού αποτελεί βασικό στόχο βιωσιμότητας για την PepsiCo
Ακόμη μία ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή του γαλλικού γίγαντα τροφίμων Danone. Το 2008, είχε δώσει μία φιλόδοξη υπόσχεση: μέχρι τον επόμενο χρόνο το 50% των πλαστικών που χρησιμοποιούνταν στα μπουκάλια νερού της θα ήταν κατασκευασμένο από ανακυκλωμένα υλικά. Λίγο αργότερα όμως, ο στόχος της εταιρείας για τα ανακυκλωμένα πλαστικά άλλαξε σε 20-30% ως το 2011. Κι όμως, το 2020, η Danone εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί μόνο 20% ανακυκλωμένο PET στα μπουκάλια νερού της παγκοσμίως μετατοπίζοντας το στόχο της ξανά και ξανά.
Σύμφωνα με τη DW, μόλις 19 από τις 98 δεσμεύσεις που πραγματοποίησαν οι εταιρείες αναφέρονταν στη μείωση της ποσότητας πλαστικού που χρησιμοποιείται στις συσκευασίες. Δεκαέξι εταιρείες δεσμεύτηκαν επίσης να παράγουν συσκευασίες από ανακυκλώσιμα πλαστικά. Αλλά αυτό δεν εγγυάται ότι το πλαστικό που περιλαμβάνεται θα ανακυκλωθεί στην πορεία.
Ανάμεσα σε αυτά τα απογοητευτικά δεδομένα, υπήρξαν και κάποιες εταιρείες που κατάφεραν να κρατήσουν την υπόσχεσή τους. Η ιταλική Ferrero, για παράδειγμα, άρχισε να αυξάνει την ποσότητα ανακυκλωμένου PET που χρησιμοποιείται στις συσκευασίες ήδη από το 2010.
Το πρόβλημα με τη χρήση του πλαστικού απασχολεί τις ευρωπαϊκές εταιρείες διαρκώς, δεδομένης της νέας οδηγίας της Ε.Ε., η οποία στοχεύει στο να ενσωματωθεί τουλάχιστον 25% ανακυκλωμένο πλαστικό στις φιάλες PET έως το 2025 και 30% σε όλες τις φιάλες έως το 2030. Ήδη, σύμφωνα με την οδηγία για τα πλαστικά μιας χρήσης, είδη όπως πλαστικές σακούλες, μαχαιροπίρουνα και καλαμάκια δεν μπορούν πλέον να διανέμονται στις ευρωπαϊκές αγορές.
Μέχρι στιγμής, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι περισσότερες εταιρείες της βιομηχανίας των τροφίμων αθετούν τους στόχους τους για μείωση του πλαστικού. Ωστόσο, μέρα με την μέρα το πρόβλημα μεγαλώνει. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD), 79 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων απελευθερώθηκαν στο περιβάλλον μέσω χερσαίων ή υδάτινων διαρροών, καύσης σε ανοιχτούς λάκκους ή σε χωματερές μόνο το 2019. Σήμερα ο αριθμός έχει αυξηθεί, όπως και ο κίνδυνος για τον πλανήτη.
Ως γνωστόν, το πλαστικό είναι ένα υλικό που χρησιμοποιείται κατά κόρον στις συσκευασίες της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών και είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά στη διάσπασή του. Τα πλαστικά μπουκάλια, για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστούν έως και 450 χρόνια για να διασπαστούν. Τα κομμάτια μικροπλαστικών που θα προκύψουν μπορούν να βλάψουν τα ζώα και τους ανθρώπους, μολύνοντας τους ωκεανούς, το έδαφος ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.
Δεδομένου ότι το μέγεθος του προβλήματος είναι τόσο μεγάλο, ίσως θα έπρεπε οι εταιρείες της βιομηχανίας των τροφίμων να δεχτούν πιέσεις και ελέγχους ως προς τις πρακτικές και τις υποσχέσεις που δίνουν. Φυσικά, δυο παράγοντες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, ώστε να αλλάξει η παρούσα κατάσταση είναι η νομοθεσία και η ζήτηση από τους καταναλωτές. Το σίγουρο είναι ότι για να υπάρξει μία ριζική αλλαγή στη χρήση των πλαστικών θα πρέπει να βρεθεί ένα άλλο υλικό εξίσου αποτελεσματικό.
Με πληροφορίες από DW
ή αποκτήστε ετήσια συνδρομή εδώ.
